Ήταν το γήπεδο λένε πολλοί σήμερα. Το καινούργιο τότε ΣΕΦ στο Φάληρο που έκανε πρεμιέρα στο Ευρωμπάσκετ 1987, δίνοντας στον κόσμο ένα γήπεδο μόνο για μπάσκετ σύγχρονων προδιαγραφών, ένα δικό τους γήπεδο που πλημμύριζε κπαθε μέρα από φιλάθλους.
Ήταν η ομάδα, δώδεκα νέοι παίκτες που πίστεψαν ότι μπορούν να προχωρήσουν λίγο ακόμα κάθε φορά μέχρι που έφτασαν στον τελικό.
Ήταν η δεκαετία του 1980 όταν από τις αρχές της, η ομοσπονδία μπάσκετ με πρόεδρο το Γιώργο Βασιλακόπουλο παίρνει προπονητή τον Κώστα Πολίτη. Όλοι οι παίκτες ακόμα και σήμερα μιλούν για μια στιγμή μοναδικής σύμπνοιας, ενότητας, πίστης, η Ελλάδα είχε ενωθεί στο όνομα ενός αθλήματος, μιας ομάδας που παραμέρισε τα εγώ και τις προσωπικές φιλοδοξίες και βρήκε τον τρόπο να παίξει ομαδικά και μοναδικά.
Μια ιστορική, παραδειγματική αθλητική διαδρομή
Πίσω στο καλοκαίρι του 1987, με την Αθήνα να γνωρίζει έναν από τους πρώτους της καύσωνες, στις δώδεκα ημέρες από τις 3 έως τις 14 Ιουνίου, η πρώτη μεγάλη διοργάνωση μπάσκετ ανατίθεται στην Ελλάδα, το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1987. Η Εθνικής ομάδα βρίσκεται στον δυσκολότερο δυνατό όμιλο αντιμέτωπη με τα μεγαθήρια του ευρωπαϊκού μπάσκετ που είχαν στις τάξεις τους παίκτες-θρύλους.
Με Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία, Ισπανία, Γαλλία, Ρουμανία στο δρόμο της Εθνικής Ελλάδας, οι παίκτες και οι λίγοι φίλαθλοι -μόλις 3.000 είχαν πάει στο πρώτο παιχνίδι-, βάζουν σαν στόχο να προκριθούν τουλάχιστον στα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Στις 3 Ιουνίου, η Ελλάδα κάνει ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα κατατροπώνοντας τη Ρουμανία με σκορ 109-77. Ο Γκάλης βάζει 44 πόντους και όλη η Ελλάδα αρχίζει να συζητά το όνομά του. Οι νίκες συνεχίζονται. Την δεύτερη ημέρα, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα νικά τη Γιουγκοσλαβία μετά από το 1953, όταν σε παιχνίδι φιλικού χαρακτήρα είχε επικρατήσει με 65-59. Η νίκη με σκορ 84-78 και τον Γκάλη που πετυχαίνει 44 πόντους κάνουν τον κόσμο να παρακολουθεί από εκεί και πέρα την Εθνική σε κάθε παιχνίδι. Κατέκλυσε το φαληρικό στάδιο κι έγινε ο έκτος παίκτης της ελληνική ομάδας, προσφέροντάς της μία άνευ προηγουμένου στήριξη, ήταν ο έκτος παίκτης της Εθνικής.
Η Εθνική στη συνέχεια νικιέται από την Ισπανία, ενώ η Ελλάδα χάνει από τραυματισμό τον Φιλίππου. Το βαρύ διάστρεμμα που υπέστη ο Έλληνας πάουερ φόργουορντ και μετέπειτα μάνατζερ της Εθνικής δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί ξανά μέχρι το τέλος του τουρνουά.
Με τον Κώστα Πολίτη να πιστεύει βαθιά στους παίκτες του, παρά την ήττα από τη Σοβιετική Ένωση, η Εθνική δε χάνει τις ελπίδες της. Νικούν εύκολα τη Γαλλία, με τον Γιαννάκη να θριαμβεύει και τον προπονητή των Γάλλων Ζαν Γκαλ μετά το τέλος του αγώνα να δικαιολογεί την ήττα λέγοντας: “Ο κόσμος της Ελλάδας ανασταίνει ακόμα και νεκρούς”. Με νίκη στην μέχρι τότε αήττητη από ελληνική ομάδα Ιταλία, ενώ είχαμε χάσει σε προηγούμενες διοργανώσεις σε 17 ματς, η Ελλάδα φτάνει στα προημιτελικά.
Ο δρόμος προς τον άθλο ξεκινά την Παρασκευή 12/6. Η Ελλάδα νικά για δεύτερη φορά τη θρυλική Γιουγκοσλαβία, Η νίκη με σκορ 81-77 της χάρισε και την πρόκριση στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης. Το τελευταίο σφύριγμα της λήξης γίνεται η αρχή των έξαλλων πανηγυρισμών από παίκτες και φιλάθλους.
Ο ευρωπαϊκός τύπος ασχολείται με την Ελλάδα και την ανωτερότητα της ομάδας. Σε κάθε ματς ένας παίκτης περισσότερο ή λιγότερο γνωστός γινόταν ο ήρωας της ημέρας. Ο Φάνης Χριστοδούλου κάνει τη διαφορά ενώ ο Λιβέρης Ανδρίτσος προερχόμενος από τον πάγκο ευστόχησε σε καθοριστικά καλάθια και τελείωσε το ματς με 8 πόντους και 6 ριμπάουντ, όντας ο κρυφός άσος στο μανίκι του Πολίτη.
