Η χώρα μας βρίσκεται τις τελευταίες εβδομάδες, για άλλη μια φορά, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή της ταραχώδους, επώδυνης και αγωνιώδους πορείας της, που εδώ και τρία χρόνια διεξάγεται μετ’ εμποδίων, εν μέσω μνημονίων και πιέσεων της τρόικας και των δανειστών. Η διαπραγμάτευση που εξελίσσεται είναι εξόχως σημαντική για την επόμενη μέρα της ελληνικής οικονομίας. Από το αποτέλεσμά της θα κριθεί εν πολλοίς αν η χώρα θα βγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης των τελευταίων έξι ετών, για να μπει επιτέλους σε τροχιά ανάπτυξης. Τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά! Η ελληνική κοινωνία, μετά από μια μεγάλη περίοδο σκληρής λιτότητας και άγριων περικοπών, είναι πλήρως εξουθενωμένη. Η αντοχή και η ανοχή της έχει εξαντληθεί. Και μια νέα αποτυχία δεν πρόκειται να γίνει ανεκτή. Το ήδη φθαρμένο πολιτικό μας σύστημα δεν θα έχει άλλη ευκαιρία… Αν δεν αλλάξει σύντομα το πρόσημο των εξελίξεων, από αρνητικό σε θετικό, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος!
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ για την οικονομική πολιτική που προωθεί η τρόικα και μέχρι στιγμής υιοθετεί η κυβέρνηση είναι πολλά. Οι ενστάσεις ακόμη περισσότερες. Ολα δείχνουν -και ιδίως ο Προϋπολογισμός που κατατέθηκε την Πέμπτη- ότι επιλέγεται και πάλι ο εύκολος δρόμος των εισπρακτικών μέτρων και των συνεχών και συχνά «τυφλών» περικοπών. Επιλέγονται, δηλαδή, και πάλι μέτρα που όχι μόνο δεν οδηγούν στην ανάπτυξη, αλλά, αντίθετα, βαθαίνουν την ύφεση. Γιατί βέβαια καλοί και δίκαιοι είναι οι κυβερνητικοί «πανηγυρισμοί» για το πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά είναι προφανές ότι αυτό δεν στηρίχθηκε στον εκσυγχρονισμό και την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, ούτε στη δημιουργία ενός μικρότερου, ευέλικτου και αποτελεσματικού κράτους, αλλά στην υπερφορολόγηση των πολιτών, σε οριζόντιες περικοπές των εισοδημάτων τους και σε πρόχειρα και βιαστικά «μαζέματα» του ευρύτερου δημοσίου τομέα, που έγιναν έτσι… χωρίς σχέδιο. Με «ξαφνικούς θανάτους» δημοσίων επιχειρήσεων και με ισοπεδωτικές απολύσεις που δεν υπαγορεύονται από εκσυγχρονιστική λογική, αλλά από στενόμυαλη «λογιστική»…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, αυτή η ίδια πολιτική φαίνεται ότι θα συνεχιστεί και το 2014. Στο φορολογικό στόχαστρο είναι και πάλι τα ακίνητα, οι ειλικρινείς φορολογούμενοι, οι επιχειρήσεις και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ολες, δηλαδή, εκείνες οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση στην οικονομία και να τη βάλουν ξανά στον δρόμο της ανάπτυξης. Αντίθετα, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης εμφανίζεται ανίκανο -ή δεν έχει τη βούληση;- να αντιμετωπίσει τη μάστιγα της φοροδιαφυγής και να διευρύνει αποφασιστικά τη φορολογική βάση.
ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ το σημερινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της Realnews για το θέμα του ελέγχου των μεγάλων εμβασμάτων που έγιναν τα τελευταία χρόνια από τη χώρα μας προς τράπεζες του εξωτερικού, θα εξοργισθείτε! Οπως, επίσης, είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έχει εισπράξει μέχρι σήμερα ούτε ένα ευρώ από τη διερεύνηση των τραπεζικών κινήσεων που περιλαμβάνονται στην περιβόητη λίστα Λαγκάρντ… Και βέβαια εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν προωθούνται αποφασιστικά τα απλά μέτρα που εφαρμόζονται ήδη σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ενώ τα προτείνουν δημόσια ακόμη και φορείς όπως το ΕΒΕΑ και ο πρόεδρός του κ. Κ. Μίχαλος (ηλεκτρονικό τιμολόγιο, κίνητρα για ενθάρρυνση συναλλαγών με κάρτες κ.λπ.).
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, η κυβερνητική προσπάθεια για την -αναγκαία- περιστολή δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα έχει μέχρι στιγμής εστιαστεί κυρίως στους τομείς της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και της παιδείας, που έχουν πράγματι σημαντικά περιθώρια συμμαζέματος της σπατάλης που γινόταν στο παρελθόν. Δυστυχώς, όμως, και αυτή η προσπάθεια γίνεται με μεγάλη προχειρότητα, χωρίς μελέτη, χωρίς σχέδιο και συχνά με απαράδεκτη επιπολαιότητα ή και με μειωμένη ευαισθησία, με ολέθρια αποτελέσματα για μεγάλες ομάδες συμπολιτών μας. Και βέβαια οι τυφλές περικοπές δεν συνιστούν μεταρρυθμίσεις, ούτε διαρθρωτικές αλλαγές… Αντίθετα, οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές στην κρατική μηχανή, όπως και οι αποκρατικοποιήσεις, που θα μπορούσαν να δώσουν αναπτυξιακή ώθηση στην οικονομία, προχωρούν με ρυθμούς χελώνας…
ΤΕΛΟΣ, είναι ηλίου φαεινότερον ότι «το μοντέλο της υπερφορολόγησης δεν μπορεί παρά να έχει ημερομηνία λήξης», αλλά και ότι «η χώρα πρέπει να αναπτύξει αυτόνομο αναπτυξιακό και οικονομικό σχεδιασμό, πέραν των μνημονίων», όπως εύστοχα επισημαίνει σήμερα με συνέντευξή του στην εφημερίδα μας, όχι κάποιος πολιτικός της αντιπολίτευσης, αλλά ο υπουργός κ. Νίκος Δένδιας. Και επίσης είναι απολύτως προφανές ότι «η ανάπτυξη απαιτεί περισσότερους και όχι λιγότερους πόρους στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και λιγότερους και όχι περισσότερους φόρους για τους ανθρώπους και τις επιχειρήσεις που μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο και θέσεις εργασίας στη χώρα», όπως υπογραμμίζει σε δημόσιες δηλώσεις του, όχι κάποιος συνδικαλιστής της Κεντροαριστεράς, αλλά ο κεντροδεξιός πρόεδρος του ΕΒΕΑ κ. Κ. Μίχαλος. Ακούει κανείς;
Αφήστε μια απάντηση