Για να πετύχουν τους στόχους τους δεν δίστασαν μπροστά σε τίποτα. Εξόντωσαν – πολλές φορές με απίστευτα απάνθρωπες μεθόδους – τους αντιπάλους τους ή όσους στάθηκαν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Σε πολλές περιπτώσεις αφάνισαν εκατομμύρια ανθρώπους από προσώπου γης. «Αυτός που για έναν άνδρα είναι ήρωας για κάποιον άλλο είναι τύραννος», αναφέρει ένας πολύ γνωστός αφορισμός… Το να παραγγείλει, κανείς να χτιστεί ένας πύργος φτιαγμένος από ζωντανούς ανθρώπους ανάμεσα σε τούβλα είναι μάλλον κτηνώδες. ΄Ισως γι’ αυτό ο Αττίλας ο Ούνος (κεντρική φωτογραφία) να ονομάστηκε λόγω των αποτρόπαιων πράξεών του «Μάστιγα του Θεού». Ποιοί άλλοι ηγέτες έμειναν στην ιστορία δια μέσου των αιώνων για τις απίστευτα αποτρόπαιες και απάνθρωπες πράξεις τους; Το Business Insider επιχειρεί να οργανώσει μια λίστα με τους πιο χαρακτηριστικούς ξεκαθαρίζοντας ότι δεν κανείς απ’ αυτούς δεν είναι στη ζωή και ότι όλοι έχουν κυβερνήσει πριν το 1980. Ας τους δούμε:
Τσιν Σι Χουάνγκ (247 – 210 π. Χ.)
Ηταν ο πρώτος αυτοκράτορας της Κίνας. Ο Τσιν Σι Χουάνγκ χαρακτηριζόταν παρανοϊκός, βάρβαρος, απάνθρωπος και αιμοβόρος. Στον πρώτο χρόνο της ηγεμονίας του, περισσότερες από 120.000 οικογένειες εξωθήθηκαν σε αναγκαστική μετεγκατάσταση. Εκαψε σχεδόν το σύνολο σχεδόν των γραπτών μνημείων της χώρας, αποκεφαλίζοντας εκατοντάδες λόγιους και ανθρώπους των γραμμάτων. Βύθισε την Κίνα στη φτώχεια, αυξάνοντας δυσανάλογα τους φόρους των αγροτών, την ώρα που επιστράτευε χιλιάδες ανθρώπους για να κατασκευάσει τα ματαιόδοξα έργα του, η πλειονότητα των οποίων πέθαινε από την εξαντλητική εργασία, την πείνα ή την οργή του Χουάνγκ. Οταν το επιστημονικό του προσωπικό απέτυχε να του δώσει την αιώνια ζωή που τόσο αποζητούσε, θα έθαβε και τους 480 από αυτούς ζωντανούς. Για να εξασφαλίσει τη μεταθάνατον ζωή παρήγγειλε το θρυλικό υπόγειο μαυσωλείο του, που χρειάστηκε 700.000 εργάτες για να χτιστεί. Οι περισσότεροι πέθαναν κατά τη διάρκεια του χτισίσματός του. Ο ίδιος Χουάνγκ πέθανε τον Σεπτέμβριο του 210 π.Χ., με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για 1 εκατομμύριο φόρο σε ανθρώπινες ζωές…
Καλιγούλας 37 – 41
Ο Καλιγούλας τρίτος αυτοκράτορα της Ρώμης ήταν αμετροεπής, σαδιστής, πολυδάπανος και με τρομακτική έφεση στις σεξουαλικές περιπέτειες. Ο Καλιγούλας, παρωνύμιο του Γάιου Καίσαρα από τα σανδάλια (caliga, στα λατινικά), που συνήθιζε να φοράει, ήταν παράφρων και κατάφερε να ξεπεράσει σε διαστροφή τον προκάτοχό του, τον φαύλο Τιβέριο. «Ας με μισούν, αρκεί να με σέβονται» είναι η φράση που αποτέλεσε το έμβλημά του κατά τη θητεία του ως αυτοκράτορα, για να