Ο μεγάλος τελικός
14 Ιουνίου του 1987. Η Αθήνα έχει ερημώσει και βρίσκεται στο πόδι. Τα πάντα έχουν παραλύσει καθώς όλοι είναι μπροστά στις τηλεοράσεις για να παρακολουθήσουν τον μεγάλο τελικό. Οι πιο τυχεροί έχουν βρει το μαγικό εισιτήριο και είναι από νωρίς στο ΣΕΦ.
Το ματς όσο έφτανε προς την ολοκλήρωσή του γινόταν ολοένα και πιο συγκλονιστικό. Η Ελλάδα είχε χάσει τη διαφορά των 16 πόντων που είχε πάρει (35-19) και πλέον όλα κρέμονταν από μια κλωστή. Όλα έδειχναν ότι θα κρίνονταν στις λεπτομέρειες. Κι έτσι έγινε. Στα 10” πριν τη λήξη ο Ιωάννου επιχείρησε μπάσιμο, αστόχησε και ως από μηχανής Θεός ο Αργύρης Καμπούρης πήρε το ριμπάουντ με το σκορ ισόπαλο (101-101).
Οι πιο θρυλικές και πολυσυζητημένες βολές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ ξεκινούν. Ο Καμπούρης ευστόχησε και στις δύο και η Εθνική μπάσκετ γίνεται δικαίως η “επίσημη αγαπημένη“, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης για το 1987. Ο αγώνας είναι τόσο συναρπαστικός και αγωνιώδης που ακόμα και παίκτες όπως ο Νίκος Φιλίππου δεν άντεξαν να δουν αυτές τις βολές. Η φωνή του Συρίγου λέει “η νίκη βρίσκεται στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα”.
Η εξέδρα, τα επινίκια και ο δρόμος του μπάσκετ
Ο πελαργός, με το όνομα Ολύμπιος, ήταν η μασκότ του Ευρωμπάσκετ. Στάθηκε γούρικος για τους Έλληνες και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τον Σύνδεσμο φιλάθλων της Εθνικής. Την ημέρα του αγώνα, Σαρτζετάκης, Παπανδρέου και όλος ο πολιτικός κόσμος βρίσκεται στον τελικό. Μαζί τους η Μελίνα που ήταν από το ξεκίνημα στο πλευρό των παικτών του Κώστα Πολίτη ζώντας από την αρχή και βήμα- βήμα την πορεία προς την κορυφή.Η φωνή του Φίλιππου Συρίγου ακόμα ακούγεται στις εκατομμυρια επαναλήψεις των τελευταίων 2.42 λεπτών του αγώνα στο you Tube.
Η Ελλάδα αποθεώνει τον πολυτιμότερο παίκτη της διοργάνωσης τον Νίκο Γκάλη. Τελείωσε τη διοργάνωση με 37 πόντους κατά μέσο όρο. Είναι ο μεγαλύτερος σταρ μέχρι και σήμερα του ελληνικού μπάσκετ. Ο Γκάλης οδήγησε εκ του ασφαλούς την Εθνική μας στον τελικό. Αναδείχθηκε για δεύτερη φορά πρώτος σκόρερ του Ευρωμπάσκετ (συνολικά 4 φορές 1983,87,89,91)και φυσικά όλη η λάμψη της Εθνικής μας πήγαζε από αυτόν. Η Σοβιετική Ένωση ήταν αήττητη σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ, έχοντας ήδη κερδίσει την Ελλάδα μία φορά με 66-69. Ποτέ ξανά η Ελλάδα δεν είχε κερδίσει τους Σοβιετικούς μετρώντας 12 ήττες. Αλλά και ποτέ ξανά δεν είχαν βρεθεί οι Έλληνες σε τελικό.
Το Ευρωμπάσκετ αυτό ήταν ένα από τα πιο δύσκολα όλων των εποχών, με την ύπαρξη ομάδων όπως η μεγάλη Σοβιετική Ένωση των Βάλντις Βάλτερς, Αλεξάντερ Βόλκοφ, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, Βλαντίμιρ Τκατσένκο,
Κάπου 100 εκατ. δραχμές μοιράστηκαν οι διεθνείς και το επιτελείο της Εθνικής. Ενα ποσό που προήλθε περισσότερο από τον ενθουσιασμό και την ανείπωτη χαρά της κατάκτησης του χρυσού μεταλλίου και λιγότερο από «υποσχέσεις». Αρχικά η ΕΟΚ (η ελληνική ομοσπονδία) είχε πει στους διεθνείς ότι το πριμ θα έφθανε τα 30 εκατομμύρια δραχμές και η υπόσχεση αυτή τηρήθηκε από τη στιγμή που η διοργάνωση σημείωσε, εκτός των άλλων, και εισπρακτική επιτυχία.
Από εκεί και πέρα, το ίδιο βράδυ, ο εφοπλιστής Γιάννης Λάτσης πρόσφερε 28.000.000 δραχμές και 25.000.000 η Εθνική Τράπεζα.
Το Ευρωμπάκσετ 1987 άνοιξε μια νέα σελίδα στον ελληνικό αθλητισμό, απέδειξε όπως λένε οι παίκτες ακόμα και σήμερα ότι «παρά τις δυσκολίες, όλοι μαζί, μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Στον τελικό συμμετείχαν οι:
ΕΛΛΑΔΑ: Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.
ΕΣΣΔ: Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τκατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Πανκράσκιν 8.”
Αφήστε μια απάντηση