Γιατί, γιαβρί μ’; Γιατί, ακράτητό μου αγόρι;
Λατρεμένε Άδωνι – του Αδώνιδος, τι πράμα κι αυτό, μάνα μ’; Μόλις πήρα την άδειά μου από την εφημερίδα, αμέσως να την κάνεις την κουτσουκέλα σου! Γιατί, γιαβρί μ’; Γιατί, ακράτητό μου αγόρι;
Τι είναι αυτό πάλι; Θα πάρεις τα λεφτά σου και θα τα στείλεις στα ξένα χέρια; Τα ξένα χέρια που ‘ναι μαχαίρια, Άδωνι – του Αδώνιδος; Θα σε νοιαστεί, νομίζεις, η ξένη τράπεζα όπως η δική σου; Που σε πονάει; Που σ’ έχει έννοια και καημό; Που έτσι και της καθυστερήσεις το ένα ευρώ αμέσως θα σε πάρει η εισπρακτική τηλέφωνο να σε ξεφτιλίσει;
Μα όλα εγώ πΧια; Όλα εγώ θα σ’ τα λέω; Δεν σου είπα, τζιέρι μ’, θα λείψω κομμάτι, πρόσεχε μην την κάνεις πάλι την καραπατάτα; Κάτσε εδωνά στο χαλάκι και παίξε με τα αυτοκινητάκια σου, με τα δεινοσαυράκια σου, με τα λέγκο σου, ξέρω γω;
Και μη φωνάζεις, χαρά μου, κοιμάται ο κόσμος. Μην ουρλιάζεις, μην ξελαρυγγιάζεσαι, μη σου βγαίνει αυτό το στεντόρειο, το βροντώδες, το στομφώδες και μου πάθεις τίποτα. Και δεν θα μου πάθεις μόνο εσύ που ξεφωνίζεις. Θα σου πάθω κι εγώ που σε ακούω. Και μετά πώς θα ζήσουμε ο ένας χωρίς τον άλλον; Ε; Ε;
Μεγάλη κοτσάνα, λατρεμένε Άδωνι – του Αδώνιδος. Κοτζαμάν κυβερνητικός εκπρόσωπος να περνάει δημοσίως τέτοιο μήνυμα; Κι αντί -έστω εκ των υστέρων- να συνειδητοποιήσει τι είπε ο στόμας του και να το μαζέψει, συνεχίζει την παρλάτα από της Βουλής το βήμα: Γιατί είπε, λέει, ο Μιχελογιαννάκης να παρέμβει εισαγγελέας. Κι ο Μιχελογιαννάκης, λέει, που το είπε, λέει, τραγουδούσε, λέει, μαντινάδες στον Γιωργάκη, λέει. Και τώρα είναι με τον ΣΥΡΙΖΑ, λέει. Πιάσ’ το αβγό και κούρευ’ το. Το γεγονός ότι ο Μιχελογιαννάκης κάνει φαιδρότητες νομιμοποιεί εσένα να λες τα σύστριγκλα!
Μα όλα εγώ πΧια; Που ήμανε κυρά και δούλα με κάνατε, δούλα το σαξέ στόρι μου μέσα; Που θα ‘ρχόσαντε, μάνα μ’, οι κομμουνισταί να μου φάνε το σπίτι (που έχω) και να μου βιάσουν την κόρη (που δεν έχω); Κι αντί για τσι κομμουνισταί, θα τρέχουμε να σώσουμε το βιος μας απ’ τους καπιταλισταί; Που δεν μας αφήσατε πόμολο για πόμολο, την ανάκαμψή μου μέσα; Ποια λεφτά να βγάλει ο Έλληνας στις Ελβετίες και στα Λονδίνα; Αφήσαν τίποτις οι καπιταλισταί για να μας τα φάνε οι κομμουνισταί, τον Βελουχιώτη μου μέσα;
Λατρεμένε Άδωνι – του Αδώνιδος, μαζέψου λίγο, αγόρι μου. Γιατί μπορεί εγώ να σε νιώθω – αλλά ο κόΖμος είναι κακός. Δεν το πιάνει με την πρώτη το πατριωτικό σου μένος: Αυτό το ανώτερο, το απώτερο, το πρωθύστερο, το μεθύστερο, το μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του ’21. Ασ’ το χαρά μου, δεν το ‘χεις. Δεν το ‘χεις, αλλά καθόλου όμως. Κάτσε στο χαλάκι ήσυχα και κάνε ένα παλατάκι με λέγκο, ναι καλό μου;
Και παρεμπιπτόντως, Άδωνι – του Αδώνιδος, μια που ΔΕΝ το ‘φερε η κουβέντα, για πε, για πε: Ο Καρατζαφέρης -που εσένα και τον Μάκη μου «προδότες» σας ανέβαζε, «Εφιάλτες» σας κατέβαζε- πώς και πόθεν ξαναγίνατε παιδιά του, σπλάχνα του κι αίμα του; Πότε ξαναγαπηθήκατε σφόδρα και παθιασμένα; Πες το μου κι αυτό: Πες μου ότι θα καμαρώσω τον Πρόεδρο (με Π κεφαλαίο) στη ΝΔ εκ δεξιών – ή μάλλον εξ ακροδεξιών – του Πατρός;
Αν και χλωμό το βλέπω: Οι βουλευτές σας ‘κεί χάμου δεν τον Εθένε, μάνα μ’. Δεν τον Εθένε τον Πρόεδρο με Π κεφαλαίο. Τον Ελένε γραφικό, βλαχομπαρόκ, εθνικιστή, ντεμοντέ και ντεπασέ. Σ’ το ‘πα, Άδωνι – του Αδώνιδος: Σ’ το ‘πα, μικρή πικρή μου αγάπη. Ο κόΖμος είναι κακός και δεν αφήνουν τσι νέοι τσι αθρώποι σαν τον Πρόεδρο της καρδιάς μας να πάνε μπροστά.
Εγώ πάντως τα δικά μου τα λεφτά δεν τα βγάζω στις άπονες ξενιτιές. Εγώ θα τα επενδύσω εδώ. Θα αγοράσω απ’ το βιβλιοπωλείο σου κάτι από Πλάτωνα, Όμηρο και την «Πολυάννα με το παιχνίδι της χαράς».
Κι εσύ λατρεμένε Άδωνι – του Αδώνιδος: Τώρα που επέστρεψα από την άδειά μου, κάτσε λίγο ήσυχα γιατί ξεγοφιάστηκα η γυναίκα.
Μα όλα εγώ πΧια; Σε αυτή τη χώρα τη μικρή που μοίρα δεν τη μύρανε – μα όλα εμείς πΧια;
Υ.Γ.: Πουλάς και την «Απολογία» του Σωκράτη, μαθαίνω. Άραγε, σ’ αυτόν τον τόπο, εκτός από τον Σωκράτη, θ’ απολογηθεί κάνας άλλος ή μπα;
Αφήστε μια απάντηση