Οι παλιές «Μπαχάμες» μετακόμισαν νοητά στις «Σεϋχέλλες», και ο Φώτης Φωτεινόγλου, που είναι νέος και μάγειρας, μαζί με την Άννα Ρεπούση, έγιναν οι νέοι οικοδεσπότες. Εδώ πρέπει να έχεις το Θεό σύμμαχο για να βρεις τραπέζι, κι αυτό όχι για το ντεκόρ, που θυμίζει απλό ταβερνάκι του ’80. Πίσω από το μπαρ, ανοιχτή μαγειρεύεται μια κουζίνα που αντιμετωπίζει σοβαρά τον μεζέ λες και ετοιμάζεται για επίσημο διαγωνισμό.
Xλωρομανούρα Κιμώλου, λαδοτύρι Ζακύνθου, γαλομυζήθρα, πιπεράτο γιδοτύρι από τη Νάουσα, τα ζήτησα όλα από λίγο – έλειπε το λαδοτύρι και στη θέση του μας πρότειναν το σκοτύρι της Ίου με λίγο ωραίο κρίταμο τουρσί. Τα παιδιά ξέρουν προσωπικά τους παραγωγούς, τρέχουν το μαραθώνιο να παραλάβουν κάθε πρωί το τυρί που έρχεται από τον τόπο του, καπνιστό ξιφία από την Κάλυμνο, λουκάνικο ξιδάτο από το Ηράκλειο.
Μαγικές, τσιτσιριστές τηγανητές τραγανές πατάτες στο εμαγιέ πιατάκι της ελληνικής νοσταλγίας, μετά ζουμερά και κριτσανιστά απέξω σουτζουκάκια αρωματικά στη σχάρα με σπιτικές, ζυμωτές πιτούλες και ψητά ντοματίνια, μελιτζανοσαλάτα ελαφριά με ταχίνι, γιαούρτι και πιτούλες.
Στο τέλος αφήνω τον πιο γκουρμεδομεζέ: Φιλετάκια μοσχαρίσιας γλώσσας ψητά στα κάρβουνα με χοντρό αλάτι και ελάχιστο λαδολέμονο. Καθαρές γεύσεις, ευκρίνεια και ειλικρίνεια, ένα μενού που το λατρεύεις, με πολλά πιάτα ημέρας, υπόσχεσαι να ξανάρθεις για το χταπόδι με τα τσιγαριαστά χόρτα, τα μάγουλα στη γάστρα, τον ξινόχοντρο με μοσχαρίσια ουρά και πουρέ μελιτζάνας.
thrtoc
Αφήστε μια απάντηση