Τι ήταν ο Λουκάς Μπάρλος για την ΑΕΚ; Το σωστό ερώτημα είναι: «τι ήταν για το ελληνικό ποδόσφαιρο;».
Απάντηση: «ο τελευταίος μεγάλος παράγοντας και φίλαθλος». Έκτοτε, όλοι οι παράγοντες έγιναν επαγγελματίες – και καθόλου φίλαθλοι. Μέχρι να φτάσουμε στο σημερινό βούρκο – μηδέ της ΑΕΚ εξαιρουμένης, η οποία, αν έφτασε στην απόλυτη καταστροφή πριν από τρία χρόνια, αυτό οφείλεται στους δικούς της και μόνο ανθρώπους.
Ο Λουκάς Μπάρλος δεν ήταν καν φίλαθλος της ΑΕΚ, όταν ανέλαβε τις τύχες της το 1974 – εκλεγμένος, διότι στην Ελλάδα του ξερόλα ακούγονται πολλές «αρκούδες». Ο ίδιος έχει πει ότι ήταν φίλαθλος και (αποτυχών) ποδοσφαιριστής του Άρη. Αλλά τελικά αγάπησε την ΑΕΚ πολύ περισσότερο από όλους τους «ορίτζιναλ» ΑΕΚτζήδες. Ούτε ήταν κροίσος με επτά γράμματα. Είχε μια οικονομική επιφάνεια με τους Βωξίτες Παρνασσού, αλλά κυρίως είχε το μυαλό για να κάνει ό,τι έκανε.
Έφερε τον Τσέχο και πολιτογραφημένο Ολλανδό Φράντισεκ Φάντρονκ στη θέση του προπονητή και έκανε μια ομαδάρα – τουλάχιστον για όσους είχαν την τύχη να τη δουν τότε. Όπως είχε φτάσει την εθνική Ολλανδίας μαζί με τον Μίχελς στον τελικό του Μουντιάλ, έτσι ο Φάντρονκ έφτασε την άσημη έως τότε στην Ευρώπη ΑΕΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA, με ανεπανάληπτους θριάμβους: με την Ντιναμό Μόσχας, τον Ερυθρό Αστέρα, την Ντέρμπι και την Κουίνς Παρκ. Κατέκτησε το νταμπλ και έχασε το δεύτερο σερί στον καταραμένο τελικό με τον Πανιώνιο στο «Καραϊσκάκη». Πέτυχε τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη της, στο ασύλληπτο 6-1 με την Πόρτο.
Έφερε στην ομάδα τον Μπάγεβιτς, τον Μαύρο, τον Αρδίζογλου, τον Δέδε, τον Βάγκνερ, τον Τσανλάιτερ και τόσους άλλους, μεταξύ των οποίων και τον Μίμη Δομάζο, ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής με την ΑΕΚ στη δύση της καριέρας του. Έφερε στον πάγκο, μετά τον Φάντρονκ, τον Πούσκας και τον Τσαϊκόφσκι.
Έφτιαξε τη Σκεπαστή στη Νέα Φιλαδέλφεια, την οποία έκανε «σπίτι του ΑΕΚτζή».
Με απλά λόγια, καθιέρωσε την ΑΕΚ στους «μεγάλους» του ελληνικού ποδοσφαίρου και την Ευρώπη. Δικαίως και το σύνθημα τότε «ΑΕΚ, Μπάρλος, σύλλογος μεγάλος».
Όταν αποχώρησε, το 1981, καθώς είχαν ενσκήψει οι «επαγγελματίες» επενδυτές και παράγοντες στο ποδόσφαιρο, είπε: «Δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα. Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα είναι ότι σημαντικότερο είχα στην ζωή μου». Κι έλεγε αλήθεια, αφού αποδεδειγμένα έχασε την περιουσία του για την ΑΕΚ.
Σε μια συνέντευξη που παραχώρησε 17 χρόνια αργότερα, στον σημερινό διευθυντή επικοινωνίας της ΑΕΚ, Ανδρέα Δημάτο και τον Βασίλη Σαμπράκο (στην εφημερίδα «Ενωσίτης») είχε πει και άλλα για τους «επαγγελματίες» παράγοντες και γιατί επέλεξε να αποχωρήσει τότε: «Τους είχα μιλήσει για τη διαιτησία. Είχα ζητήσει να είναι οι διαιτητές υπάλληλοι της Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής. Μόλις τελειώνουν το Πανεπιστήμιο, να τους εκπαιδεύουν σαν διαιτητές και να μένουν μόνιμοι υπάλληλοι, διοικητικοί. Να έχουν σύνταξη, περίθαλψη, ασφάλιση, για να μην έχουν ανάγκη κανέναν και να μην μπαίνουν σε πειρασμούς. Εγώ το ‘πα, εγώ τ’ άκουσα…». Επίκαιρο, 35 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν νομίζετε;
Ήταν τόσο ρομαντικός και παθιασμένος που θεωρούσε τον Μπάγεβιτς παιδί του, αλλά όταν αυτός έφυγε για τον Ολυμπιακό το 1996, είχε πει ότι δεν ήθελε να τον ξαναδεί στην ΑΕΚ. Ποτέ. (Και δεν τον είδε, όταν αυτός ξαναγύρισε δις…)
Ένας θρύλος που κυκλοφορεί, θέλει τον Μπάρλο – η αδυναμία του οποίου ήταν ο τζόγος – να έχασε ένα βράδυ τον Τάκη Νικολούδη στα ζάρια από τον φίλο του, αλλά μεγάλο αντίπαλο στον Ολυμπιακό, Σταύρο Νταϊφά. Αλήθεια, ακόμη και αυτός ο θρύλος δεν μοιάζει αθώος μπροστά στα όσα τερατώδη ζούμε σήμερα;
Αυτός ήταν ο «θείος Λουκάς». Πέθανε μια μέρα σαν σήμερα, 20 Οκτωβρίου του 1999.
Αφήστε μια απάντηση