Πριν από μερικά χρόνια με το Χρίστο Βασιλόπουλο, παρουσιάζαμε το βιβλίο που γράψαμε με τίτλο:«Ιστορίες από τη Μηχανή του Χρόνου». Ένας από τους ομιλητές, ήταν ο Μανώλης Γλέζος, καθώς αρκετά από τα γεγονότα του βιβλίου, τα είχε ζήσει και είχε την καλοσύνη να μας τιμήσει με την παρουσία του.
Πριν την εκδήλωση, ήρθε μια φίλη μου με τη 15χρονη κόρη της.
-«Δεν ήταν ανάγκη να κουβαλήσεις και το παιδί» της είπα.
-«Δεν ήρθε για σένα, αλλά για τον Γλέζο», μου είπε και γελάσαμε με το αστείο της.
Μετά την παρουσίαση ήρθε και με βρήκε.
«Η μικρή ντρέπεται να πάει στον Γλέζο και ντρέπομαι και εγώ. Δεν της κάνεις εσύ τη χάρη, να τη συστήσεις;»
Αιφνιδιάστηκα. Ένα κοριτσάκι του γυμνασίου, από αυτά που νόμιζα ότι ακούν Ρουβά και θαυμάζουν τον Γκλέτσο, όντως ήθελε να γνωρίσει τον Μανώλη Γλέζο.
Τους σύστησα και είδα αυτόν τον ασπρομάλλη ενενηντάχρονο με το μόνιμο χαμόγελο, να επικοινωνεί με τρομερή άνεση και απλότητα, με ένα κορίτσι που μάλλον γνώριζε ελάχιστα για αυτόν.
Ξάφνου, όσα παιδιά φίλων υπήρχαν, μαζεύτηκαν γύρω του και άρχισαν να συζητάνε.
Ζωηρά, με ενδιαφέρον και σοβαρότητα.
Ο κύριος Μανώλης τους είχε μαγνητίσει.
«Μανώλης σκέτο» έλεγε, σε όσους έβαζαν το κύριος μπροστά.
Όλο το βράδυ σκεφτόμουν, γιατί νεαρά παιδιά ήθελαν να γνωρίσουν κάποιον, που δεν βγαίνει στα κανάλια σχεδόν κάθε μέρα, όπως άλλοι πολιτικοί, δεν κάνει δημόσιες σχέσεις και αρνιέται με εκνευριστική επιμονή, να μιλήσει για την πιο ηρωική στιγμή του, τότε που κατέβασε την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, μαζί με τον Σάντα.
Γιατί;
Προφανώς γιατί τα παιδιά έχουν ένστικτο.
Αναγνωρίζουν την αξία και το ήθος, έστω και αν δεν μπορούν ακόμη να το περιγράψουν με ακρίβεια.
Το 2012, ζήτησαν από ένα σχολείο να τους επισκεφθεί ο Μανώλης Γλέζος.
«Αδύνατο», είπε η συνεργάτης του.
-Γιατί ρώτησαν οι γονείς;
Ήταν κλεισμένος μέχρι και όλο το 2013 από σχολεία με το ίδιο αίτημα.
Ναι, τα παιδιά ακούνε ανάλατα τραγούδια της ποπ, αλλά δεν είναι και τα ίδια άνοστα.
Βλέπουν αδιάφορα σίριαλ, αλλά δεν τα παίρνουν τοις μετρητοίς.
Παρακολουθούν τα διάφορα σόου, αλλά δεν σημαίνει ότι κάνουν ρηχές σκέψεις.
Μπορεί να ακούνε τον Σάκη Ρουβά, αλλά ξέρουν ότι αυτός είναι είδωλο.
Ο Μανώλης Γλέζος δεν μπορεί να είναι είδωλο, γιατί είναι κάτι πιο σημαντικό για τη νεολαία: είναι πρότυπο.
Δημήτρης Πετρόπουλος
Αφήστε μια απάντηση