
Γράφει η φιλόλογος Αικατερίνη Χορμόβα
Σύμβολο επικοινωνίας και κίνησης γενικά μέσα στο χωροχρόνο αποτελεί το υπόδημα ή με τη λαϊκή ονομασία του το «παπούτσι»
Στην αρχαιότητα ήταν ονομαστά τα φτερωτά σανδάλια της θεότητας «ΕΡΜΗΣ», που θεωρούνταν εκπρόσωπος του εμπορίου και γενικά της μετάδοσης αγγελιών ανάμεσα στις θεότητες αλλά και μεταξύ ανθρώπων και θεοτήτων.
Σε μεταγενέστερα χρόνια το «παπούτσι» ήταν χειροποίητο και κατασκευάζονταν από ειδικούς τεχνίτες με διάφορα υλικά.
Τα πρώτα παπούτσια βέβαια ήταν συνδεδεμένα με Αρχαίους Πολιτισμούς, όπως ήταν για παράδειγμα η Ελλάδα και η Αίγυπτος.
Σε πολλές χώρες αργότερα συνεχίστηκε η παράδοση του χειροποίητου παπουτσιού με υλικά όπως δέρματα ζώων κατεργασμένα, φλοιούς ορισμένων δένδρων ή χοντρά υφάσματα.
Τον 17ο αιώνα, ανατράπηκαν οι μέχρι τότε συνθήκες με τη λεγόμενη βιομηχανική επανάσταση που επέβαλλε νέο τρόπο κατασκευής παπουτσιών με τη βοήθεια ειδικών μηχανημάτων.
Η πόλη μας, η Μακρακώμη, μέχρι και το 1965 ευτύχησε να έχει άριστους τεχνίτες υποδηματοποιούς όπως ο Κολόνιας ο Καρυαμπάς, ο Κυρίτσης, ο Καριδάκος, ο Λαμπαδιάρης, ο Σκούρας και ο Κούτρας, που απολάμβαναν τη χαρά της δημιουργίας
κατασκευάζοντας με τα χέρια τους παπούτσια με τη βοήθεια καλουπιών, που μοσχομύριζαν δέρμα.
Εκείνη την περίοδο παράλληλα υπήρχαν φτωχότερες οικογένειες στη Μακρακώμη αλλά
και στα περίχωρα όπως ήταν η Τσούκα, η Βίτωλη και άλλα μέρη, που αδυνατούσαν να
προμηθευτούν και αυτά τα στοιχειώδη δερμάτινα χειροποίητα παπούτσια
και αναγκάζονταν να κατασκευάσουν παπούτσια με φθηνά δέρματα ζώων,
όπως ήταν τα γουρούνια.
Έτσι έφτιαχναν οι γυναίκες κυρίως του σπιτιού τα λεγόμενα «γουρουνοτσάρουχα» ,
Που κάλυπταν τις καθημερινές ανάγκες τους.
Σε χώρες Ευρωπαικές όπως η Γαλλία , η Ιταλία και αλλού αρχίζει να εξαπλώνεται το βιομηχανικό παπούτσι. Παράλληλα στην Αμερική, κατά το 1629 ο Τomas Bird κατασκεύασε με ειδικές μηχανές της βιοτεχνίας του, το πρώτο βιομηχανοποιημένο παπούτσι.
Στον κόσμο του παραμυθιού εξάλλου η χαρά της δημιουργίας μέσα απ’ τη σύναξη οικογενειακών σχέσεων και την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών, εκφράζεται απ’ τη ρομαντική διάθεση του πρίγκιπα, που προσφέρει στην εκλεκτή του το φανταχτερό «γοβάκι».
Αφήστε μια απάντηση