Το όνομα του Κλεισθένη, του μεταρρυθμιστή πολιτικού της Αθήνας του 6ου αιώνα π.Χ. , θα φέρει η αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης. Ως εδώ όλα καλά, ή μάλλον θα ήταν καλά αν κάποιος είχε ενημερώσει τον υπουργό ότι το πρόγραμμα «Κλεισθένης» έχει ήδη υλοποιηθεί και ολοκληρωθεί εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια!
Πράγματι, στο Β’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (Β’ ΚΠΣ 1994-1999) περιλαμβανόταν και το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κλεισθένης» που αφορούσε τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης και στο οποίο οφείλονται σημαντικά έργα, όπως το ΑΜΚΑ-ΕΜΑΕΣ (Εθνικό Μητρώο Ασφαλισμένων Εργαζομένων και Συνταξιούχων), το TAXIS , η μηχανοργάνωση του ΙΚΑ κλπ.
Δεν είναι υποχρεωτική η ονοματοδοσία νόμων ή προγραμμάτων. Ούτε είναι ο κανόνας. Είναι όμως αλήθεια ότι, σε κάποιες περιπτώσεις οι έχοντες την πρωτοβουλία μεγάλων μεταρρυθμίσεων θέλησαν να τις παραδώσουν στην ιστορία με ένα όνομα. Έτσι προέκυψε π.χ. ο «Καποδίστριας», η εμπνευσμένη μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που εισήγαγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Μια μεταρρύθμιση όμως που δημιούργησε συμπλέγματα στους επιγόνους, τέτοια που δεν τους επέτρεψαν, όπως όλοι περίμεναν, να ονομάσουν « Καποδίστρια 2» τον νόμο για την «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης». Του έδωσαν , αντ’ αυτού, το όνομα του «Καλλικράτη», δηλαδή του ενός εκ των δύο αρχιτεκτόνων του Παρθενώνα, που όμως με διοικητικές μεταρρυθμίσεις δεν είχε καμία σχέση. Όπως μάλλον δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με αυτές και ο εμπνευστής του νόμου, όπως αυτό τουλάχιστον προκύπτει από ορισμένες τερατογενέσεις του (π.χ. ολόκληρο το νησί της Λέσβου ή της Ρόδου συγκροτεί μόνο έναν δήμο, αλλά, παραδόξως(;) και το νησάκι της Αντιπάρου, κολλητά στην Πάρο, με πληθυσμό μόνο χιλίων κατοίκων, επίσης αποτελεί ανεξάρτητο δήμο).
Για να ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην εξαγγελία του νέου «Κλεισθένη», αλήθεια, ξέμειναν από ονόματα; Και ακόμη, χρειάζεται οπωσδήποτε να δοθεί ένα όνομα;. Η αλλαγή στο σύστημα εκλογής, η νέα κατηγοριοποίηση των δήμων, ή η αναδιαμόρφωση των δημοτικών τελών, που προβλέπονται στο νομοσχέδιο, αποτελούν μια τέτοιας εμβέλειας μεταρρύθμιση που να απαιτεί και ένα βαρύγδουπο όνομα;
Ακόμη όμως και αν δεχθούμε αυτή την ανάγκη, δεν είναι υποχρεωτική η προσφυγή σε ονόματα αρχαίων ημών προγόνων όταν αναζητούμε ονομασίες προγραμμάτων. Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα ότι το πρόγραμμα του Γ’ ΚΠΣ για τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης του Γ’ ΚΠΣ (2000-2006) ονομάσθηκε – και επιτυχημένα – «Πολιτεία».
Λίγη φαντασία κάνει πάντα καλό. Ακόμη και στην εξουσία.
Αφήστε μια απάντηση