Μία βίλα από σανό… αρθρο του Κώστα Γιαννακίδη

Μπορεί ένας αριστερός ηγέτης να ζει σε βίλα με πισίνα; Ασφαλώς και μπορεί, ασχέτως αν ο ίδιος δίνει τον ωραίο, τον ταξικό αγώνα για να στεγνώσουν οι πισίνες των πλουσίων. Δύναται άλλωστε να ισχυριστεί ότι αγωνίζεται για να ζουν όλοι οι άνθρωποι σε βίλες με πισίνα. Και έκανε την αρχή. Έδειξε τον δρόμο.

Υπάρχουν αρκετοί πλούσιοι που δηλώνουν Αριστεροί. Ένας εκ των κορυφαίων επιχειρηματιών της χώρας ψηφίζει ΚΚΕ. Δεν σημαίνει ότι επειδή ανήκεις ιδεολογικά στην Αριστερά οφείλεις να είσαι φτωχός ή, ακόμα χειρότερα, να παριστάνεις τον φτωχό.

Όμως στην περίπτωση του ζεύγους Podemos, υπάρχει μία μικρή, σημαντική διαφορά: αυτοί απέκτησαν βίλα με πισίνα πουλώντας αγώνα εναντίον όσων έχουν βίλα με πισίνα. Έκαναν τον αγώνα επάγγελμα που τους επιτρέπει να ζήσουν όπως και οι ταξικοί τους εχθροί. Με τα παιδιά, τα σκυλιά, γύρω από την πισίνα. Αυτό έχει πλάκα. Πούλησαν σανό και με τα κέρδη έφτιαξαν βίλα. Και εδώ, αν έβλεπες τον Κουτσούμπα, για να μην αναφερθώ σε πιο κεντρικά πρόσωπα, να κηρύττει τον ταξικό αγώνα από την Εκάλη, θα σου φαινόταν αστείο. Μπορεί και να θύμωνες.

Διαβάζω σχόλια που εγκαλούν για ακρότητα ή και λαϊκισμό όσους χλευάζουν το ζεύγος Podemos. Μα και οι ίδιοι οι Podemos έτσι έφτασαν να πάρουν τα κλειδιά της βίλας. Λαϊκίζοντας χυδαία, υιοθετώντας το ακραίο έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων. Ακόμα και αν τους απαντήσεις με τον ίδιο τρόπο, έχεις δικαιολογία. Πρόκειται για τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν.

Θα τους τραυματίσει πολιτικά; Δεν το γνωρίζω. Αλλωστε σε μεγάλο βαθμό αυτά τα κόμματα, της ριζοσπαστικής διαμαρτυρίας, προσπορίζονται από την αποστροφή που προκαλούν οι αντίπαλοί τους. Βάλε το ζεύγος Podemos δίπλα στον Ραχόι. Τον κερδίζουν παντού. Πολιτικά είναι, ακόμα, πιο καθαροί, φυσιογνωμικά πιο συμπαθητικοί και έχουν και μικρότερο σπίτι.