Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
Πώς ακριβώς το είπε; «Να μην τον αφήσετε να κυκλοφορήσει. Να τον λιντσάρετε. Κι εγώ μαζί σας». Πότε το είπε; Αν κατάλαβα καλά βγαίνοντας από την ομιλία του στην Έκθεση Θεσσαλονίκης. Ποιος το είπε; Ο Πάνος Καμμένος. Ποιον αφορούσε αυτό που είπε; Τον κ. Πάχτα, δήμαρχο Αριστοτέλη. Γιατί το είπε; Διότι υποτίθεται ότι ο κ. Πάχτας ποτίζει τους κατοίκους του δήμου του με αρσενικό. Σε ποιους το είπε; Σε οπαδούς του που τον περίμεναν να κατεβεί τη σκάλα, εμφανώς καταπονημένοι από την παρατεταμένη κατάποση αρσενικού. Σε πρώτο πλάνο ήταν μια γυναίκα με ροδί φόρεμα η οποία κρεμόταν άφωνη από τα χείλη του. Τι άλλο θα μπορούσε να της πει για να την παρηγορήσει;
Αμέσως μετά έπεσαν να τον φάνε τον άνθρωπο. Είναι δυνατόν αρχηγός δημοκρατικού κόμματος να παρακινεί αθώους πολίτες να εφαρμόσουν τον νόμο του αειμνήστου Λιντς; Κι ο ίδιος προσπάθησε να δικαιολογηθεί. «Μα δεν το είπα». «Πώς δεν το είπατε; Αφού το είδαμε στο βίντεο». «Κακώς το είδατε στο βίντεο διότι εγώ όταν το έλεγα, που δεν το είπα, δεν ήξερα ότι τραβούν βίντεο. Στο κάτω κάτω δεν μιλούσα δημόσια. Μεταξύ οπαδών ήμασταν». Ο μόνος που έδειξε να τον καταλαβαίνει ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Βρήκε τη δήλωση κάπως ακραία – ελάτε τώρα, τι χαριτωμένα που τα λέτε, αλλά δεν είναι σωστό. Πώς λες στον σύζυγο ή τη σύζυγο «θα σε πνίξω» κι εκείνος/η το εκλαμβάνει ως ερωτικό κάλεσμα;
Ας παρακάμψουμε τη μάλλον καταθλιπτική παράσταση του ανθρώπου που προσπαθεί να διαψεύσει το προφανές, κι όταν διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατόν να το διαψεύσει, εκνευρίζεται, θυμώνει και απαιτεί να σεβαστούν τον θεσμικό του ρόλο. Του δείχνεις τη λαδιά στο πέτο του σακακιού κι εκείνος σου λέει αρχηγός κόμματος είμαι, σεβάσου τους κανόνες της δημοκρατίας. Ας αφήσουμε κατά μέρος και τα, δυστυχώς κοινότοπα πια, περί καταδίκης της βίας, ακόμη κι αν είναι λεκτική. Οταν στη γωνία σε περιμένει ο υπόκοσμος ντυμένος νεοναζί, ο Καμμένος και η κυρία με το ροδί φόρεμα που πίνει αρσενικό και θα λιντσάρει τον Πάχτα σε πολλούς θυμίζουν παιδική χαρά.
Κι ας σταθούμε για λίγο στους όρους του δημόσιου διαλόγου, στα «δομικά» χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής μας, αυτά που παράγουν την υποκρισία. Γιατί η βία γεννιέται στο εκτόπισμα του κενού που αφήνει γύρω της η σύμβαση της υποκρισίας. Η κενολογία, η αρλουμπολογία, το πέταγμα της παρόλας, της ατάκας, την οποία όλοι ξέρουν ότι δεν την εννοείς αλλά ανταποκρίνεται στις ανάγκες της στιγμής, είναι η πρώτη συμβατική υποχρέωση της πολιτικής υποκρισίας. Πετάει κάτι για λιντσάρισμα, το οποίο εκείνη την στιγμή, όπως είναι ξαναμμένος από την ομιλία, ξέρει ότι θα αγγίξει την καρδιά της κυρίας με το ροδί, κι αν μαθευτεί παραέξω θα το διαψεύσει. Η σύμβαση δεν ισχύει μόνον για τον μάλλον χαμηλού επιπέδου λόγο του κ. Καμμένου. Ισχύει, δυστυχώς, και για τον λόγο που αρθρώνεται εξοπλισμένος με τη σοβαροφάνεια που έχει προ πολλού εξορίσει τη σοβαρότητα από τον δημόσιο διάλογο.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι Καμμένοι της χώρας μας, και δεν το αντιλαμβάνονται διότι φοβάμαι δεν τους βοηθά η νοημοσύνη τους, είναι ότι η τιμωρία δεν θα έρθει από την αποκάλυψη της υποκρισίας. Αυτό αφορά τους ίδιους. Η τιμωρία έρχεται από άλλους οι οποίοι αυτό που οι ίδιοι πετούν εν είδει αρλούμπας αυτοί το παίρνουν στα σοβαρά. Αναφέρομαι στους ανθρώπους των σπηλαίων που στελεχώνουν το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Αυτούς που διαφέρουν από όλους τους άλλους διότι δεν τους φτάνουν οι παρόλες. Θέλουν και έργα. Και διαθέτουν και τα απαραίτητα σωματικά προσόντα και τη χαμηλή νοημοσύνη για να πραγματοποιήσουν ό,τι επαγγέλθηκε ο κ. Καμμένος. Διότι ο ναζισμός και η βαρβαρότητα αρδεύονταν πάντα από την ακρισία της δημοκρατίας. Οταν το καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αργά.
Αφήστε μια απάντηση