δικαιολογήσει τις μεγαλύτερες θηριωδίες. Υποχρέωσε τον πεθερό του να αυτοκτονήσει, σκότωσε τη γιαγιά του, διέφθειρε τις αδελφές του και κακομεταχειρίστηκε πολλούς από τους Συγκλητικούς της Ρώμης. Δολοφονούσε με με φρικιαστικούς τρόπους για την ψυχαγωγία του, με τις εκτελέσεις να διαρκούν ακόμα και μέρες ολόκληρες. Στραγγάλιζε και αποκεφάλιζε παιδιά, ξυλοκοπούσε μέχρι θανάτου αντιπάλους, ανάγκαζε οικογένειες να παραβρεθούν στις εκτελέσεις των τέκνων τους, έκοβε τις γλώσσες των εχθρών του, τάιζε τα λιοντάρια του με κρατουμένους, με τη σκληρότητά του να εξαναγκάζει τους στόχους του να αυτοκτονούν πολλές φορές παρά να αφεθούν στα αποτρόπαια βασανιστήρια που τους επιφύλασσε ο παρανοϊκός μονάρχης. Βίαζε γυναίκες, περιλαμβανομένων των τριών αδερφών του, με την αγαπημένη του πάντως μέθοδο εκτέλεσης να είναι το πριόνισμα του θύματος και την ακόμα πιο αγαπημένη του λιχουδιά να είναι το μασούλημα των όρχεων των ανθρώπων που σκότωνε.
Τζένγκις Χαν 1206 – 1227
Ο ηγέτης της μογγολικής αυτοκρατορίας, από το 1206-1227, Τζένγκις Χαν, κατάφερε να κυριεύσει το μεγαλύτερο μέρος της Κίνας και όλα τα εδάφη γύρω από την Κασπία Θάλασσα. Ηταν μια από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ιδιοφυϊες που γνώρισε ποτέ η οικουμένη. Ο αιμοβόρος κατακτητής συνέδεσε βεβαίως το όνομά του με πρακτικές φρίκης και τρόμου που σπάνια έχουν βρει όμοιό τους στον πλανήτη, γινόμενος συνώνυμο του ανείπωτου φόβου. Ήταν αδίστακτος, εξαιρετικά εκδικητικός και αιμοδιψής, αφανίζοντας πολυάριθμες πόλεις και δολοφονώντας χιλιάδες στρατιώτες, πολίτες και παιδιά. Αποκεφάλιζε τους φτωχούς και βασάνιζε τους πλούσιους για να του παραδώσουν τους θησαυρούς τους, την ώρα που ο συνήθης τρόπος θανάτωσης περιλάμβανε την έγχυση λιωμένου μετάλλου (συνήθως ασήμι) στα μάτια και τα αυτιά του θύματος. Βίαζε τις γυναίκες μπροστά στις οικογένειές τους και διέλυσε τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ενώ αυτός ήταν που εγκαινίασε το μέτρο της χρήσης ατόμων ως ανθρώπινες ασπίδες. 20-60 εκατομμύρια χαμένες ζωές υπολογίζονται εξαιτίας του Τζένγκις Χαν, με πληθυσμούς ολόκληρους να εξαφανίζονται. Παρ’ όλα αυτά, στη Μογγολίαι μια αγαπητή προσωπικότητα και θεωρείται ως ο πατέρας του μογγολικού έθνους
Ταμερλάνος 1370 – 1405
Ο Ταμερλάνος ή Τιμούρ ήταν Μογγόλος κατακτητής προερχόμενος από τις περιοχές της Σαμαρκάνδης. Ονομαζόταν επίσης Τιμούρ Λενκ, δηλαδή Τιμούρ ο κουτσός. Ανακήρυξε το κράτος του ως διάδοχο εκείνου του Τζένγκις Χαν και διεκδίκησε την άμεση καταγωγή του από τον Τζένγκις Χαν. Ο Ταμερλάνος είχε τη φήμη σκληρού κατακτητή. Όταν καταλάμβανε ορισμένες πόλεις, σφάγιαζε δεκάδες χιλιάδες από τους υπερασπιστές της (πιθανώς 80.000 μόνο στο Δελχί και άλλες 20.000 στη Βαγδάτη) και έκτιζε πυραμίδες με τα κρανία τους. Αγαπημένες μέθοδοι εκτέλεσης ήταν ο αποκεφαλισμός, ο ακρωτηριασμός και το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων. Ο Ταμερλάνος φέρεται να έχει στερήσει τη ζωή σε 15-20 εκατομμύρια ανθρώπους…
