Η διαφορά “αυταπάτης” & οργανωμένης εξαπάτησης της κοινωνίας είναι πολύ βαριά και δεν εξαλείφεται,λέει σε άρθρο του για τα αποτελέσματα του Eurogroup ο Β.Βενιζέλος.
Η διαφορά μεταξύ “αυταπάτης” και οργανωμένης εξαπάτησης της κοινωνίας είναι πάντως πολύ βαριά και δεν εξαλείφεται, σημειώνει σε άρθρο του ο Ευάγγελος Βενιζέλος με αφορμή το τελευταίο Eurogroup και τις συζητήσεις για το χρέος.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισημαίνει την αναγκαιότητα ορθής απεικόνισης του χρέους σε παρούσα αξία και των πρόσθετων παραμετρικών αλλαγών, όπως συμφωνήθηκαν το 2012 ως συμπλήρωμα του ριζικού PSI / OSI, προκειμένου να αποκατασταθεί «ένα μέρος της βλάβης που επέφερε στη δυναμική του χρέους η περίοδος 2015-2016».Μετά από αυτό «οι κυβερνώντες μπορούν να καταθέσουν στέφανο συγγνώμης στο PSI» αναφέρει στο άρθρο του στην «Καθημερινή».
Σε μια αναδρομή ο Ευ. Βενιζέλος, αφού υποστηρίζει ότι ο πρωθυπουργός αντέστρεψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, σημειώνει ότι στη συμφωνία του Ιουλίου του 2015 με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, επαναλαμβανόταν μεν η δέσμευση των εταίρων για πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές στο πλαίσιο του 2012 αλλά «στο μεταξύ όμως είχε αρθεί – λόγω των τραγικών χειρισμών της κυβέρνησης – μια από τις παραμέτρους του 2012, η επιστροφή στην Ελλάδα των κερδών της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών των κρατών -μελών από τα χαρτοφυλάκια τους ελληνικών ομολόγων ( ANFA και SMP )».
«Η κυβέρνηση εξαρχής επεδίωξε να εμφανίσει την παρέμβαση στο χρέος ως αντίβαρο για την υπαγωγή στο τρίτο μνημόνιο. Τώρα προκειμένου να κλείσει η περιβόητη αξιολόγηση, το τρίτο μνημόνιο μετεξελίχθηκε σε μνημόνιο τρία plus με πρόσθετα σκληρά μέτρα πέρα από το ασφαλιστικό και τη φορολογία εισοδήματος» αναφέρει ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και προσθέτει:
«Θα περίμενε κάποιος αυτά τα πρόσθετα μέτρα να συνοδευτούν από ενεργοποίηση των δεσμεύσεων του 2012/2015 για το χρέος. Παραδόξως όμως, αντί για αυτό οι Ευρωπαίοι εταίροι υπαναχωρούν και θέτουν εξαιρετικά αυστηρές προϋποθέσεις για πρόσθετη παρέμβαση στο χρέος».
«Γενικά οι πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές μετατίθενται στο τέλος του προγράμματος και εξαρτώνται από αυστηρές προϋποθέσεις, ενώ το 2012 η μεγάλη παρέμβαση στο χρέος συντελέστηκε πλήρως στην έναρξη του δεύτερου προγράμματος», παρατηρεί στο άρθρο του ο Ε. Βενιζέλος για να επισημάνει στη συνέχεια ότι πιο σημαντικό από τις πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές είναι η ορθή και δίκαιη απεικόνιση του ελληνικού χρέους σε παρούσα και όχι ονομαστική αξία.
Και όπως εξηγεί στο άρθρο του ο κ. Βενιζέλος «η μεγάλη θετική ιδιαιτερότητα του ελληνικού χρέους συνίσταται στο ότι η απόσταση μεταξύ ονομαστικής και παρούσας αξίας ξεπερνά τις 80 μονάδες του ΑΕΠ, ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της ευρωζώνης η διαφορά αυτή είναι περίπου 5 μονάδες του ΑΕΠ. Η τελευταία γερμανική ακαδημαϊκή μελέτη επί αυτού ( Schumacher / Weder di Mauro, Brookings papers , September 10-11/2015 ) υπολογίζει την παρούσα αξία στο 98% του ΑΕΠ και όχι στο 180 % που είναι το επίπεδο ονομαστικής αξίας. Υπάρχουν πολύ πιο ριζοσπαστικοί υπολογισμοί της παρούσας αξίας, αλλά ας λάβουμε ως βάση αυτόν τον συμβατικό υπολογισμό».
Αφήστε μια απάντηση