Πρόκειται για την ιστορία με αριθμό 100 που δημοσιεύεται από το βιβλίο «Λεωφόρος Αλεξάνδρας 160 – 160 άγνωστες ιστορίες για τον Παναθηναϊκό».
Όταν το 339 π.Χ. ο Ισοκράτης ολοκλήρωνε τη συγγραφή του «Παναθηναϊκού», εκθειάζοντας την πνευματική αλλά και στρατιωτική ανωτερότητα των Αθηναίων, προφανώς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι 2.310 χρόνια αργότερα κάποιοι συμπατριώτες του θα τον δικαίωναν, αγωνιζόμενοι στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου σε μια διαφορετική μάχη, όχι απέναντι σε Πέρσες αυτή τη φορά, αλλά απέναντι σε Ολλανδούς.
Στο ίδιο έργο, ο μεγάλος Αθηναίος ρήτορας επαινεί τους συντοπίτες του για τη στάση την οποία επέδειξαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, αναθέτοντας ηγετικό ρόλο στον στρατηγό Θεμιστοκλή, ο οποίος αποτέλεσε τον κυριότερο συντελεστή της αποφασιστικής νίκης των Ελλήνων ενάντια στους Πέρσες. Τραγική ειρωνεία: Οι Αθηναίοι του 1971 μ.Χ. θα ηττηθούν τελικά στη δική τους μάχη από έναν μυθικό βασιλιά της Σαλαμίνας, γνωστό με το όνομα «Αίας ο Τελαμώνιος» ή αλλιώς, «Άγιαξ»…
Το επίτευγμα της συμμετοχής του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης την περίοδο 1970-71 είναι κάτι που δύσκολα θα επαναληφθεί από άλλη ελληνική ομάδα. Κι αν αυτό συμβεί κάποτε, μόνο ένας σύλλογος έχει το DNA για να το πραγματοποιήσει. Χιλιάδες τόνοι από μελάνι και χαρτί έχουν ξοδευτεί για χάρη μίας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες συνολικά του ελληνικού αθλητισμού, η οποία δημιούργησε γενιές και γενιές Παναθηναϊκών και χάρισε το δικαίωμα σε όλους τους φιλάθλους του Τριφυλλιού να απαντούν μ’ ένα μόνο στιχάκι σε όσους προσπαθούν να συγκρίνουν τον άθλο αυτόν με… εγχώριες επιτυχίες: «Τι να μας πεις κι εσύ κι εσύ κι εσύ απ’ τη ζωή σου. Μια νύχτα απ’ τη δική μου ολόκληρη η δική σου»…
Τι κάνει όμως το έπος του Γουέμπλεϊ τόσο ξεχωριστό και μοναδικό, σε σημείο να μνημονεύεται ακόμα και σήμερα; Αρκετά γεγονότα, αναντίρρητα. Ένα από αυτά είναι, ότι, μέχρι να φτάσει στον τελικό ο Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε δεκαοκτώ συνολικά ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων όλοι ανεξαιρέτως ήταν Έλληνες. Ακόμα πιο σπουδαίο όμως είναι πως από τους δεκαοκτώ αυτούς ποδοσφαιριστές οι δεκατέσσερις κατάγονταν από την Αθήνα! Εάν μάλιστα προσθέσει κανείς και τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι, ενώ συγκαταλέγονταν στο ρόστερ, τελικώς δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου στην Ευρώπη από τον Φέρεντς Πούσκας, ο συνολικός αριθμός των Αθηναίων φτάνει στον αριθμό 17! Ανάλογο επίτευγμα έχει να επιδείξει μόνο μια ομάδα στην ιστορία των τελικών των ευρωπαϊκών κυπέλλων κι αυτή είναι η «τετράφυλλη» Σέλτικ της περιόδου 1966-67. Η σκωτσέζικη ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης αγωνιζόμενη αποκλειστικά με ποδοσφαιριστές που είχαν γεννηθεί σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των τριάντα μιλίων από το γήπεδό της.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τους τόπους γέννησης όλων των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού της περιόδου 1970-71:
1. Τάκης Οικονομόπουλος – Αθήνα (Καλλιθέα)
2. Γιάννης Τομαράς – Αθήνα (Κάτω Πατήσια)
3. Άνθιμος Καψής* – Πειραιάς (Κερατσίνι)
4. Φραγκίσκος Σούρπης – Αθήνα (Κηφισιά)
5. Γιώργος Βλάχος – Κέρκυρα
6. Αριστείδης Καμάρας – Αθήνα (Κάτω Πατήσια)
7. Κώστας Ελευθεράκης -Αθήνα (Καλλιθέα)
8. Χάρης Γραμμός – Μυτιλήνη
9. Αντώνης Αντωνιάδης – Ξάνθη
10. Μίμης Δομάζος – Αθήνα (Αμπελόκηποι)
11. Τότης Φυλακούρης – Αθήνα (Γλυφάδα)
Στην πορεία για τον τελικό έπαιξαν επίσης οι εξής (όλοι εξ αυτών Αθηναίοι):
12. Βασίλης Κωνσταντίνου – Αθήνα (Μαρούσι)
13. Γιώργος Γονιός – Αθήνα (Άνω Ιλίσια)
14. Κώστας Αθανασόπουλος – Αθήνα (Πλατεία Βάθη)
15. Βίκτωρ Μητρόπουλος – Αθήνα (Αιγάλεω)
16. Γιώργος Δεληγιάννης – Αθήνα (Γλυφάδα)
17. Γιώργος Χατζηανδρέου – Αθήνα
18. Δημήτρης Καλλιγέρης – Αθήνα
Στο ρόστερ της περιόδου εκείνης υπήρχαν ακόμα οι εξής (δεν αγωνίστηκαν καθόλου στο Κύπελλο Πρωταθλητριών):
19. Πέτρος Πανόπουλος – Λαμία
20. Γιώργος Ροκίδης – Αθήνα (Αιγάλεω)
21. Μήτσος Δημητρίου – Αθήνα (Σπάτα)
22. Τάκης Παπαδημητρίου – Αθήνα (Ζωγράφου)
* Ο Άνθιμος Καψής γεννήθηκε μεν στην Αστυπάλαια αλλά σε βρεφική ηλικία μετακόμισε στο Κερατσίνι, οπότε μπορεί να λογίζεται και ως Πειραιώτης.
Δεκαεπτά από τους είκοσι δύο «πράσινους» ποδοσφαιριστές, λοιπόν, ήταν Αθηναίοι. Από την πρωτεύουσα καταγόταν επίσης ο βοηθός προπονητή του Φέρεντς Πούσκας, Γαβρήλος Γαζής, όπως κι ο Λάκης Πετρόπουλος, προπονητής του Τριφυλλιού τις περιόδους 1968-69 και 1969-70 και δημιουργός, στην ουσία, της ομάδας που έκανε την Ευρώπη να παραμιλά τη σεζόν 1970-71.
Πρόκειται για επίτευγμα που με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει αδύνατο να ξανασυμβεί: όλοι Έλληνες, σχεδόν όλοι από την ίδια πόλη και ουδείς ξένος, εκτός από τον προπονητή. Ίσως τελικά ο Φραγκίσκος Σούρπης να έπρεπε να κάνει μία μικρή αλλαγή στους στίχους του θρυλικού «Θούριου του Γουέμπλεϊ» που τραγούδησαν οι “Bunions” (και αυτοί Αθηναίοι, από τα Βόρεια Προάστια) στους ρυθμούς του “Obladi Oblada” των Beatles:
Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια, στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά.
Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια, μόνο η… Αθήνα γεννά!
Αφήστε μια απάντηση