Η τρόικα τρελάθηκε! Οι δανειστές έχουν κυριολεκτικά αποθρασυνθεί! Οι απαιτήσεις τους ξεπέρασαν αυτή τη φορά κάθε όριο, βγάζοντας από τα ρούχα τους ακόμη και σκληρούς «μνημονιακούς» υπουργούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι από τους υμνητές του Τόμσεν και της παρέας του, όπως ο υπουργός Υγείας, εξεμάνησαν από όσα τους ζητήθηκαν και από τις «παρατηρήσεις» που τους έγιναν και αντέδρασαν με ιδιαίτερη οξύτητα. «Θα πάρω τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου και θα μεταναστεύσω στην Αμερική», λέγεται ότι είπε ο Αδωνις Γεωργιάδης στους τροϊκανούς όταν τον «κατσάδιασαν» γιατί καθυστερεί τις… μεταρρυθμίσεις! «Με βρίζει η μισή Ελλάδα με όλα αυτά που έκανα στον τομέα της υγείας και εσείς μου λέτε ότι είστε απογοητευμένοι από εμένα», είπε με εμφανή στενοχώρια στον Τόμσεν. Ανάλογες σκηνές όμως διαδραματίστηκαν και σε άλλες συναντήσεις της τρόικας με υπουργούς και υφυπουργούς, οι οποίοι -έκπληκτοι- προσπαθούσαν στη συνέχεια να κατανοήσουν τις αιτίες της επιθετικότητας και της αδιαλλαξίας των δανειστών.
ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η τρόικα εμφανίζει τις τελευταίες εβδομάδες, στη διαπραγμάτευσή της με την ελληνική κυβέρνηση, το πιο σκληρό και αποκρουστικό της πρόσωπο. Και μάλιστα σε μια στιγμή που θα ανέμενε κανείς το ακριβώς αντίθετο. Οι αιματηρές οικονομίες των Ελλήνων, που πλήρωσαν το πολυδιαφημισμένο πρωτογενές πλεόνασμα με τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας, ανεργίας και λουκέτων στην Ευρώπη, θα έπρεπε όχι μόνο να έχουν στοιχειωδώς εκτιμηθεί, αλλά και να έχουν ήδη από καιρό οδηγήσει σε «γενναία» χαλάρωση της άγριας λιτότητας των τελευταίων ετών. Αντί γι’ αυτό, οι υπάλληλοι των δανειστών εξακολουθούν να προκαλούν βάναυσα την ελληνική κοινωνία με αφόρητες και εξοργιστικές πιέσεις και εκβιασμούς, που, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της Realnews, τις οποίες θα διαβάσετε αναλυτικά στις επόμενες σελίδες της εφημερίδας μας, οδήγησαν τον συνήθως φειδωλό σε σχόλια και κρίσεις πρωθυπουργό κ. Αντ. Σαμαρά στη διατύπωση της άποψης ότι «οι απαιτήσεις του Τόμσεν είναι εκτός λογικής»!
Η ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΗ δυσφορία εκδηλώθηκε με αφορμή το θέμα των ελληνικών τραπεζών και την επίμονη όσο και αυθαίρετη «προσπάθεια» του Τόμσεν να εμφανίσει την εικόνα τους πολύ χειρότερη από την πραγματική, από αυτήν, δηλαδή, που προέκυψε από τα stress tests της Τράπεζας της Ελλάδος. «Δεν μπορεί το ΔΝΤ», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς συνομιλώντας με συνεργάτες του, «να επιδιώκει να εξαρτήσει το δανειακό πρόγραμμα της χώρας από τις κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών, όταν γι’ αυτές αρμόδια είναι μόνον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ούτε καν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Κατά τις ίδιες αυτές -απολύτως διασταυρωμένες- πληροφορίες της «R», το κυβερνητικό επιτελείο ερμηνεύει τους εκβιασμούς Τόμσεν ως προαποφασισμένα και προσχεδιασμένα παιχνίδια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε βάρος της χώρας μας, προκειμένου να συνεχίσει να «πατάει πόδι» στην Ευρώπη και τα επόμενα χρόνια μέσα από ένα τρίτο ελληνικό μνημόνιο και βέβαια μέσα από τον έλεγχο των ελληνικών τραπεζών. Η μεθόδευση είναι απλή. Θέλουν να εξαναγκάσουν τη χώρα μας να προχωρήσει σε νέο υψηλό δανεισμό και επομένως σε νέο μνημόνιο, με το επιχείρημα ότι οι ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών είναι τόσο μεγάλες, ώστε δεν μπορούν, δήθεν, να καλυφθούν από τα υπάρχοντα διαθέσιμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας…
ΑΝ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ συνυπολογίσει κανείς και τις απαιτήσεις της τρόικας για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, για εκπαραθύρωση άλλων 2.000 υπαλλήλων από τον κρατικό μηχανισμό μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2015, πέραν των ήδη συμφωνημένων 11.000 που θα εκδιωχθούν το 2014, και για μείωση των αποδοχών των νεοπροσλαμβανόμενων δημοσίων υπαλλήλων από τα 900 ευρώ που λαμβάνουν σήμερα στα 586 του κατώτατου μισθού που ήδη ισχύει στον ιδιωτικό τομέα, είναι προφανές ότι οι δανειστές επιδιώκουν με όλους τους τρόπους την παράταση της μνημονιακής πολιτικής και τα επόμενα χρόνια. Επιδιώκουν πάση θυσία να οδηγήσουν τη χώρα μας στην υπογραφή ενός νέου, του τρίτου κατά σειράν μνημονίου. Και για να το επιτύχουν προσπαθούν να κάμψουν τις ελληνικές αντιστάσεις από τώρα, να σπάσουν δηλαδή τον ελληνικό «τσαμπουκά» πριν ακόμη αρχίσει η μεγάλη και κρίσιμη διαπραγμάτευση του Μαΐου για το χρηματοδοτικό κενό και το χρέος… Το ερώτημα είναι απλό: Τι θα πράξει η κυβέρνηση; Θα υποχωρήσει, «αυτοκτονώντας» πολιτικά και δένοντας χειροπόδαρα τη χώρα για πολλά ακόμη χρόνια στο άρμα του Βερολίνου, ή θα προχωρήσει σε εθνική συνεννόηση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δημιουργώντας το ευρύτερο δυνατό μέτωπο στο εσωτερικό της χώρας, για να πει το μεγάλο «όχι»; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα…
Αφήστε μια απάντηση