Πολλοί έχουν μιλήσει για την περήφανη “ελληνική ψυχή” του Έπους το ΄40. Υπήρξε όμως ένας νεαρός αεροπόρος, που της έδωσε όνομα και πρόσωπο. Ήταν ο Μαρίνος Μητραλέξης, ο μοναδικός Έλληνας πιλότος που λειτούργησε ως καμικάζι για να κερδίσει τη μάχη με τον εισβολέα.
Γιάννης Σωτηρόπουλος
Το 2011, όταν εργαζόμουν στην “κομμένη” πλέον εκπομπή των Ενόπλων Δυνάμεων “ΜΕ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ”, αποφάσισα να φέρω στο φώς της δημοσιότητας την ιστορία αυτού του άγνωστου ήρωα των αιθέρων. Με την πολύτιμη βοήθεια δύο πιλότων της Π.Α., του Παντελή Βατάκη, αλλά και του Νίκου Πουλιάση, έμαθα πολλά για αυτόν τον παράτολμο αεροπόρο που η ιστορία της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας έχει γράψει με χρυσά γράμματα το όνομά του.
Ας πιάσουμε όμως το νήμα της ζωής του από την αρχή. Ακριβώς έναν αιώνα πριν, το 1916, σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Μεσσηνίας, στη Μίλα, γεννήθηκε ο Μαρίνος Μητραλέξης. Τον Οκτώβριο του ’36 εισήλθε στην τότε Σχολής Αεροπορίας, μετέπειτα Σχολή Ικάρων, απ’ όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Ανθυποσμηναγού τον Αύγουστο του 1938.
Ο πόλεμος τον βρίσκει να υπηρετεί στην 22α Μοίρα Δίωξης που έδρευε στη Μεγάλη Μίκρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, η οποία “πετούσε” με καταδιωκτικά αεροσκάφη P.Z.L..
Λίγες ημέρες μετά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, συγκεκριμένα το μεσημέρι της 2ας Νοεμβρίου του 1940, σε μια αερομαχία πάνω από τον Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης, όταν ο Μητραλέξης ξέμεινε από πυρομαχικά χτύπησε με την έλικα το εχθρικό ιταλικό βομβαρδιστικό και το κατέρριψε!
Ο αντισμήναρχος (Ι) ε.α Νίκος Πουλιάσης μου είπε ότι όσο σκληρός ήταν ο Μητραλέξης στον αέρα, τόσο “ιππότης” αποδείχθηκε στο έδαφος.
«Το αεροσκάφος του Μητραλέξη με στρεβλωμένη την έλικα έκανε αναγκαστική προσγείωση κοντά στο χώρο όπου συνετρίβη το ιταλικό βομβαρδιστικό. Εκεί συνειδητοποιεί ότι από το πενταμελές πλήρωμα οι τέσσερις είναι σώοι, αφού χρησιμοποίησαν τα αλεξίπτωτα τους, τους συλλαμβάνει, αφού πρώτα τους έχει συστηθεί και χαιρετίσει στρατιωτικά, αμέσως μετά προτάσσοντας το περίστροφό του, τους επιβιβάζει σε αυτοκίνητο της Χωροφυλακής και τους οδηγεί στη Στρατιωτική Διοίκηση Θεσσαλονίκης”.
Το μοναδικό κατόρθωμα του Μητραλέξη είχε επιβεβαιώσει στην κατάθεση του στους αξιωματικούς της Στρατιωτικής Διοίκησης Θεσσαλονίκης και ο Ιταλός ανθυποσμηναγός Brussolo Garibaldo, ο πιλότος του εχθρικού βομβαρδιστικού που κατερρίφθη:
“Το Σμήνος μας, αποτελούμενο από πέντε βομβαρδιστικά, συνοδευόμενα από ένα καταδιωκτικό, έλαβε διαταγή να προβεί στο βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης. Το αεροπλάνο μου, προσεβλήθη από Ελληνικό καταδιωκτικό και όταν ο πιλότος του εξήντλησε όλα τα πυρομαχικά του, εφόρμησε εναντίον μου και με την έλικα του αεροπλάνου, κατέστρεψε το ουραίο πηδάλιο του δικού μου, το οποίο δεν μπορούσε πλέον να ελεγχθεί. Καθώς βρισκόμαστε σε ύψος 7.000 ποδών, προφθάσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα αλεξίπτωτα μας και να προσγειωθούμε σε ένα χωράφι στην περιοχή του Λαγκαδά. Σε μικρή απόσταση από μας, λίγο αργότερα προσγειώθηκε αναγκαστικά, λόγω σοβαράς βλάβης της έλικας του αεροπλάνου του, ο αντίπαλός μας ο οποίος έσπευσε προς το μέρος μας και μας είπε ότι ονομάζεται Μητραλέξης, σφίγγοντας φιλικότατα και συναδελφικότατα το χέρι μου. Το συνάδελφο Μητραλέξην που κατά τη μεταφορά μας στη Θεσσαλονίκη, δεν παρέλειψε να μου πει ότι είναι ευτυχής για τη γνωριμία μας, θαυμάζω για την αυτοθυσία του, την ευγένεια και γενναιοψυχία του και σε ανταπόδοση των ευγενικών του αισθημάτων, του παρέδωσα σαν ενθύμιο της γνωριμίας μας, το ατομικό μου δελτίο ταυτότητος.”
Αυτή την ταυτότητα του Ιταλού πιλότου και φυσικά το μετάλλιο που του απονεμήθηκε είναι τα δύο πιο πολύτιμα φυλακτά που έχει κρατήσει από τον ήρωα-σύζυγο της η κ. Άννα Μητραλέξη. Όπως μας εξήγησε: “τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας για την ηρωϊκή πράξη επί του πεδίου της μάχης υπερβαίνουσα κατά πολύ την έννοια του καλώς εννοούμενου καθήκοντος”.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο Μαρίνος Μητραλέξης διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου συνέχισε την πολεμική του δράση. Όμως στις 19 Σεπτεμβρίου του 1948 και σε ηλικία 32 ετών έχασε τη ζωή του, όταν το αεροσκάφος τύπου Airspeed Oxford κατέπεσε λόγω μηχανής βλάβης στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο λιμάνι της Τήνου και βυθίστηκε στα γαλανά νερά του Αιγαίου. Τον επισμηναγό Μητραλέξη ακολούθησαν στο υγρό τάφο ο αντισμήναρχος Δημοσθένης Πολίτης και ο επισμηναγός Δημήτριος Γαλανάκος, που επέβαιναν στο μοιραίο αεροπλάνο.
«Ο γιός του τότε ήταν 19 μηνών και η κόρη του μόλις 19 ημερών. Βέβαια πρόλαβε και τα είδε και πίστευε πως είναι πολύ ευτυχισμένος, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να τα δει να μεγαλώνουν…», μου εκμυστηρεύτηκε με παράπονο η χήρα του θρυλικού πιλότου. Ήταν όμως αυτό το θέλημα του. Της το είχε πει άλλωστε: “Δεν θέλω να πεθάνω στο κρεββάτι, θέλω να πεθάνω στον αέρα…“
Αφήστε μια απάντηση