Γράφει για «το σπίρτο» ο Αλέξανδρος Ψυχογυιός – Υποψήφιος Διδάκτωρ Φυσικής
Συνηθίζουμε να καλωσορίζουμε την Άνοιξη με την έλευση του Μάρτη. Βάση όμως των ουράνιων κινήσεων, η έναρξη της πιο ελπιδοφόρας εποχής του χρόνου αρχίζει με την εαρινή ισημερία περίπου στις 20 Μάρτη. Από το όνομα της, μπορούμε να μαντέψουμε ότι είναι το φαινόμενο όπου η διάρκεια της νύχτας είναι ίση με αυτή της ημέρας. Αυτό συμβαίνει 2 φορές το χρόνο με διαφορά 6 μηνών. Η δεύτερη ισημερία λέγεται φθινοπωρινή και συμβαίνει γύρω στις 21 Σεπτεμβρίου. Είναι εκείνη η ημέρα που ο Ήλιος περνά από το σημείο στο οποίο τέμνονται 2 ουράνια “μονοπάτια”. Το ένα που συμβολίζει τον δρόμο των πλανητών (εκλειπτική) και το άλλο τον ουράνιο ισημερινό που είναι η προέκταση του ισημερινού της Γης. Οι ονομασίες εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία αφορούν την εύκρατη ζώνη του βόρειου ημισφαιρίου καθώς στις αντίστοιχες ημερομηνίες στο νότιο ημισφαίριο υπάρχουν οι αντίθετες εποχές.
Στην Αστρονομία, ισημερία καλείται η αστρική ημέρα που το γεωμετρικό κέντρο του ηλιακού δίσκου τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια της οι ακτίνες του ηλίου πέφτουν με γωνία 90 μοιρών (κάθετα) στον ισημερινό. Το φαινόμενο οφείλει την ύπαρξή του σε 2 γεγονότα. Στην περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο και στην κλίση του άξονα περιστροφής της. Πιο συγκεκριμένα, κατά την εαρινή ισημερία, ο άξονας περιστροφής τη Γης είναι κάθετος με τις ακτίνες του Ήλιου και όλες οι περιοχές του πλανήτη έχουν ίση διάρκεια μέρας και νύχτας.
Το παραπάνω συμπέρασμα δεν είναι απόλυτα σωστό. Η διάρκεια της ημέρας ορίζεται από την εμφάνιση-εξαφάνιση του Ήλιου σε κάθε περιοχή της Γης (διαφορετικό γεωγραφικό πλάτος). Ο Ήλιος όμως, δεν είναι ένα σημειακό αντικείμενο. Επίσης, η ανάκλαση των ηλιακών ακτίνων από την ατμόσφαιρα της Γης έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση του νωρίτερα την αυγή, ενώ παρατείνει την παρουσία του στον ουρανό κατά το ηλιοβασίλεμα. Από τα παραπάνω βγάζουμε το συμπέρασμα ότι τελικά η ημερομηνία της ισημερίας είναι διαφορετική για κάθε περιοχή της Γης. Συγκεκριμένα, για περιοχές βόρεια του Ισημερινού, η ημερομηνία της ίσης μέρας-νύχτας συμβαίνει πριν την εαρινή ισημερία. Από εκεί και πέρα, η διάρκεια της ημέρας παραμένει μεγαλύτερη της νύχτας για 6 μήνες ώσπου το ημερολόγιο δείξει περίπου 21 Σεπτεμβρίου.
Δεν είναι πάντα προφανή τα χαρακτηριστικά ενός φαινομένου ούτε στη φυσική ούτε στην καθημερινότητά μας. Η συνεχής αναζήτηση σε συνεργασία με την λογική μπορούν να μας οδηγήσουν στην αλήθεια και την γνώση.
Αφήστε μια απάντηση