Γράφει για “το σπίρτο” Ο μακρα-ΚΟΜΗΤΗΣ 
Ούτε δύο χρόνια ζωής δεν έκλεισε ο «Καλλικράτης» και …άρχισαν τα όργανα. Για να είμαστε ειλικρινείς –και, πριν απ΄όλα, πρώτα με τον εαυτό μας – δεν θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς. Αν κάποιοι αλαζόνες (και συνάμα ανίδεοι, όπως αποδεικνύεται) νόμισαν ότι μπορούσαν να πιάσουν το χάρτη και πάνω του να χαράξουν αυθαίρετα νέα όρια δήμων, αγνοώντας γεωμορφολογία, ιστορία, συγκοινωνιακά δίκτυα, παγιωμένες δομές και, κυρίως, αγνοώντας– ή και διαλύοντας- κοινωνίες, η πραγματικότητα, σκληρή και αδυσώπητη, ως συνήθως, έρχεται να επιβάλει τη δική της άτεγκτη λογική.
΄Ετσι, πριν λίγο καιρό, διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι η ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών, υπό το φως των μέχρι σήμερα αποτελεσμάτων, προβληματίζεται σοβαρά για τη χωροταξική – και όχι μόνον- δομή του Καλλικράτη, με αφορμή το ανεφάρμοστο του εγχειρήματος κυρίως στα μεγάλα νησιά, στα οποία ο ενιαίος δήμος για ολόκληρο το νησί απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει. (Δεν είναι , δε, όπως όλοι καλά γνωρίζουμε , οι μόνες περιπτώσεις εμφανούς δυσλειτουργίας) Ξεκινώντας από τη διαπίστωση αυτή, το Υπουργείο Εσωτερικών ζήτησε από τους Περιφερειάρχες και Δημάρχους της χώρας προτάσεις βελτίωσης του «Καλλικράτη».
Δεν επιχαίρουμε για αυτή την εξέλιξη, παρ’ όλο που η εφημερίδα αυτή από νωρίς εντόπισε και ανέδειξε πολλά από τα προβλήματα της εφαρμογής του Καλλικράτη στην περιοχή μας. Και δεν επιχαίρουμε επειδή, όποιος και αν είναι ο μαθητευόμενος «στου κασίδη το κεφάλι», στο τέλος ο κασίδης την πληρώνει, ή τουλάχιστον ταλαιπωρείται. Και στην προκειμένη περίπτωση, όποια και να είναι η εξέλιξη, πάλι η περιοχή και οι κάτοικοί της θα (ξανα) ταλαιπωρηθούν. Ας προσέξουμε τουλάχιστον αυτή τη φορά, έτσι ώστε η νέα ταλαιπωρία να μην έχει τα -επιεικώς -αποτυχημένα και απογοητευτικά αποτελέσματα της πρώτης.
Όταν, μάλιστα, οι ταλαιπωρίες αυτές έρχονται εν μέσω της σοβαρότερης οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών. Μια ξένη παροιμία λέει «…δεν αλλάζεις άλογα (στην άμαξα) στη μέση του ποταμού…». Και όμως, αυτό ακριβώς θέλησαν να κάνουν αυτοί που επινόησαν και εφήρμοσαν τον Καλλικράτη. Να επιβάλουν μια φαραωνικών διαστάσεων σύλληψη στην πιο ακατάλληλη περίσταση. Τα αποτελέσματα φάνηκαν πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς.
