Αρθρο του Γιάννη Σκουρογιάννη απο την εφημερίδα “το σπίρτο”
Εχουμε κρίση. Κρίση οικονομική. Κρίση παγκόσμια. Μία κρίση που την τρέμουν και οι Κροίσοι. ΄Ετσι λένε. Ποιος το πιστεύει αυτό; Είναι δυνατόν οι Κροίσοι να μη βρουν κροισότρυπες;
Μόνο οι εργαζόμενοι ζουν με τον εφιάλτη μήπως από τη μία μέρα στην άλλη να χάσουν τις εργασίες τους.
Ιδιαίτερα η μάστιγα της ανεργίας χτυπά τους νέους (άντρες και γυναίκες) που φορτωμένοι πτυχία και τίτλους μοιράζουν βιογραφικά από πόρτα σε πόρτα, προσδοκώντας κάποια δουλειά. ΄Αλλοι πάλι συνωστίζονται σε σειρές με μια αίτηση στο χέρι για συμμετοχή σε διαγωνισμό. Αλλά για να λέμε την αλήθεια και αρκετοί επαγγελματίες αγωνιούν για την τύχη των επιχειρήσεων τους. Στο ερώτημα «πως πάνε οι δουλειές», απαντούν απελπισμένα, ότι έχουν συνεχή πτώση στο τζίρο τους. Οι απαντήσεις τους είναι ασφαλώς σχετικές με το είδος του επαγγέλματος.
-Έμποροι χαλιών: χάλια – Κομμωτές: τρίχες. – Ψιλικατζήδες: ψιλοπράγματα.
– Γραφεία τελετών; Νέκρα (Αυτοί κακώς παραπονιούνται, γιατί τελευταία εκτός από φυσιολογικούς θανάτους ακούμε και αυτοκτονίες για
οικονομικούς λόγους).
– Ανθοπώληδες: μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες.
– Μανάβηδες: κολοκύθια – Αρτοποιοί: ψίχουλα.
-΄Εμποροι υφασμάτων: πανί με πανί.
– Φαρμακοποιοί: με το σταγονόμετρο.
– Ηλεκτρολόγοι: δεν βλέπουμε φως στο τούνελ.
– Βοθρατζήδες: σκ… (Και πούντα;)
– Φυλακισμένοι: μια απαγωγή θα μας σώσει.
– Εφοπλιστές: καραβοτσακίσματα (ρωτήστε και τον Παυλίδη).
– Αεροπορικές εταιρείες: πετάει ο γάιδαρος;
– Αγρότες: ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.
– Αρμόδιοι: παραλάβαμε καμένη γη.
΄Όμως θα τολμήσουμε να πούμε κάποιες αλήθειες. Μέσα στην κατρακύλα από την διεθνή οικονομική κρίση ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια οι σύγχρονοι Κροίσοι του πλούτου και της χλιδής. Δεν θα αναφερθώ σε ξένους Κροίσους, όπως στο Σαουδάραβα μεγιστάνα που πρόσφερε το ποσό των 275 εκατομμυρίων ευρώ για μεταγραφή ποδοσφαιριστή στην ομάδα του, ούτε στο Λίβυο ζάμπλουτο επιχειρηματία που έκλεισε συμφωνία με το Σάκη Ρουβά έναντι 150.000 ευρώ για μία 2ωρη εμφάνιση στη γαμήλια εκδήλωση της κόρης του.
Θα αναφερθώ στου ΄Ελληνες Κροίσους που καταχρώνται ατιμωρητί και με τις ευλογίες των κυβερνώντων το δημόσιο χρήμα. Πρωτοπόροι μερικοί πολιτικοί μας. Τα αρπάζουν χοντρά και με τις offshore εταιρείες τους τα φυγαδεύουν και φοροδιαφεύγουν. Είναι τα Γκόλντεν Μπόυς (χρυσά αγόρια), οι βολεμένοι που διαπράττουν καθημερινά αντικοινωνικές πράξεις διαφθοράς, οι οποίες σκανδαλίζουν την κοινωνία.
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο Συνήγορος του Πολίτη με έρευνες παρουσίασαν τα ποσοστά κακοδιοίκησης κατά υπηρεσίες (εφοριακοί, πολεοδόμοι, ΔΕΚΟ, Υπουργεία, Νομαρχίες, Δήμοι….)
Δεν θα κομίζαμε (γλαύκα εις Αθήνας) εάν λέγαμε πως η πολιτική ζωή στη χώρα μας είναι απαξιωμένη, πως η διαφθορά φθάνει μέχρι «μυελού οστέων». Και μας πονάει αυτό.
Αν ξαφνικά ανασταίνονταν οι ήρωες του 1821 και έβλεπαν τα χάλια που έχουμε καταντήσει την Ελλάδα, για την οποία αγωνίστηκαν και μας χάρισαν την ελευθερία, σίγουρα θα μας έλεγαν με στεντόρεια φωνή: «Που πάτε ωρέ ΄Ελληνες».
Πάντα επίκαιρος μένει ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης όταν αναρωτιέται: «Πόσους ανθρώπους είδες στη ζωή σου χωρίς το αρπακτικό ή κυνηγημένο ύφος:». ΄Αρπαγες, βίαιοι, λαίμαργοι, αδηφάγοι, από τη μία μεριά, κυνηγημένοι, φοβισμένοι, ξεπουπουλιασμένοι από την άλλη. Να τι κόσμο θα παραδώσουμε στους απογόνους μας. Αυτά είναι τα πρότυπα που περνάμε στη Νέα Γενιά;
Μόνη μας ελπίδα είναι ο Θεός να βάλει το χέρι του, ή να κάνει γρηγορότερα τη δική του κρίση. Τη γνωστή.
Αφήστε μια απάντηση