Μέσα σ’ ένα μικροσκοπικό σώμα «χώρεσε» μεγάλος πόνος αλλά και μεγάλοι έρωτες. Η Γαλλία γιορτάζει το Σάββατο 19/12 τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου της τέκνου.
Η ζωή της λες και ήταν βγαλμένη μέσα από αρχαία τραγωδία. Μια παιδική ζωή σε οίκο ανοχής στη Νορμανδία, μια κόρη που έχασε σε ηλικία 2 ετών, ένας σύζυγος που πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα. Κι ακόμα τραυματισμούς σε τροχαία, κούρες αποτοξίνωσης, επτά εγχειρήσεις και μια απόπειρα αυτοκτονίας.
Πέθανε πριν κλείσει τα 48
Με ένα βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό η Εντίιθ Πιάφ έφυγε από τη ζωή στις 10 Οκτωβρίου 1963, προτού καν συμπληρώσει τα 48 της χρόνια. Εζησε μια ζωή συναρπαστική γεμάτη έρωτα, πόνο και τραγούδι. Σήμερα, Σάββατο 19 Δεκεμβρίου συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που γεννήθηκε. Η Γαλλία τιμά το μεγάλο της τέκνο με σειρά εκδηλώσεων που θα ξεκινήσουν στην εκκλησία St. Jean Baptiste όπου η Εντόιθ Πιαφ βαφτίστηκε το 1917. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Καθολική εκκλησία αρνήθηκε την ταφή στη διαζευγμένη Εντίθ Πιάφ…
Τι ήταν αυτό που συμπύκνωσε το μεγαλείο της βραχνής, τρυφερής φωνής που λάτρεψε η Γαλλία και ο κόσμος όλος; Ισως η τραγικότητα της ζωής αυτής της μικροσκοπικής γυναίκας με το τεράστιο απόθεμα ψυχής να τραγουδά – ακόμα κι όταν όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει – και να ερωτεύεται.
Παιδικά χρόνια σε οίκο ανοχής και σε τσίρκο
H Eντίτ Zιοβανά Γκασιόν, όπως είναι το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στο Παρίσι. Ο πατέρας της ήταν ακροβάτης δρόμου και η μητέρα της τραγουδίστρια σε καφέ. Εγκατέλειψαν αμφότεροι τη μικρή Εντίθ, η οποία μεγάλωσε με τη γιαγιά της, ιδιοκτήτρια οίκου ανοχής στη Νορμανδία.
Η παρ’ ολίγον τύφλωση σε ηλικία 8 ετών
Σε ηλικία οκτώ ετών, η Eντίθ τυφλώθηκε από μηνιγγίτιδα, ωστόσο ξαναβρήκε το φως της τέσσερα χρόνια αργότερα. Οι πόρνες του οίκου ανοχής την πήγαιναν να προσευχηθεί στον τάφο της Αγίας Τερέζας για να γίνει καλά. Θεώρησε πως η Αγία Τερέζα τη βοήθησε να ξαναβρεί το φως της και της είχε λατρεία. Στα εφηβικά της χρόνια, την πήρε κοντά του ο πατέρας της, που εργαζόταν ως ακροβάτης σε τσίρκο, και την έβαζε να τραγουδάει για να συμπληρώνει το «νούμερό» του.
Στους δρόμους της Piggale θα γνωρίσει τον διευθυντή του τότε πιο δημοφιλούς καμπαρέ στα Ηλύσια Πεδία, Louis Leplee. Πρόκειται για τον άνθρωπο που την «βάφτισε» καλλιτεχνικά με το ψευδώνυμο «Mome Piaf» (μικρό σπουργίτι) και έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το 1935. Ο ίδιος θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα, και η Εντίθ θα κατηγορηθεί πως αποκρύβει στοιχεία. Αν και καταφέρνει να αθωωθεί φεύγει στην επαρχία, για να επιστρέψει στο Παρίσι το 1937.
Το παιδί που έχασε
Το 1932 ερωτεύτηκε τον Λουί Ντιπόν, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Μαρσέλ. O Ντιπόν απαίτησε από την Πιάφ να εγκαταλείψει το τραγούδι και να βρει μια κανονική δουλειά. Οι καυγάδες ήταν συχνοί για το θέμα αυτό, με αποτέλεσμα γρήγορα οι δυο τους να τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους. Η μικρή Μαρσέλ έζησε με τη μητέρα της, η οποία συχνά την άφηνε μόνη της, λόγω της δουλειάς της. Χωρίς ουσιαστική μητρική φροντίδα, η μικρή Μαρσέλ έφυγε γρήγορα από τη ζωή, σε ηλικία δύο χρονών, την εποχή που η μητέρα της άρχισε να γνωρίζει τη δόξα, τραγουδώντας στα μεγαλύτερα μιούζικ-χολ του Παρισιού.
Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος και ΠΙάφ
Όταν ξέσπασε ο Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος η λεπτοκαμωμένη Πιαφ ήταν ήδη διάσημη. Μία φωνή που παρηγορούσε τους Γάλλους στα δύσκολα εκείνα χρόνια της εθνικής ταπείνωσης. Μετά το τέλος του πολέμου, η φήμη της ανέβηκε στα ύψη. Τα επόμενα χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, στη Νότια Αμερική και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το απλό, μα δραματικό της ύφος και η βραχνή, τρυφερή φωνή, την έκαναν παγκόσμια αγαπητή.
Δημήτρης Χορν. Ενας έρωτας χωρίς ανταπόκριση
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1946 η Πιάφ εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο «Θέατρο Κοτοπούλη». Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην ελληνική πρωτεύουσα, η 31χρονη τότε Γαλλίδα τραγουδίστρια θα γνωρίσει τον 25χρονο ηθοποιό Δημήτρη Χορν και θα τον ερωτευτεί σφοδρά, χωρίς όμως ανταπόκριση. Στη συνέχεια θα ερωτευτεί τον πυγμάχο Μαρσέλ Σερντάν και η σχέση τους θα απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα του τύπου. Για κακή τύχη, ο Σερντάν θα σκοτωθεί σε αεροπορικό δυστύχημα, τον Οκτώβριο του 1949.
Αναζητώντας απεγνωσμένα τον έρωτα…
Μετά τον θάνατο της μεγάλης της αγάπης, του πυγμάχου Μαρσέλ Σερντάν, η Εντίθ Πιάφ προσπαθούσε να βρει τον έρωτα στο πρόσωπο κάθε άντρα… Μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερα όμορφα χαρακτηριστικά, με ύψος 1.47 θρυλείται ότι έζησε ερωτικές ιστορίες με πρόσωπα όπως Υβ Μοντάν, Ζορζ Μουστακί κλπ.
To 1951 ακολουθούν δύο τροχαία ατυχήματα. Αποτέλεσμα, μορφίνη και αλκοόλ να επιβαρύνουν ολοένα και περισσότερο την υγεία της. Κάνει πολλές θεραπείες αποτοξίνωσης. τα τραγούδια, όμως που ηχογραφεί είναι εξαιρετικά.
Το 1952 θα παντρευτεί για πρώτη φορά, τον συμπατριώτη της ηθοποιό και τραγουδιστή Ζακ Πιλς (1906-1970), με κουμπάρα τη Μάρλεν Ντίτριχ. Το ζευγάρι θα χωρίσει το 1957, χωρίς να αποκτήσει παιδιά. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 η Πιάφ θα γνωρίσει τον Έλληνα κομμωτή και τραγουδιστή Θεοφάνη Λαμπούκα (1936-1970), είκοσι χρόνια μικρότερό της. Θα τον ερωτευτεί παθιασμένα και θα παντρευτεί το 1962. Η Πιάφ θα του δώσει το παρατσούκλι Τεό Σαγαπό (Theo Sarapo στα γαλλικά), με το οποίο θα γίνει γνωστός ως τραγουδιστής στο γαλλικό κοινό.
Για πάντα μαζί
Το ζευγάρι έμεινε παντρεμένο ένα χρόνο έως το θάνατο της Πιάφ από ανεύρισμα. Στον κοινό τους τάφο στο νεκροταφείο Pere – Lachaise έχει χαραχθεί: «Αυτοί που αγαπήθηκαν». Κάθε μέρα κάποιος αφήνει εκεί φρέσκα λουλούδια.
… και συνθέτης
Η Πιάφ έγραψε η ίδια ορισμένα από τα τραγούδια της («La vie en rose»), ερμήνευσε όμως και τραγούδια των Ρεμόν Ασό («Mon Legionnaire»), Μισέλ Εμέρ («L’ Accordeoniste»), Ανρί Κοντέ (Padam-padam), Ζορζ Μουστακί («Mylord»), Σαρλ Ντιμόν («Non, je ne regrette rien»), Μαργκερίτ Μονό («L’ Hymne a l’ amour», «Milord» σε στίχους Ζορζ Μουστακί), Λεό Φερέ («Les amants de Paris»).
Η αμαρτωλή που της αρνήθηκαν κηδεία
Ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού αρνήθηκε να την κηδέψει λόγω της «αμετανόητης και αμαρτωλής ζωής της». Τελικά έθαψαν τη σορό της στο νεκροταφείο Pere – Lachaise στο Παρίσι, δίπλα στον τάφο της κόρης της και στην κηδεία της παρευρέθηκαν πάνω από 100.000 άνθρωποι.
Αφήστε μια απάντηση