Λαμία 18 Οκτωβρίου 1944…68 χρόνια μετά…Καλό είναι να θυμόμαστε και αυτούς που έσωσαν την πόλη….
Η Λαμία τιμά σήμερα την μνήμη του Πολιούχου της Ευαγγελιστή Λουκά και την επέτειο απελευθέρωσής της 68 χρόνια μετά, από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Μια απελευθέρωση που ήταν αναίμακτη. Όχι γιατί το θέλησαν οι Γερμανοί, αλλά χάρη σε δύο ανθρώπους που δεν άφησαν τα βαγόνια με τα πυρομαχικά να ανατιναχτούν μαζί με τις αποθήκες στο στρατόπεδο Τσαλτάκη, όπως είχαν σχεδιάσει οι Γερμανοί να κάνουν αποχωρώντας βιαστικά τα ξημερώματα της 18ης Οκτωβρίου 1944.
Ο Αυστριακός στρατιώτης, κλειδούχος στον σταθμό Λιανοκλαδίου, Ιωσήφ Μπλέχιγκερ (Ηλίας Κόκκινος), μαζί με τον Ιταλό στρατιώτη Κώστα Ντεσιμόνε, ήταν εκείνοι που αποκάλυψαν το σχέδιο των Γερμανών και μαζί με την βοήθεια αντιστασιακών εξουδετέρωσαν τους μηχανισμούς πυροδότησης.
Και οι δύο αγάπησαν αυτή τη πόλη και έμειναν στη Λαμία δημιουργώντας οικογένειες.
Τους οφείλουμε πολλά, όπως και σε όλους όσους αγωνίστηκαν κατά των κατακτητών, άσχετα με τις μετέπειτα εξελίξεις με τον εμφύλιο και την διχόνοια μας….
Ποιος ήταν ο Αυστριακός JOSEF H. BLECHINGER (Ηλίας Κοκκινος)
Ο Ηλίας Κόκκινος γεννήθηκε το 1911, με το όνομα Ιωσήφ Μπλέχινγκερ στην Αυστρία, από πατέρα Αυστριακό και μητέρα Τσεχοσλοβάκα. Οι δεσμοί του με την Ελλάδα, όμως υπήρχαν, μιας και ένας προπάππους του ήταν από την Πάτρα. Στρατολογήθηκε στο γερμανικό στρατό να υπηρετήσει στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Έφτασε ως στρατιώτης στην Ελλάδα, αφού πρώτα γνώρισε τη φρίκη του πολέμου και τις θηριωδίες των Γερμανών στην Πολωνία (καταναγκαστικά έργα).
Εργάστηκε ως υπεύθυνος κλειδούχος του Γερμανικού Κατοχικού στρατού, στα τρένα, στον συγκοινωνιακό κόμβο Λιανοκλαδίου-Στυλίδας, στο διάστημα 1941-1944 (με προϊστάμενο Α. Βούλγαρη).
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο Ηλίας Κόκκινος, βοήθησε τους αγωνιζόμενους Λαμιώτες, ως πραγματικός πατριώτης αψηφώντας τις συνέπειες.
Συνδέθηκε με το ΕΑΜ ( ΕΛΑΝ – 13η μεραρχία) και δεν έχανε την ευκαιρία, μέσα από τις γερμανικές γραμμές να εφοδιάζει τους κατοίκους της περιοχής με τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης (συμφωνά με υπεύθυνες μαρτυρίες κατοίκων) .
Έσωσε τη ζωή πολλών αγωνιστών, ειδοποιώντας τους για τα γερμανικά μπλόκα και πολλές φορές ελευθερώνοντας τους από τα κρατητήρια,με κίνδυνο της ζωής του.
Τις παραμονές της γιορτής του Αγ.Λουκά, είχαν τοποθετηθεί εκρηκτικά σε αποθήκες πυρομαχικών για να ανατινάξουν οι Γερμανοί την Λαμία, κατά την αποχώρησή τους.
Η απελευθέρωση της Λαμίας, στάθηκε αναίμακτη, χάρη στον ηρωισμό αυτού του ανθρώπου….κόβοντας το καλώδιο πυροδοτήσεως εκρηκτικών και πυρομαχικών, ανεφοδιασμού της Μ.Ανατολής (σημερινό στρατόπεδο Τσαλτακη) έσωσε την πόλη της Λαμίας από την ανατίναξη.
Έκτοτε παρέμεινε στη Λαμία.Το 1945 παντρεύτηκε την Κούλα Καρακώστα και απέκτησε ένα γιό, τον Νίκο.
Την ίδια χρονιά, βαφτίστηκε παίρνοντας το όνομα του πρώτου πεσόντα αγωνιστή -Λαμιώτη, στο Αλβανικό Επος.
Ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, ιδιαίτερα τη Βυζαντινή και έγινε Αγιογράφος.
Έργα του βρίσκονται σε πολλές εκκλησίες της κεντρικής Ελλάδας.
Στις 18 Οκτωβρίου 1979 (γιορτή του Αγ.Λουκά ), με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, επί Δημαρχίας Αντ. Φίλη , τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Πόλης, για την προσφορά του στον τόπο.
Άνθρωπος χαμηλών τόνων, έζησε μια ήσυχη ζωή με αγαπημένη του ασχολία το ψάρεμα .Πάντα, μακριά από τη δημόσια προβολή…και όταν τον ρωτούσαν σχετικά με την δράση του, έλεγε…” γράψτε πως είμαι Έλληνας δημοκράτης, τίποτε άλλο…”.
Έφυγε από τη ζωή, στα 84 του χρόνια, ευτυχισμένος που έζησε σε αυτόν τον τόπο που έκανε πατρίδα του…
lamiareport.gr
Αφήστε μια απάντηση