Η Κατερίνα Γώγου ήταν ηθοποιός και ποιήτρια. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στο θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Σαν ηθοποιός είναι γνωστή περισσότερο για δευτερεύοντες ρόλους – όταν ενσάρκωνε νεαρά, μοντέρνα, ανέμελα κορίτσια. Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πάντως, πήρε όταν έπαιξε στην κουλτουριάρικη ταινία, “Το βαρύ πεπόνι”.
Σαν ποιήτρια, από την άλλη, είναι γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, καθώς και τις αναρχικές της ιδέες. Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή και επαναστατικότητα. Το σκοτάδι της, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της, όμως, την οδήγησαν, σε ηλικία μόλις 53 ετών, στην αυτοκτονία.
Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 5 ετών να παίζει σε διάφορες παιδικές παραστάσεις, όπου την χαρακτήριζαν παιδί-θαύμα. Παρόλα αυτά, δεν πέρασε όμορφα παιδικά χρόνια, λόγω Κατοχής και Εμφυλίου Πολέμου. Στην εφηβεία της, η Κατερίνα έμενε με τον πατέρα της, ο οποίος ήταν πολύ αυστηρός απέναντι της, κατόπιν έμεινε με τη μητέρα της. Ο πατέρας της, πάντως, αν και αυστηρός, την υποστήριξε πραγματικά, στην επιθυμία της να ακολουθήσει την υποκριτική. Σπούδασε στη σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής. Παράλληλα τελείωσε και σχολή χορού.
Η Κατερίνα Γώγου πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό». Οι περισσότερες ταινίες όπου συμμετείχε, ήταν παραγωγής Φίνος Φιλμ. Και μπορεί να έπαιζε πολύ μικρούς δεύτερους ρόλους, έγινε όμως αμέσως γνωστή γιατί οι περισσότερες ταινίες που συμμετείχε είχαν τεράστια επιτυχία: Το ξύλο βγήκε απ’ τον Παράδεισο (1959), Το παιδί της πιάτσας (1961), Του κουτρούλη ο γάμος (1962), Νόμος 4000 (1962), Η ψεύτρα (1963), Γάμος αλά Ελληνικά (1964), Δεσποινίς διευθυντής (1964), Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα (1965), Μια τρελή, τρελή οικογένεια (1965), Ο τρελός τα ‘χει τετρακόσια (1968), Η ωραία του κουρέα (1969) κ.α.
Όλοι την θυμόμαστε ως ατίθαση συμμαθήτρια της Αλίκης Βουγιουκλάκη στο «Ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», που είχε πει: «πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου, που μίλαγε με τη Γιαδικιάρογλου». Ή τότε που ήταν η αεικίνητη αδελφή της Τζένης Καρέζη στην ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια», που χόρευε ασταμάτητα στο πλευρό του Τζανετάκου. Ήταν και η τσαχπίνα υπηρέτρια της Ελενίτσας, Μάρως Κοντού, στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα». Η Κατερίνα Γώγου όμως, όπως λένε όσοι την έζησαν, δεν ήταν αυτό το επιφανειακό κορίτσι που έπαιζε στις ταινίες της. Ο ρόλος του θηλυκού κλόουν, όπως τη χαρακτήριζαν, δεν της ταίριαζε και ας τον ερμήνευε με τόση επιτυχία. Ήταν το ακριβώς αντίθετο. Μια μοναχική ψυχή με συνεχείς αναζητήσεις, αλλά και συγκρούσεις με το κατεστημένο και ένα μυαλό που δεν σταμάταγε να σκέφτεται ποτέ. Ο αληθινός χαρακτήρας της φάνηκε αργότερα μέσα από τα ποιήματά της, όταν είχε πια εγκαταλείψει την υποκριτική και είχε αφιερωθεί στο γράψιμο.
Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής»
Η Κατερίνα- πρώτη αριστερά- στην ταινία «Η ωραία του κουρέα»
Μέχρι τις αρχές της δεκαετίες του ΄70 ασχολήθηκε με τον εμπορικό κινηματογράφο. Μετά στράφηκε στο γράψιμο και έκανε και μερικές πιο «ψαγμένες» ταινίες. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Τρία κλικ αριστερά» πούλησε πάνω από 50.000 αντίτυπα, αριθμός που, όπως λένε οι εκδότες, ήταν σπάνιος για ποιητικές συλλογές και μόνο ο Ελύτης και ο Ρίτσος πουλούσαν τόσα αντίτυπα. Το βιβλίο μάλιστα μεταφράστηκε και στα αγγλικά και κυκλοφόρησε το 1983 στην Αμερική.
1977 Βραβείο Α΄ Γυναικείου ρόλου, στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ταινία “Το βαρύ πεπόνι”, του Παύλου Τάσιου
Το 1980 η Γώγου πρωταγωνίστησε στην ταινία «Παραγγελιά». Σκηνοθέτης ήταν ο σύζυγός της, Παύλος Τάσιος.
“Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά και όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές.” Κατερίνα Γώγου
Η Κατερίνα Γώγου είχε αρκετούς συντρόφους στη ζωή της. Η μεγάλη της αγάπη όμως ήταν ο σύζυγός της Παύλος Τάσιος. Μαζί απέκτησαν την κόρη τους Μυρτώ, η οποία άθελά της έγινε η αιτία για να μπλέξει και η ίδια η Γώγου με τα ναρκωτικά. Η κοπέλα άρχισε να κάνει χρήση ουσιών σε νεαρή ηλικία και η μητέρα της προσπαθώντας να την βοηθήσει να απεξαρτηθεί, τελικά παρασύρθηκε και η ίδια.
Η Κατερίνα το 1991 που πάλευε ήδη με τους δαίμονές της, αποφάσισε να δώσει τέλος στην ζωή της. Στις 3 Οκτωβρίου του 1993 βρέθηκε νεκρή στο παλιό διαμέρισμα της μητέρας της, όπου είχε αποσυρθεί. Η αιτία του θανάτου της ήταν ένα «κοκτέιλ» χαπιών και αλκοόλ. Στην είδηση του θανάτου της, η κόρη της κατέρρευσε. Οι φίλοι της στεναχωρήθηκαν. Κανείς όμως δεν εξεπλάγη. Οι περισσότεροι το περίμεναν, πολλοί μάλιστα την είχαν «ξεγραμμένη» από πολύ νωρίτερα.
“Η απώλεια της Κατερίνας υπήρξε πριν πεθάνει. Είχε ξεκόψει από όλους μας, τα ναρκωτικά της είχαν επιβληθεί και την τελευταία φορά που την είδα στο δρόμο σχεδόν δεν με αναγνώρισε. Στεναχωρήθηκα, αλλά το περιμέναμε.” Αντώνης Καφετζόπουλος
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, σε μια συνέντευξη του είχε μιλήσει για την φιλία του με την Κατερίνα Γώγου: “Η Κατερίνα ήταν η μεγαλύτερη τότε στην παρέα και νέα μητέρα. Στην παρέα ήμασταν κάποιοι 17ρηδες και εκείνη 23-24 και παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσσιο. Ζούσαμε με έναν εντελώς αναρχικό τρόπο σκέψης. Με την Κατερίνα συναντηθήκαμε σε μια παράσταση που δουλέψαμε μαζί, στον θίασο της Λαμπέτη, και δέσαμε. Μου έδειχνε φοβερή εμπιστοσύνη και αγάπη, νομίζω ότι εκείνη έπεισε τον Τάσσιο να με πάρει να παίξω στην Παραγγελιά, την πρώτη μου ταινία.”
Είχε κλείσει ο κύκλος της. Είχε ολοκληρωθεί, δεν είχε κάτι άλλο να δώσει και γύρισε στο σπίτι που μεγάλωσε, στο Μεταξουργείο. Η ίδια έλεγε σε φίλους και γνωστούς: «Φεύγω για αλλού»…
nikosonline.
Αφήστε μια απάντηση