Ιβαν ο Τρομερός 1533 – 1547 (Μεγάλος Πρίγκηπας της Μόσχας) 1547 – 1584 (Τσάρος όλων των Ρώσων)
Ο Ιβάν Δ’ της Ρωσίας έμεινε στην ιστορία ως Ιβάν ο Τρομερός. Γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1530 και καταγόταν από τη λαμπρή βυζαντινή οικογένεια των Παλαιολόγων και έγινε ο πρώτος Τσάρος της Ρωσίας. Εμεινε στην ιστορία για την αγριότητα και τη βαναυσότητά του. Η συμπεριφορά του ήταν απρόβλεπτη. Καταλαμβανόταν από δολοφονική μανία και μετά από λίγο ζητούσε συγχώρεση απ’ τον Θεό, κλαίγοντας με λυγμούς. Το ισχυρότερό του όπλο ήταν οι «Οπρίτσνικοι». Ήταν οι εκτελεστές που «καθάριζαν» το βασίλειο του Ιβάν απ’ τους εχθρούς του. Ντυμένοι στα μαύρα, ιππεύοντας μαύρα άλογα, σκορπούσαν τον τρόμο και τον θάνατο. Συνολικά υπολογίζεται ότι σκότωσαν περίπου 3.000 ανθρώπους στην περίφημη σφαγή στο Νόβγκοροντ. Ήταν ίσως το πιο φρικώδες και αιματηρό επεισόδιο της βασιλείας του.
Βασίλισσα Μαίρη 1553 – 1558
Το μοναδικό παιδί του μοχθηρού Ερρίκου 8ου και της πρώτης του γυναίκας, Αικατερίνης της Αραγονίας, Μαίρη Ι, έγινε Βασίλισσα της Αγγλίας το 1553 και επανακαθίδρυσε τον Καθολικισμό ως βασική θρησκεία, ενώ παντρεύτηκε τον Φίλιππο ΙΙ της Ισπανίας, έναν Καθολικό. Κατά τη διάρκεια των επόμενων χρόνων, εκατοντάδες Προτεστάντες βρήκαν φρικιαστικό θάνατο κυρίως στην πυρά και γι’ αυτή την τακτική απέκτησε το προσωνύμιο: «Αιμοσταγής Μαίρη».
Κοντέσα Ελίζαμπεθ Μπάθορι (η Ματωμένη Κόμισσα)
Η ουγγαρέζα κοντέσα Ελίζαμπεθ Μπάθορι, είναι η πρώτη καταγραμμένη γυναίκα serial killer της Ιστορίας. Λέγεται ότι εξόντωσε με βασανιστικό και ανατριχιαστικό τρόπο κάπου 600-650 κοριτσόπουλα της επαρχίας της και πήρε το μπάνιο της στο αίμα τους, καθώς πίστευε ότι αυτό θα την κρατούσε αγέραστη. Είναι η μεγαλύτερη δολοφόνος γυναικών στην ιστορία της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας. Με το που ανακάλυψαν την Ελισάβετ (πιάστηκε επ’ αυτοφώρω να βασανίζει νεαρές κοπέλες στον πύργο της), την έκλεισαν σε αποχωρητήριο του κάστρου, το 1610, όπου και πέθανε, το 1614. Περισσότερα από 300 άτομα ανακρίθηκαν στην περίοδο 1611 – 1614. Ποτέ δε διεξήχθη κάποια τακτική δίκη και η υπόθεση παρέμεινε ανοικτή, καθώς οι ευγενείς εθελοτυφλούσαν, επειδή δεν ήθελαν να συγκρουστούν με την αιμοδιψή κόμισσα και τους συγγενείς της.
Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος 1789 – 1794
Ο Μαξιμιλιανός Φραγκίσκος Μαρία Ισίδωρος Ροβεσπιέρος ήταν Γάλλος πολιτικός, δεσπόζουσα μορφή της Γαλλικής Επανάστασης του 1789 .Στην περίοδο της κυριαρχίας του Ροβεσπιέρου επικρατούσε απόλυτη Τρομοκρατία, στηριζόμενη στα Επαναστατικά Δικαστήρια και στην περίφημη Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Δε δίστασε για την εδραίωση του καθεστώτος του να στέλνει καθημερινά διά του Επαναστατικού Δικαστηρίου στη λαιμητόμο κατά δεκάδες και εκατοντάδες Γάλλους πολίτες αντιφρονούντες, βασιλόφρονες, μετριοπαθείς, αναρχικούς, κλέφτες, ύποπτους, άνδρες, γυναίκες, ακόμη και παιδιά καταδικασθέντες με συνοπτικές διαδικασίες. Η Τρομοκρατία, όπως αποκλήθηκε η θηριώδης αυτή περίοδος τριών μηνών, τελείωσε με το πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ (27 Ιουλίου 1794) το οποίο έγινε από τους ίδιους τους συντρόφους του, όταν συνασπισθέντες οι εχθροί τους στη Συνέλευση εισήγαγαν ψήφισμα να κηρυχθεί αυτός και οι φίλοι του εκτός νόμου. Κι ο ίδιος οδηγήθηκε στη λαιμητόμο χωρίς δίκη.
Μεχμέτ Ταλάτ Πασά 1913 – 1918
Η ιστορικοί πιστεύουν ότι ήταν η κυρίαρχη φιγούρα της γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν ο Μιεχμέτ Ταλάτ Πασά. Ως υπουργός Εσωτερικών θεωρείται υπεύθυνος για την απέλαση και το θάνατο περίπου 600.000 Αρμενίων. Δολοφονήθηκε το 1921 στο Βερολίνο από έναν Αμερικανό. Σε ένα ασυνήθιστο «γύρισμα» της ιστορίας, ο Αδόφλος Χίτλερ έστειλε το σώμα του στην Κωνσταντινούπολη το 1943 σε μια προσπάθεια να πείσει τους Τούρκους να συμπράξουν με τον ΄Αξονα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν 1917 – 1924
Ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ, γνωστότερος ως Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν ήταν μεγάλος πολιτικός, ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της ΕΣΣΔ (1922 – 1924). Ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος Σύμφωνα με το BBC, κατά τη διάρκεια της επανάστασης, πολέμου και πείνας, ο Λένιν, επέδειξε μια ψυχρή αμέλεια για τις κακουχίες των συμπατριωτών του και άνευ ελέους συνέτριψε οποιαδήποτε αντίθεση.
Μπενίτο Μουσολίνι ( 1922 – 1943)
Ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν Ιταλός πολιτικός, ιδρυτής και ηγέτης του φασιστικού κόμματος. Αφ’ ότου απέφυγε να εκτίσει τη στρατωτική του θητεία, ο Μουσολίνι ίδρυσε το φασιστικό κόμμα από απογοητευμένους βετεράνους του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου οργανώνοντάς τους σε βίαιες ομάδες. Διοίκησε την Ιταλία από το 1922 έως το 1943 υπό δικτατορικό καθεστώς, μετατρέποντάς τη σε φασιστική πολιτεία. Υπήρξε σύμμαχος του Αδόλφου Χίτλερ και οδήγησε τη χώρα του, ως δύναμη της συμμαχίας του Αξονα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Απέφυγε πολλές απόπειρες δολοφονίας είχε πει: «Αν υποχωρήσω σκοτώστε με. Αν σκοτωθώ εκδικηθείτε (για μένα)».
