Παικταράδες… Ποιον να πρωτοθυμηθώ; Πιθανότατα το μεγαλύτερο όνομα στην ιστορία της ΑΕΚ ήταν ο Ριβάλντο επειδή είχε αναδειχθεί Πρωταθλητής Κόσμου με την Εθνική Βραζιλίας, αλλά και κορυφαίος παίκτης παίκτης του πλανήτη.
Ωστόσο, πιστεύω ότι ο κόσμος της ΑΕΚ τον συμπάθησε, αλλά ποτέ δεν τον λάτρεψε. Οχι μόνο επειδή αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό, αλλά και διότι έφυγε από το Δικέφαλο απλά και μόνο για το χρήμα, για να πάει σε ομάδα του Αζερμπαϊτζάν… Ούτε καν το σκέφτηκε, ούτε καν προβληματίστηκε για το αν θα έπρεπε να μείνει στην ΑΕΚ. Και δεν ξεχνώ ότι σε αρκετά παιχνίδια δεν… υπήρχε στο γήπεδο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ήταν το πιο “βαρύ” όνομα που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα.
Σε διάρκεια ο σπουδαιότερος ήταν ο Τόνι Σαβέφσκι. Ηταν εκπληκτικό το γεγονός ότι σχεδόν πάντα βρισκόταν ανάμεσα στους διακριθέντες της ομάδας. Πολυ-εργαλείο, αστείρευτα… πνευμόνια, σημαντικός στο δημιουργικό κομμάτι και εξαιρετικός στα αμυντικά καθήκοντα.
Ο Κάρλος Γκαμάρα το 2001 και ο Μπρούνο Αλβες το 2005, αν και αγωνίστηκαν στην ΑΕΚ μόλις για μία σεζόν έχουν παραμείνει στις καρδιές των φίλων της Ενωσης και συγκαταλέγονται ανάμεσα στους καλύτερους αμυντικούς στην ιστορία του συλλόγου. Σχεδόν αλάνθαστοι στα περισσότερα ματς…
Για τους παλαιότερους, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν ήταν μόνο ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία της ΑΕΚ, αλλά και ένας από τους καλύτερους ξένους παίκτες και σίγουρα ένας σημαντικός γκολτζής, αφού σε 106 συμμετοχές με το Δικέφαλο, σκόραρε 65 γκολ!
Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω και δύο από τις σημαντικότερες προσθήκες στο ρόστερ της ΑΕΚ τη δεκαετία του ’90, τους Σαμπανάτζοβιτς και Κετσμπάια. Ο “Σάμπα” ήταν ίσως ο καλύτερος αμυντικογενής παίκτης στην ιστορία της ομάδας. Ο δε Τιμούρ είχε σκοράρει τα ομορφότερα γκολ. Με ευθύβολα, πανίσχυρα σουτ εκτός περιοχής και με προσωπικές ενέργειες…
Δεν ξεχνάω ούτε τον Νάτσο Σκόκο, τον ποιοτικότερο ξένο παίκτης της ΑΕΚ τον 21ο αιώνα, ο οποίος σήμερα οδηγεί μόνος του την Νιούελς Ολντ Μπόις στην κατάκτηση της Αργεντίνικης Απερτούρα.
Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές οι προαναφερθέντες, όμως η προσωπική μου επιλογή για κορυφαίο ξένο παίκτη στην ιστορία της ΑΕΚ θα είναι ο Ντανιέλ Μπατίστα! Ο “Γκούλιτ των φτωχών“, όπως τον είχε χαρακτηρίσει η “Gazzetta dello Sport” μετά τα ματς με την Τορίνο, είχε μια μοναδική ικανότητα να χαϊδεύει και να… μιλάει στη μπάλα. Ακόμα κι όταν βρισκόταν σε κακή μέρα, θα έκανε κάτι που θα ξεσήκωνε τον λαό της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Ομως όχι μόνο στο… ναό. Ο Πορτογάλος (μετά από αρκετά χρόνια στην Ελλάδα πήρε την ελληνική υπηκοότητα κι έγινε ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο. Γεννήθηκε στο Πράσινο Ακρωτήρι τον Σεπτέμβριο του 1964) αποθεωνόταν συχνά και στα γήπεδα αντιπάλων ομάδων! Θυμάμαι ήταν πολλές οι φορές που είχε βγει ως αλλαγή σε γήπεδα της επαρχίας ή ακόμα στο Καυτατζόγλειο ή το Χαριλάου και κέρδιζε το χειροκρότημα της εξέδρας. Είχε το καλύτερο “κουτουπιέ”… Ποιος δεν θυμάται τη… φωτοβολίδα με χτύπημα φάουλ στο 2-2 με την Τορίνο.
Χαρακτηριστικό του γνώρισμα όταν βρισκόταν στη γραμμή του πλαγιού αράουτ, αγκάλιαζε την μπάλα με την καμάρα και σήκωνε στη συνέχεια τη μπάλα πάνω από το σώμα του αντιπάλου με αποτέλεσμα όλο το γήπεδο να αναφωνεί: “ΩΩΩΩ!“. Πολύ γρήγορος και ντελικάτος, αν και ψηλός, εξαιρετικός τριπλέρ -αμέτρητες… ποδιές σε αντιπάλους-, τρομερό σουτ και μοναδικός στις κεφαλιές. Ολοκληρωμένος παίκτης και αδαμάντινος χαρακτήρας, ο Ντανιέλο ήταν μοναδικός…
SORENTINO
SAHA
Αφήστε μια απάντηση