Η παραδοχή είναι δύσκολη, αλλά κάποιες φορές οι εξηγήσεις είναι απλές. Εχοντας σπείρει την καταστροφή στη χώρα, η κυβέρνηση αυτή είχε την τύχη να κρίνεται με όρους συμβατικούς. Κάποια στιγμή αυτό πρέπει να τελειώσει.
Εδώ και περίπου τέσσερα χρόνια γίνεται στην Ελλάδα (και συχνά και στο εξωτερικό…) ένα τεράστιο μεθοδολογικό σφάλμα:
Μιλούμε και συζητούμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του με όρους συμβατικούς. «Αριστερά», «ηθικά πλεονεκτήματα», «έρωτας με την καρέκλα», «ανίερη συμμαχία» με τους ΑΝΕΛ, «κρίση στις σχέσεις Τσίπρα – Καμμένου», «διαφωνίες Τσίπρα – Τσακαλώτου», κ.λπ. κ.λπ. συνθέτουν το μείγμα με το οποίο επιχειρείται να εξηγηθεί ένα φαινόμενο που έχει χτυπήσει τη χώρα σαν επιδημία.
Μάταια.
Και όμως, από πολύ νωρίς έπρεπε να έχει εγκαταλειφθεί αυτή η προσέγγιση.
Είτε θυμηθεί κανείς τι γινόταν με τους Βαρουφάκηδες και τον πρώτο θίασο της κυβέρνησης είτε παρατηρήσει και απαριθμήσει τις συμφορές που επακολούθησαν (πλημμύρες, πυρκαγιές, ελληνοτουρκικά και λοιπά εθνικά θέματα), το συμπέρασμα είναι ένα και απλό: οι άνθρωποι είναι άχρηστοι. Διακρίνονται μόνο στην καταστροφή.
Η παραδοχή όμως είναι δύσκολη, ειδικώς από εκείνους τους πολλούς που τους ψήφισαν, ελπίζοντας στην υλοποίηση των ανοησιών που τους υποσχέθηκαν και μη διστάζοντας να ρίξουν μία χώρα στα βράχια, επειδή τάχα θα πλήρωναν λιγότερο ΕΝΦΙΑ.
Στην καλή εκδοχή, επειδή είπαν «ας δώσουμε και μία ευκαιρία στα παιδιά»… Είναι δύσκολη η παραδοχή, ομολογουμένως. Ομως είναι και τόσο απλή η αιτία της συμφοράς που υφίσταται η χώρα και της ζημιάς που είναι ήδη ανεπανόρθωτη, ειδικώς αν μιλούμε για τις ανθρώπινες ζωές που έχουν χαθεί λόγω αμέλειας και ανικανότητας κάποιων. Είναι λάθος να συνεχίσουμε να μιλούμε με όρους σοβαρούς και συμβατικούς για ανθρώπους που καμουφλάρουν (δεκαετίες τώρα) την ανεπάρκειά τους στην αερολογία, τη θεωρία και την καφενόβια αμπελοφιλοσοφία.
Στην ιστορικά επιζήμια κατασκευή «Αριστερό = καλό, δεξιό = κακό»…
Είναι λάθος να μιλούμε σοβαρά για κάποιον που υποτίθεται ότι κυβερνά μία χώρα και δεν γνωρίζει αν στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου στεκόμαστε προσοχή ή ημιανάπαυση.
Είναι λάθος να μιλούμε σοβαρά για κάποιον που έχοντας στο πλευρό του τον αμερικανό πρόεδρο μιλάει ελληνικά με αμερικανική προφορά. Αυτόν τον ίδιον που έβαλε ένα βράδυ μια γραβάτα και έστησε μία φιέστα επειδή πήρε μία παράταση στις αποπληρωμές ενός θηριώδους χρέους (που θα διέγραφε, τάχα). Και είναι λάθος σε κάθε περίπτωση να γίνεται πολιτική συζήτηση με τους όρους της παραπλάνησης και της εξαπάτησης που επιχειρεί να επιβάλει μία κυβέρνηση η οποία, πιστή στα δόγματα της Αριστεράς, διαστρέφει, εκμαυλίζει, παραπλανά και εκβιάζει.
Αυτά κάνει και απολύτως τίποτε άλλο.
Η ανεπάρκεια είναι το πρώτο και κύριο πρόβλημα της κυβέρνησης αυτής.
Και ξεδιπλώνεται μπροστά μας καθημερινά.
Στις μεταμεσονύχτιες συσκέψεις με τις ανόητες ερωτήσεις του Πρωθυπουργού ενώ η τραγωδία έχει ήδη συμβεί, στα υπουργικά συμβούλια με τις πομπώδεις διακηρύξεις-μνημεία αυταρέσκειας και ασυναρτησίας, στην αναζήτηση και στην κατασκευή εχθρών, γιατί χωρίς αυτούς δεν έχει νόημα η ύπαρξή αυτής της θλιβερής παρέας.
Τώρα πλησιάζει η ώρα του απολογισμού. Αυτός θα γίνει με όρους μη ελεγχόμενους και οι ευθύνες για όλα θα αποδοθούν σε χρόνο που δεν θα επιλέξει ο Τσίπρας, αλλά ούτε και με τους όρους που επιθυμεί. Είναι όμως δεδομένο ότι όλα αυτά θα γίνουν με την κυβέρνηση να λυσσομανά κατά πάντων.
Το θέμα είναι ποιος θα την ακολουθήσει στον κατήφορο. Είναι η άγνωστη παράμετρος της περιόδου. Και ως γνωστόν, στη χώρα αυτή η ανοησία πάει σύννεφο…
Πηγή: Protagon.gr
Αφήστε μια απάντηση