Ιωσήφ Στάλιν 1922 – 1953
Ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν ήταν ηγέτης της Σοβιετικής Ενωσης. Στη δεκαετία του ’30 ο Στάλιν εξάλειψε την ενεργό πολιτική αντιπολίτευση μέσω ενός συστήματος εσωτερικής εξορίας και παγίωσε την αρχή του την εποχή της Μεγάλης Εκκαθάρισης(1936-1938), μια περίοδο σκληρής καταστολής (διαγραφές, φυλακίσεις, εξορίες, εκτελέσεις, δολοφονίες) απέναντι τόσο σε πάρα πολλούς κομμουνιστές που διαφωνούσαν με τις επιλογές και τη νοοτροπία της κυρίαρχης τάσης (σταλινισμός) στο Κομμουνιστικό κόμμα της ΕΣΣΔ, όσο και χιλιάδες άλλους πολίτες που κατηγορούνταν για πολιτικά εγκλήματα
Αδόλφος Χίτλερ (1933 – 1945)
Ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν Γερμανός πολιτικός αυστριακής καταγωγής, ηγέτης του Εργατικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) και διακτάτορας της Ναζιστικής Γερμανίας. Από το 1933 έως το 1945 διετέλεσε Καγκελάριος της Γερμανίας και από το 1934 έως το 1945 αρχηγός του γερμανικού κράτους, του Τρίτου Ράιχ. Με την ηγεσία του Χίτλερ οι εθνικοσοσιαλιστές εγκαθίδρυσαν στη Γερμανία τη δικτατορία του αποκαλούμενου Τρίτου Ράιχ. Τα κόμματα της Αντιπολίτευσης κηρύχθηκαν εκτός νόμου, οι πολιτικοί αντίπαλοι καταδιώκονταν και δολοφονούνταν. Ο Χίτλερ και οι οπαδοί του εφάρμοσαν τη συστηματική στέρηση δικαιωμάτων και την εξόντωση των Εβραίων της Ευρώπης, καθώς και άλλων θρησκευτικών, εθνικών ή κοινωνικών ομάδων και πυροδότησαν το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως συνέπεια αυτής της πολιτικής, μόνο στο ευρωπαϊκό θέατρο του πολέμου έχασαν τη ζωή τους τριάντα εκατομμύρια άνθρωποι, μεταξύ αυτών έξι εκατομμύρια Εβραίοι. Η Γερμανία και η Ευρώπη κατά μεγάλο μέρος έγιναν ερείπια και διαιρέθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Φρανσίσκο Φράνκο 1938 – 1975
«Το δικό μας καθεστώς βασίζεται σε ξιφολόγχες και αίμα, όχι σε υποκριτικές εκλογές» έλεγε ο σφετεριστής της ισπανικής αξουσίας που για 36 χρόνια ήταν βασιοκός ενορχηστρωτής του αιματηρού εμφυλίου που συγκλόνισε τη χώρα Φρανσίσκο Φράνκο. Για περίπου 4 δεκαετίες, η πατρίδα του υπέστη ασφυκτικό κοινωνικό, ιδεολογικό, πολιτιστικό και οικονομικό έλεγχο, υιοθετώντας το γνώριμο μοντέλο του φασισμού και αφήνοντας ζοφερή κληρονομιά μέσω του φρανκικού καθεστώτος. Στο εσωτερικό της Ισπανίας, το ζοφερό καθεστώς του Φράνκο γνώρισε σοβαρές αντιδικτατορικές αντιδράσεις αν και παρέμενε αιμοσταγής και ανηλεής ως το τέλος, καθώς η παροιμιώδης σκληρότητά του δεν έλεγε να καταλαγιάσει. Ενδεικτικό εδώ είναι το γεγονός ότι οι πέντε τελευταίες εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων έγιναν λίγες μόλις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του!
ΤHETOC: Κατερίνα Λυμπεροπούλου
Αφήστε μια απάντηση