Δεν ξέρω πόσοι εξ υμών ενδιαφέρονται να μάθουν αν το σούσι το έτρωγε ο κ. Στουρνάρας και τα σουβλάκια ο «ρουμελιώτης» κ. Σταϊκούρας όσο συνεργάζονταν για τη σωτηρία της οικονομίας. Υποθέτω ελάχιστοι. Εικάζω επίσης ότι ο κ. Στουρνάρας προέβη στην εκ βαθέων εξομολόγηση κατά την αποχώρησή του από το υπουργείο προκειμένου να δείξει ότι και η φορολογία, όπως και ο σοσιαλισμός, διαθέτουν ανθρώπινο πρόσωπο.
Αν κατάλαβα καλά, ήθελε να μας πει πως ακόμη και πίσω από τα σκληρότερα οικονομικά μέτρα υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να πεινάει, οπότε και παραγγέλνει σούσι, αλλά το διασκεδάζει κιόλας, όπως μας είπε ότι το διασκέδασε τα δύο αυτά χρόνια που πέρασε στο υπουργείο Οικονομικών. Οπου και κατέβαλλε τεράστιες προσπάθειες, νυχθημερόν δε, διότι σχεδόν είχε κατασκηνώσει. Λυπούμαι, αλλά κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει πως είναι τελείως διαφορετική η τελετή παράδοσης παραλαβής ενός υπουργείου από την τελετή της απονομής των Οσκαρ ή των βραβείων του άνδρα της χρονιάς. Δεδομένης δε της σκληρής πολιτικής που αναγκάστηκε να ασκήσει κατά τη θητεία του, το ύφος του επιτυχημένου εραστή της οικονομίας το βρίσκω ελαφρώς άτοπον και απρεπές, δηλούν δε ελαφρότητα ουδεμίαν σχέσιν έχουσα με το ύφος των περιστάσεων. Θα μπορούσε να πει ότι φεύγει ευχαριστημένος διότι έπραξε το καθήκον του, ότι ξέρει πως τα πράγματα ήταν σκληρά για τους περισσότερους αλλά δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Θα έπρεπε, ενδεχομένως, κάποιον να τον ενημερώσει πως η θέση του υπουργού Οικονομικών είναι πολιτική και ότι η στοιχειώδης πολιτική ευφυΐα επιβάλλει σχετικό μετριασμό του χαρίεντος ύφους, δεδομένων των συνθηκών που λένε. Φαίνεται όμως πως ο κ. Στουρνάρας είναι άνθρωπος αισιόδοξος, σε αντίθεση με τον κ. Προβόπουλο, ο οποίος κατά το ίδιο χρονικό διάστημα είπε πως κοιμόταν με ευρώ, αλλά δεν ήξερε αν θα ξυπνήσει με δραχμές. Ο κ. Στουρνάρας όχι μόνον δεν έχασε τον ύπνο του, αλλά, εκ του ύψους του, βρήκε και τον χρόνο να μας ενημερώσει πως ο πρωθυπουργός τού εξομολογήθηκε ότι και τον κ. Γεωργιάδη και τον κ. Χατζηδάκη εκτιμά και να μην ανησυχούν που τους έβγαλε από την κυβέρνηση.
Ο άνθρωπος είναι το ύφος του, ενίοτε δε και τα ράσα κάνουν τον παπά. Ως εκ τούτου, ορισμένοι εξ ημών αγρυπνούν σε πείσμα των υψηλών θερμοκρασιών και της αποπνικτικής υγρασίας. Διότι εσύ κι εγώ, φίλε αναγνώστη, μπορεί να τελούμε σε καθεστώς διαρκούς υπνηλίας λόγω κουφόβρασης ο υψηλόφρων Τέρενς Κουίκ όμως καραδοκεί. Και συνεχίζοντας τη συγγραφή των περιπετειών του κοινοβουλευτικού μας βίου, κατήγγειλε πως το εθνόσημο στη φανέλα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου βλέπει προς τα υποδήματα των αθλητών, γεγονός που αποφέρει κάμψη του εθνικού φρονήματος και δηλοί, αν όχι δόλια υπονόμευση, εν πάση περιπτώσει επικίνδυνη χαλάρωση του τοιούτου (φρονήματος).
Ο άνθρωπος είναι το ύφος του. Και από την αρχή κάτι δεν μου πήγαινε με το ύφος του κ. Κικίλια. Ισως το διφορούμενο χαμόγελο του ανθρώπου που αδυνατεί να κατανοήσει για ποιον ακριβώς λόγο κάποιοι αποφάσισαν να τον βαφτίσουν υπουργό, ίσως το απλανές βλέμμα που αναζητά στον χώρο την αρχή, τη μέση και το τέλος της επόμενης φράσης, θέλεις το παρελθόν του μπασκετμπολίστα, εμένα πάντως μου φαινόταν ύποπτος. Την απορία μου την έλυσε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης ο οποίος, προχθές στον ΣΚΑΪ, απεκάλυψε πως ο κ. Κικίλιας είναι προσωπική επιλογή του κ. Ομπάμα –και αυτός τελευταία μου μοιάζει ύποπτος– προκειμένου να ελέγξει την Ελληνική Αστυνομία. Οι λόγοι για τους οποίους θέλει ο κ. Ομπάμα να ελέγξει την ΕΛ.ΑΣ. παραμένουν άγνωστοι, το μόνο όμως που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι πως, αν οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη από συνεργάτες σαν τον κ. Κικίλια, τότε θα πρέπει να ανησυχούμε σοβαρά για το μέλλον της οικουμένης.
Αφήστε μια απάντηση