Το όνομα του Αρμάνδου Δελαπατρίδη έχει καταντήσει στις μέρες μας, συνώνυμο της γραφικότητας.
Ποιος ήταν αλήθεια ο Δελαπατρίδης, ο αρχηγός του «Κόμματος των Κυανολεύκων» που τη δεκαετία του ’30 περιφερόταν στους δρόμους της Αθήνας, έβγαζε προεκλογικούς λόγους, δεσμευόταν για «ελεύθερο έρωτα» κι έταζε χαρτοφυλάκιο υπουργού σε όποιον οπαδό του κατέβαλε το ποσό των δύο δραχμών;
Ο Δελαπατρίδης γεννήθηκε το 1895 με το κοσμικό όνομα Τηλέμαχος Νταλάκας. Όπως έγραφε σε άρθρο του στη Real News ο Τάσος Κοντογιαννίδης, πήρε μέρος ως λοχίας στην μικρασιατική εκστρατεία, και όταν γύρισε στο νησί του, σάλεψαν τα μυαλά του, εξ αιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης. Πήρε το βαπόρι και ήρθε στην Αθήνα με ένα καπέλο που δεν αποχωριζόταν ποτέ και με πλήθος ταραγμένων ιδεών στο κεφάλι του.
Ο Δελαπατρίδης ήταν 30 ετών όταν έφτασε στην πρωτεύουσα. Περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας ντυμένος πάντοτε κομψά, με βελάδα, καπέλο, μονόκλ, μπαστούνι και χαρτοφύλακα υπό μάλης, είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «πρόεδρος» κι έβγαζε λόγους, υποσχόμενος ευδαιμονία ως μέλλων κυβερνήτης. Παράλληλα καλούσε τους ενδιαφερόμενους να δηλώσουν το υπουργείο που θέλουν να τοποθετηθούν, καταβάλλοντας δύο δραχμές για τα έξοδα ορκωμοσίας, ενώ είχε δεσμευθεί για τη δημιουργία υπουργείου… Έρωτος!
Δυστυχώς για τον ίδιο, οι αργόσχολοι καφενόβιοι των Αθηνών γελούσαν μαζί του. Κάθε φορά που τον έβλεπαν του ζητούσαν επιτακτικά να βγάλει λόγο, κι εκείνος απολαμβάνοντας τη φήμη του συνήθιζε να λέει το εξής ευρηματικό στιχάκι: «Αθηναίoι βγάλτε με και θα περνάτε φίνα, φρενoκoμεία πάμπoλλα θα κτίσω στην Αθήνα». Κάπως έτσι η φήμη του ξεπέρασε τα στενά όρια της πλατείας Συντάγματος με αποτέλεσμα ιδιωτικά αυτοκίνητα να τον παραλαμβάνουν και να τον μεταφέρουν στην Κηφισιά ή τo Φάληρo, όπoυ κύριoι και κυρίες της αριστoκρατίας τoν περίμεναν για να διασκεδάσoυν μαζί τoυ.
Ο επίδοξος κυβερνήτης, πέρασε ουκ ολίγες φορές από το ψυχιατρείο, όπου κάθε τόσο τον έστελναν άνδρες της αστυνομίας κι όποτε έβγαινε από εκεί έκανε την εξής δήλωση, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο του Τάσου Κοντογιαννίδη: «Κλεισθείς εις το Ψυχιατρείον, κάμω την δήλωσιν ευθύς, πώς παύω πια να πολιτεύωμαι, μέσα στο κράτος μας αυτό. Μόνον την γνώμην μου αν θέλετε, μπορεί να έρχεται καθείς, εις το Δαφνί και ερωτώμενος, προθύμως θα γνωμοδοτώ…».
Το 1956, όταν παραιτήθηκε ο Καραμανλής, για να προσφύγει στις κάλπες, ένας φαρσέρ παρέδωσε σημείωμα στον Δελαπατρίδη, ότι τον καλεί ο πρόεδρος της Βουλής να ορκισθεί πρωθυπουργός. Εκείνος, αναφέρει το άρθρο της Real News, έβαλε ημίψηλο και φράκο και έσπευσε, μ’ ένα τσούρμο ξωπίσω του να φωνάζουν «να μας ζήσεις αρχηγέ!» Τη στιγμή που έδειχνε στη φρουρά της πύλης το σημείωμα, αποχωρούσε τυχαία ο πρόεδρος της Βουλής Ντίνος Ροδόπουλος. Κατάλαβε τη φάρσα και για να μην τον κακοκαρδίσει, του λέει: «Πρόεδρε, ο βασιλεύς απουσιάζει και ο αρχιεπίσκοπος είναι άρρωστος! Τι λες; Να το αναβάλλουμε;». Ο Αρμάνδος με ικανοποίηση υποκλίθηκε και αποχώρησε.
Ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης, κατέληξε αλκοολικός. Τελικά πέθανε τον Ιούνιο του 1960 στο Λαϊκό Νοσοκομείο της Αθήνας, μετά από νοσηλεία 20 ημερών κατά τις οποίες κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να τον επισκεφθεί. Ο Δελαπατρίδης κηδεύτηκε από τον Δήμο Αθηναίων, δημοσία δαπάνη.
Αφήστε μια απάντηση