Τι συμβαίνει στην Αμφίπολη με τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου;

 

 

Συνεχίζονται οι έρευνες στην Αμφίπολη Σερρών προκειμένου να βγει στο «φως» το μεγάλης σημασίας αρχαιολογικό εύρημα, το οποίο εικάζεται ότι ενδεχομένως να είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

 

Τα σενάρια περί ανεύρεσης του τάφου του μεγάλου Μακεδόνα βασιλιά, «πήραν φωτιά» μετά την ανακάλυψη του εν λόγω ευρήματος, με τις φημολογίες να φτάνουν μέχρι το Associated Press και την Washington Post.

 

 Ωστόσο, μετά και την αποστασιοποίηση του υπουργείου Πολιτισμού και των αρχαιολόγων που μετέχουν στην έρευνα από τα δημοσιεύματα, οι ιστορικές πηγές που επικαλείται «το Ποντίκι», υποστηρίζουν πως οι κάτοικοι της Αμφίπολης στα αρχαία χρόνια, υποστήριζαν πως βρίσκεται θαμμένος στην περιοχή «ένας μεγάλος βασιλιάς».

 

 Μετά από αυτό το σενάριο, το οποίο θέλει να είναι μεν θαμμένος κάποιος βασιλιάς στην Αμφίπολη όχι όμως ο Μέγας Αλέξανδρος, υπάρχει και ένα δεύτερο το οποίο ενισχύεται από την καταγραφή του αρχαίου ιστορικού Διόδωρου του Σικιελιώτη.

 

 Σύμφωνα με τον ιστορικό, ο Μέγας Αλέξανδρος, γοητευμένος με την Αμφίπολη, σκόπευε να φτιάξει έναν ναό για να τιμήσει την πόλη απ’ όπου απέπλευσε το 334 π.Χ. για την εκστρατεία στην Ασία.

 

Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, οι ντόπιοι έδειχναν στους επισκέπτες τον τάφο του στην Αλεξάνδρεια ως το 391 μ.Χ. Μετά χάνονται τα ίχνη του. Κανείς δεν μπορούσε να πει με κατηγορηματικό τρόπο πού βρίσκεται ο τάφος του Αλεξάνδρου. Κάποιοι μίλησαν για τον παλιό θρύλο των κατοίκων της αρχαίας Αμφίπολης, που λέει πως κάπου εκεί βρίσκεται «ένας τρανός βασιλιάς».

 

 Eίναι όμως ιστορικό γεγονός ότι οι βασιλείς της Μακεδονίας θάβονταν στο ιερό χώμα της πατρίδας τους για τον απλούστατο λόγο ότι υπήρχε χρησμός πως το κράτος τους θα συνέχιζε να υπάρχει και να ευημερεί μόνο όταν οι ηγεμόνες τους έβρισκαν την αιώνια ανάπαυσή τους στην ίδια την Μακεδονία.

 

 Δημιουργείται συνεπώς το εύλογο ερώτημα αν υπάρχει η πιθανότητα ο Μ. Αλέξανδρος να μην ενδιαφερόταν για τον χρησμό και την παράδοση, η οποία θα αποτελούσε και την «ασφαλιστική δικλίδα» για την επιβίωση του κράτους του, μέσω βέβαια τη θεϊκής θέλησης.

 

Επιπλέον ας μην ξεχνάμε πως η τακτική του Μ. Αλεξάνδρου στις μεγάλες του μάχες περιείχε τα στοιχεία του «ελιγμού», του «αιφνιδιασμού» και της επίθεσης στο «κέντρο βάρους» του αντιπάλου το οποίο δεν ήταν άλλο από τη θέση του αρχηγού του εχθρού.

 

Πόσο απίθανο θα ήταν λοιπόν για την προστασία της μεγαλύτερης προσωπικότητας μέχρι εκείνη τη στιγμή του πλανήτη, να έχει στηθεί, κατόπιν εντολής του ιδίου, και η μεγαλύτερη επιχείρηση παραπλάνησης, αναφορικά με τη τελευταία του κατοικία έτσι ώστε να βρει επιτέλους την ηρεμία που τόσο του έλλειψε κατά τη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του;

 

 Με αυτό το τέχνασμα άλλωστε θα απέφευγε και περιπτώσεις τυμβωρυχίας και όλων των υπολοίπων που ακολουθούν σε περιπτώσεις ενταφιασμού τόσο σημαντικών προσώπων.

 

Τι λένε οι αρχαιολόγοι

 

Οι αρχαιολόγοι που μετέχουν στην ανασκαφή, είναι εντυπωσιασμένοι από το εύρημα, ωστόσο κρατούν χαμηλούς τόνους.

 

Ωστόσο, η Κατερίνα Περιστέρη η οποία είναι επικεφαλής της ανασκαφής, επισημαίνει:

 

«Κατασκευασμένος στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ., συμπίπτει ιστορικά «με μια εποχή κατά την οποία συμβαίνουν πολλά και δραματικά γεγονότα στη Μακεδονία και στην Αμφίπολη ειδικά, με τις διαμάχες των επιγόνων του Αλεξάνδρου και τον θάνατο της Ρωξάνης και του μικρού Αλεξάνδρου Δ’ κατόπιν διαταγής του Κάσσανδρου.

 

Πρόκειται για μνημεία αλληλένδετα μεταξύ τους, αφού το λιοντάρι βρισκόταν, όπως γνωρίζουμε με βεβαιότητα πλέον, στην κορυφή του τύμβου, σηματοδοτώντας με την παρουσία του κάποιο σημαντικό πρόσωπο ή πρόσωπα της Αμφίπολης».

Την 1η Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η νέα ανασκαφή για την αποκάλυψη και του υπόλοιπου τμήματος του περιβόλου, καθώς από τα 497 μέτρα του έχουν ερευνηθεί τα 405.