Ψηφίστηκε τελικά το πολυνομοσχέδιο. Λεφτά, όμως, πότε θα πάρουμε; Και πόσα; Και πώς; Μια κι έξω; Ή με δόσεις και με το σταγονόμετρο; Η Μέρκελ θα πετάει την μπάλα στην εξέδρα σε σχέση με το παραδάκι, ώσπου να γίνουν εκλογές στη χώρα της; Και ο Ομπάμα, που κρατάει και πάλι τις τύχες των ΗΠΑ στα χέρια του, θα ασχοληθεί πιο ουσιαστικά με την Ευρώπη και με τα φράγκα; Θα βάλει πλάτη για την Ελλάδα;
Ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι τα χρήματα που έχουμε, για μισθούς, συντάξεις κ.τ.λ., φτάνουν έως την ερχόμενη Παρασκευή! Από εκεί και πέρα μένουμε από βενζίνη. Τι θα κάνουμε; Θα μας ενισχύσει οικονομικά «ο θεός της Ελλάδας»; Δεν το βλέπω. Και σκέφτομαι βέβαια, όπως πάντα, ότι οι ξένοι δανειστές «βρήκαν κ… μαλακό, χώσανε και τ’ αρχ…», που έλεγε η γιαγιά μου. Δηλαδή, μας πιάσανε στα στριμώγματά μας και μας έβαλαν να υπογράψουμε ό,τι γουστάρανε!
Ετσι γίνεται πάντοτε. Οχι μόνο με τα κράτη, αλλά και με τους γνωστούς, τους γειτόνους, ακόμη και τους συγγενείς. Είσαι στην ανάγκη, τους ζητάς για διευκόλυνση πέντε παράδες και αυτούς τους πέντε παράδες τούς πληρώνεις χρυσούς. Το ίδιο συμβαίνει και με τις τράπεζες. Αλλά με πολύ σκληρότερους όρους. Δεν πληρώνεις τα χρέη σου, σου παίρνουν το σπίτι και σε αφήνουν στους πέντε δρόμους. Περιμέναμε καλύτερη συμπεριφορά από τους ξένους τραπεζίτες, που έχουν τεράστια ευθύνη για την κρίση σε όλο τον κόσμο;
Ολοι, όμως, έχουμε τις ευθύνες μας. Τραπεζίτες, πολιτικοί και ψηφοφόροι. Οχι στον ίδιο βαθμό, ασφαλώς. Εμείς εδώ – μιλάω για τους πολίτες – αράζαμε, κλέβαμε, παίρναμε επιδόματα-μαϊμού, κοροϊδεύαμε, πάντα με την κάλυψη αχρείων πολιτικών, και νομίζαμε ότι αυτό το ραβαΐσι θα κρατήσει επ’ άπειρον. Και φτάσαμε στο σημερινό αδιέξοδο. Απ’ όπου δεν θέλουν να ξεκολλήσουμε, κάνουν το παν για να μην ξεκολλήσουμε, διάφοροι πολιτικάντηδες.
Μας έχουν ζητήσει – και με το δίκιο τους – οι δανειστές ν’ ανοίξουν, ας πούμε, τα επαγγέλματα. Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια, αλλά δεν έγινε τίποτα! Το ένα κόμμα έραβε, το άλλο ξήλωνε και η ζωή συνεχιζόταν ραχατλίδικα και με τα χέρια στις τσέπες. Και δεν λέμε, ωστόσο, ν’ αλλάξουμε μυαλά: γνωρίζουμε όλοι ότι οι υπάλληλοι της Βουλής έχουν πολλά προνόμια και φωνάζουμε ότι δεν είναι δυνατόν αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι, που διορίστηκαν οι περισσότεροι από πολιτικούς, να μένουν στο απυρόβλητο. Και μόλις έγινε μια προσπάθεια, από τον Στουρνάρα, να κοπούν αυτά τα προνόμια, οι προνομιούχοι επαναστάτησαν! Και βρέθηκαν – αυτό είναι το ζήτημα – πολιτικές δυνάμεις που πήραν το μέρος τους! Για να κερδίσουν μερικά ψηφαλάκια!
Αφήστε μια απάντηση