Τον Κετσπάγια τον «έφαγε» ο Ολυμπιακός. Ισως δεν έπρεπε, καν, να έχει έρθει. Τον Ζοσέ Μοράις τον φέρνει η πολυετής θητεία του δίπλα στον «Special One». Αν δεν μπορείς να προσλάβεις τον ίδιο τον Μουρίνιο, καλός είναι και ο βοηθός του.
Το επόμενο πρωί του ντέρμπι Ολυμπιακός – ΑΕΚ (3-0), ο Τιμούρ Κετσπάγια είχε ήδη απολυθεί. Αν παρέμεινε στη θέση του για άλλες δυο εβδομάδες, μέχρι σήμερα (Τρίτη), ήταν επειδή η ΑΕΚ δεν είχε προλάβει να βρει τον αντικαταστάτη του. Τελικώς, τον «έκλεισε» – και του μοιάζει πολύ. Οχι μόνον επειδή ο 51χρονος Ζοσέ Μοράις έχει ξυρισμένο κεφάλι, αλλά και γιατί -αν κρίνεις από το βιογραφικό του- είναι κι αυτός ένα μεγάλο ρίσκο. Οπως ήταν ο Κετσπάγια.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν συγχωρεί τις βαριές ήττες από τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Ακριβώς πριν από έναν χρόνο -στις 17 Οκτωβρίου 2015- είχε διώξει τον Τραϊανό Δέλλα, έπειτα από μια «τεσσάρα» από τον Ολυμπιακό. Προτού στείλει και τον Κετσπάγια, δεν δίστασε να αποπέμψει και τον Στέλιο Μανωλά, όταν η ομάδα Νέων της ΑΕΚ έχασε με 7-0 από την αντίστοιχη του Ολυμπιακού. Κι ας είναι, ο Στέλιος, μια από τις «σημαίες» της ΑΕΚ.
Ο Κετσπάγια, προφανώς, το περίμενε. Φάνηκε κι από το ξέσπασμά του στη συνέντευξη Τύπου, μετά τη νίκη της ΑΕΚ (2-1) στη Λάρισα: «…Τι να συζητάμε τώρα; Εγώ κέρδισα ένα παιχνίδι σήμερα (χθες) και περιμένω να επιβιώσω άλλη μια εβδομάδα. Ετσι θα συνεχίζεται αυτό. Μια μέρα κάποιον τον κάνετε Θεό, και μια μέρα τον θάβετε δέκα μέτρα κάτω από την γη…». Τα έλεγε στους δημοσιογράφους για να τ’ ακούνε άλλοι. Είχε φανεί και από την εκδήλωση ενδιαφέροντος της Ανόρθωσης να συνεργαστεί μαζί του. Αν ο ίδιος δεν είχε ενημερώσει τους Κύπριους οτι σε λίγο θα είναι ελεύθερος, ποτέ δεν θα αποτολμούσαν τέτοιο «unfair» σε βάρος της ΑΕΚ.
Ο Γεωργιανός έφυγε έπειτα από μόλις επτά επίσημους αγώνες, με τρεις νίκες, δυο ισοπαλίες και δυο ήττες (8-6 γκολ). Εφυγε για την «τριάρα» από τον Ολυμπιακό, αλλά και γιατί η ΑΕΚ δεν έχει καλή ανάπτυξη – ακόμη και όταν νικά. Προφανώς, αυτοί που τον προσέλαβαν, δεν τον ήξεραν καθόλου. Ποτέ, ο Κετσπάγια, δεν υποσχέθηκε θέαμα και επιθετικό ποδόσφαιρο. Ολοι γνώριζαν ότι οι ομάδες του παίζουν σφιχτά, με καλές άμυνες και γρήγορες αντεπιθέσεις. Αυτό μπορούσε να παρουσιάσει, ως προπονητής, και ουδέποτε «το έπαιξε» Γκουαρντιόλα. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον επέλεξαν στην ΑΕΚ: για να δημιουργήσει μια ομάδα που θα κερδίζει βαθμούς και στα εκτός έδρας ματς, χτυπώντας στην κόντρα. Που, πέρυσι, ήταν η μεγαλύτερη αδυναμία της. Τώρα μετάνιωσαν, όμως δεν τους φταίει ο κόουτς. Εκείνος τήρησε ευλαβικά τα «πιστεύω» του, ανάμεσα στα οποία ήταν και οι εκρήξεις του στα αποδυτήρια.
Η δουλειά κάθε προπονητή θα έπρεπε να κρίνεται σε συνάφεια με τα χαρακτηριστικά και την ποιότητα των ποδοσφαιριστών που η ομάδα του διαθέτει. Στο σημείο αυτό αρχίζει η μεγάλη παρεξήγηση. Πέρυσι η ΑΕΚ έδιωξε τον Δέλλα, επειδή αρνήθηκε να αποδεχθεί ότι ο Ολυμπιακός είχε καλύτερο, πιο γεμάτο και πιο έμπειρο ρόστερ. Ο Τραϊανός είχε παίξει ανοιχτά στο «Καραϊσκάκης» -με τα γνωστά αποτελέσματα- επειδή και ο ίδιος είχε πέσει θύμα της αυταπάτης, ότι η ΑΕΚ μπορούσε να κατακτήσει τον τίτλο χωρίς να ξοδευτεί. Τώρα έδιωξε τον Κετσπάγια, επειδή πίστεψε πως ο Ολυμπιακός ήταν «τελειωμένος». Του χρέωσε την ήττα, αρνούμενη να παραδεχτεί οτι -ακόμη- διαθέτει καλύτερους παίκτες από τους δικούς της.
Το περασμένο καλοκαίρι η ΑΕΚ δεν ήταν απολύτως βέβαιη, τι είδους προπονητή χρειαζόταν. Αυτό φαίνεται από τη λίστα των υποψηφίων. Ο Μοντανιέ -που είχε φτάσει μέχρι την Αθήνα αλλά την τελευταία στιγμή δεν υπέγραψε- και ο Κετσπάγια, ο οποίος τελικώς προσελήφθη, είναι δυο κόσμοι εντελώς αντίθετοι. Είναι αμφίβολο, αν και τώρα ξέρει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Ο εκλεκτός της, ο Ζοσέ Μοράις, ο οποίος πριν από μερικές ημέρες αποχώρησε από την Αντάλιασπορ, άφησε την τουρκική ομάδα στην τελευταία θέση, με δύο ισοπαλίες στις πρώτες έξι αγωνιστικές του τουρκικού πρωταθλήματος. Το μοναδικό του παράσημο είναι οι θητείες του δίπλα στον Μουρίνιο, ως βοηθός του: έναν χρόνο στην Πόρτο, έναν χρόνο στην Ιντερ, τρία χρόνια στη Ρεάλ και έξι μήνες στην Τσέλσι. Ηταν υπεύθυνος για τον εντοπισμό ταλέντων και την τεχνική ανάλυση – των αντιπάλων αλλά και της δικής του ομάδας.
Αλλά, ως πρώτος προπονητής, ο 51χρονος Πορτογάλος ακόμη «ψάχνεται». Εχει εργαστεί σε μικρούς πορτογαλικούς και σουηδικούς συλλόγους, στην Υεμένη, στην Τυνησία και στη Σαουδική Αραβία, χωρίς συγκλονιστική επιτυχία. Το γιατί η ΑΕΚ προσδοκά να της διδάξει ωραίο, επιθετικό ποδόσφαιρο -και παραλλήλως να νικά- είναι ένα μυστήριο μεγαλύτερο από το προηγούμενο: το γιατί προσέλαβε τον Κετσπάγια.
Αφήστε μια απάντηση