Η ιστορία της Dawn Loggins είναι ένα ξεκάθαρο μάθημα ζωής.
Η νεαρή θα μπορούσε να καταλήξει εξαρτημένη από τα ναρκωτικά όπως οι γονείς της ή ενδεχομένως, θα μπορούσε να είχε χάσει και τη ζωή της μιας και στην ουσία μεγάλωσε μόνη της στις πιο κακόφημες γειτονιές των ΗΠΑ.
Ενηλικιώθηκε σε εγκαταλελειμμένα κτίρια χωρίς ρεύμα και νερό μέσα στις ναρκωτικές ουσίες και αντιμετωπίζοντας την αδιαφορία των γονιών της. Παρόλα αυτά δεν το έβαλε κάτω και κατάφερε να υλοποιήσει το όνειρο της φτάνοντας μέχρι το Χάρβαρντ και αλλάζοντας τα πάντα στη ζωή της.
Στη εφηβεία της, οι γονείς της την εγκατέλειψαν και έτσι βρέθηκε εντελώς άπορη να ζει στα πεζοδρόμια. Ωστόσο, κατάφερε να αποφοιτήσει από το Burns High School του Cleveland County της North Carolina. Στα σχολικά της χρόνια ήταν θύμα εκφοβισμού από τους συμμαθητές της μιας και ήταν η πιο ρακένδυτη κοπέλα του Λυκείου της. Τόσο το σπίτι των γονιών της, όσο και της γιαγιάς της ήταν παρατημένα στο έλεος του Θεού, με σκουπίδια και ακαθαρσίες να βρίσκονται παντού σε όλους τους χώρους.
Η Dawn λέει ότι αναγκαζόταν να φοράει το ίδιο φόρεμα στο σχολείο για πολλούς μήνες. Για δύο μήνες οι γονείς της την ανάγκασαν να μείνει εκτός σχολείου και εκείνη παρακολουθούσε μαθήματα στο διαδίκτυο για να καλύψει τα κενά της, χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές που υπήρχαν στο Λύκειο της.
Οι καθηγητές και οι υπεύθυνοι τη βοήθησαν δίνοντας της την δυνατότητα να εργαστεί με καθεστώς ημιαπασχόλησης σαν φύλακας στους χώρους του σχολείου για να εξασφαλίζει ένα χρηματικό μίνιμουμ για τη διατροφή της.
Ένας γείτονας της οδοντίατρος της έδινε οδοντόβουρτσες και οδοντόπαστες ενώ άλλοι γείτονες της την προμήθευσαν με ρούχα. Δεν σταμάτησε ποτέ να διαβάζει και κατάφερε να αριστεύσει ολοκληρώνοντας τις σπουδές της με “Α”.
Λίγο πριν μπει στο Χάρβαρντ, ο πατέρας της συνελήφθη για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και η μητέρα της ζει με τη γιαγιά της σε άθλιες συνθήκες ακόμα και σήμερα. Για καιρό ζούσε σε άδεια κτίρια και στους δρόμους, μιας και δεν μπορούσε να αντικρίσει τους βιολογικούς της γονείς.
Το Χάρβαρντ την υποδέχθηκε με υποτροφία και εκείνη τώρα έχει ιδρύσει ένα ταμείο για να βοηθήσει άλλα άστεγα και άπορα παιδιά μετά την αποφοίτησή τους από το λύκειο.
“Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν τις κακές συνθήκες ζωής ως δικαιολογία. Εγώ τις χρησιμοποιώ ως κίνητρο” δήλωσε η Dawn μιλώντας σε ξένα δίκτυα.
“Όταν ήμουν μικρή έβλεπα την οικογένεια μου πώς ζούσε, την κατάχρηση ναρκωτικών, την αμέλεια, τις συνολικά κακές επιλογές και ήμουν σε θέση να πάρω μια απόφαση για τον εαυτό μου ότι δεν θα καταλήξω έτσι. Ήξερα ότι η εκπαίδευση είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από τη φτώχεια” εξηγεί. “Αποφάσισα ότι δεν θέλω να καταλήξω σαν τους γονείς μου να πρέπει κάθε μήνα να αποφασίσω αν θα αγοράσω τρόφιμα ή αν θα πληρώσω το νοίκι”.
Η Ρόμπιν Πάτναμ, μια σχολική σύμβουλος στο Burns High School την βοήθησε να γίνει πιο ευπαρουσίαστη και παρακίνησε την κοινότητα να βοηθήσει.
Στοχεύοντας σε μία καριέρα στη Βιολογία, οι κόποι της ανταμείφθηκαν όταν έγινε δεκτή με υποτροφία σε 4 Πανεπιστήμια και ανάμεσα σε αυτά, το πανεπιστήμια των ονείρων της: το Χάρβαρντ.
Να σημειωθεί ότι το πανεπιστήμιο έχει προσφερθεί να πληρώσει για όλα τα δίδακτρα, καθώς και την εστία, αλλά θα πρέπει να βρει η ίδια τρόπο να πληρώσει για τα βιβλία και τα έξοδα διαβίωσης.
Με την αποδοχή της στο Χάρβαρντ και το δρόμο της προς το πτυχίο στη βιολογία, η Dawn έχει αλλάξει ζωή και ελπίζει να μπορέσει να βοηθήσει την κοινωνία με τον δικό της τρόπο.
Αφήστε μια απάντηση