Του Μανώλη Καλουδά
Αν υπήρχε τίτλος για την καλύτερη ελληνική φωτογραφία του 2015, τότε αναμφίβολα αυτή με πρωταγωνίστριες την κυρία Ευστρατία, την κυρία Μαρίτσα, την κυρία Μηλίτσα και το προσφυγόπουλο στις αγκαλιές τους, στη Λέσβο, θα τον κατακτούσε εύκολα.
Ο φωτορεπόρτερ, Λευτέρης Παρτσάλης, ήταν αυτός που πάτησε το κουμπί λήψης στην φωτογραφική του μηχανή και απαθανάτισε αυτή τη συγκινητική στιγμή που αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της αλληλεγγύης των κατοίκων της περιοχής μπροστά στο ανείπωτο προσφυγικό δράμα.
Ο Λευτέρης Παρτσάλης, ο οποίος ασχολείται περίπου δέκα χρόνια με τη φωτογραφία, εκ των οποίων τα επτά τελευταία ως επαγγελματίας, μίλησε στο altsantiri.gr για την πασίγνωστη, πλέον, φωτογραφία του, η οποία έγινε τεράστιο θέμα τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
«Έκατσα πέντε μέρες στη Μυτιλήνη. Γινόταν ένας πανικός. Έζησα τραγικές σκηνές. Βάρκες με μετανάστες να καταφθάνουν συνεχώς στα παράλια του νησιού. Κάποιοι ήταν βρεγμένοι, κάποια παιδιά έκλαιγαν γιατί πεινούσαν… Απίστευτες εικόνες που σοκάρουν», είπε αρχικά ο φωτορεπόρτερ και συνέχισε: «Μέσα σε αυτό το δράμα, ωστόσο, υπήρχε και ο συγκινητικός εθελοντισμός των κατοίκων των περιοχών αυτών, οι οποίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να βοηθήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έφθαναν στο νησί με μοναδικό τους όνειρο μια καλύτερη ζωή.
Όσοι μένουν ή διατηρούν επιχειρήσεις, κυρίως ταβέρνες, στις περιοχές που κατέφθαναν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες κάνουν ότι περνούν από το χέρι τους για να χαρίσουν ένα χαμόγελο. Είτε με ένα πιάτο φαγητό, είτε με μια κουβέρτα ή πετσέτα.
Στην προσπάθειά μου να απαθανατίσω τον εθελοντισμό των κατοίκων τράβηξα, μεταξύ άλλων, τη φωτογραφία με τις τρεις γιαγιάδες. Την κυρία Ευστρατία, την κυρία Μαρίτσα και την κυρία Μηλίτσα, οι οποίες τραγούδησαν, ηρέμησαν και στη συνέχεια τάισαν ένα προσφυγόπουλο. Οι γιαγιάδες είδαν από μακριά τη μητέρα να προσπαθεί να ταΐσει το μωρό που έκλαιγε πολύ και ζήτησαν να το πάρουν στα χέρια τους για να προσπαθήσουν οι ίδιες να δώσουν το γάλα του.
Οι γιαγιάδες αρχικά με το ένστικτο της ελληνίδας μάνας και στη συνέχεια αυτό της γιαγιάς, του τραγούδησαν, το ηρέμησαν και το τάισαν, με τη μητέρα του, αργότερα, να τις ευχαριστεί».
Για το αν η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι η καλύτερη που έχει τραβήξει στην καριέρα του, ο Λευτέρης Παρτσάλης μας είπε: «Πρόκειται αναμφίβολα για την καλύτερη φωτογραφία που έχω τραβήξει. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα τα όσα επακολούθησαν. Δεν περίμενα ότι θα γίνει τόσος ντόρος. Εκείνες τις ώρες άλλωστε τα πάντα είναι συγκεχυμένα. Το προσφυγικό δράμα είναι τόσο μεγάλο που δεν σου επιτρέπει να σκεφτείς αν έχεις τραβήξει καλή ή κακή φωτογραφία. Αυτό που σε νοιάζει εκείνη την ώρα είναι να αποτυπώσεις τα όσα βλέπεις».
Αφήστε μια απάντηση