Δεν ήταν βέβαια η ακαταλληλότητα της συγκυρίας το μόνο μειονέκτημα του Καλλικράτη. Βασικό του πρόβλημα ήταν και είναι η ίδια η σύλληψή του. Στις συνενώσεις, όπου και όταν αυτές επιχειρήθηκαν, βασική μέριμνα ήταν η συνένωση να γίνεται γύρω από έναν γεωγραφικά, οικονομικά , κοινωνικά αδιαμφισβήτητο πόλο. Αυτή τη βασική αρχή ακολούθησε το πρόγραμμα «Καποδίστριας» και χάρις σε αυτήν θεωρήθηκε γενικώς επιτυχημένο. Προφανώς υπήρξαν και εκεί αστοχίες που θα έπρεπε να διορθωθούν. Ήταν όμως η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Αντίθετα, στον «Καλλικράτη» , οι αστοχίες αναδεικνύονται σε κανόνα και εξαίρεση είναι οι επιτυχίες. Αυθαίρετες και ανιστόρητες συνενώσεις ισοδύναμων πόλων που δημιούργησαν νέες αντιθέσεις, μονόπλευρες συνθέσεις πλειοψηφιών δημοτικών συμβουλίων (μια και οι υποψήφιοι συνδυασμοί σχηματίσθηκαν με βάση τους πρώην Δήμους) , οργανωτικό χάος, έξαρση τοπικιστικών ιδιοτελειών, ανατροπές παγιωμένων ισορροπιών, διαλυτικά φαινόμενα στις τοπικές κοινωνίες…
Έτσι, ενώ ο «Καποδίστριας» απετέλεσε μια επανάσταση στα αυτοδιοικητικά πράγματα της χώρας, ο «Καλλικράτης» αποδεικνύεται ένα αποτυχημένο πραξικόπημα (οι διαφορές μεταξύ επανάστασης και πραξικοπήματος είναι γνωστές, δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση). Και τώρα, υπό την πίεση των πραγμάτων και εξελίξεων, αναγκάζεται ο Καλλικράτης «να κλείσει το μάτι στον Καποδίστρια» και να αναζητεί, σε πολλές περιπτώσεις, επαναφορά στις προηγούμενες οριοθετήσεις Δήμων.
Τα μηνύματα φθάνουν από όλη την Ελλάδα. Χρειαζόμαστε παραδείγματα; Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά. Μια ματιά στον τόπο μας αρκεί. Ας αφήσουμε κατά μέρος τον τέως Δήμο Μακρακώμης και τους δημότες του που, δικαίως, θεωρούν εαυτούς «ριγμένους». Ας δούμε τις σώφρονες φωνές που άρχισαν να υψώνονται από κατοίκους του – ευνοημένου από τον Καλλικράτη- τέως Δήμου Σπερχειάδας και ζητούν να αποτελέσουν και πάλι ξεχωριστό Δήμο (μαζί με την Υπάτη, τμήμα της φυσικής του ενδοχώρας, λύση την οποία ευχαρίστως θα αποδεχόταν, όπως μαθαίνουμε, και ο Δήμος Λαμιέων). Ας δούμε τις ανησυχίες του τέως Δήμου Αγίου Γεωργίου.Ας δούμε τους έντονους προβληματισμούς –και όχι μόνον – που εκφράζονται στους Δήμους της Λοκρίδας…
Έφταιξαν πολλά και πολλοί που φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση… Αυτοδιοικητικοί που θέλησαν να εκμεταλλευθούν τη νέα κατάσταση προς ίδιον πολιτικό όφελος, βουλευτές που ιδιοτελώς επηρέασαν –ή, έστω, ανέχθηκαν – τις χωροταξικές αυθαιρεσίες , με αποτέλεσμα, βέβαια, γρήγορα να εισπράξουν το αρνητικό αντίτιμο (τους είχαμε βέβαια προειδοποιήσει από αυτή τη στήλη με το «κοντός ψαλμός, αλληλούϊα», όπως προειδοποιήσαμε και τη διοίκηση του Δήμου με το «τανγκό», εις ώτα μη ακουόντων όμως, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής ).
Τώρα όμως δεν τα λέμε μόνο εμείς. Τα λένε και πολλοί, πάρα πολλοί άλλοι, τα λένε και τα πιο επίσημα χείλη. Σημασία έχει όμως όχι μόνο να συνεχίσουμε να τα λέμε, αλλά να δούμε και τι θα κάνουμε. Παραμερίζοντας τυχόν επί μέρους συμφέροντα, παραδεχόμενοι με γενναιότητα τα λάθη μας, όσοι τα κάναμε, ας προσπαθήσουμε ενωμένοι να τα διορθώσουμε και ας κινηθούμε προς κάθε κατεύθυνση που χρειάζεται προκειμένου να υπάρξει ένα νέο χωροταξικό του « Καλλικράτη» στη Δυτική Φθιώτιδα, με δύο νέους ισχυρούς και –κυρίως μονοιασμένους – Δήμους, ενωμένους στην προσπάθεια για ανάπτυξη. Ας μην αφήσουμε για άλλη μια φορά να αποφασίσουν για εμάς χωρίς εμάς.. Σύλλογοι, ενώσεις επαγγελματιών, αιρετοί, μεμονωμένοι πολίτες, είναι καιρός να αναζητήσουμε – και από τις δύο όχθες του Σπερχειού, – ένα νέο ξεκίνημα για τον τόπο μας. Το βλέπουμε ότι μας το ζητάει. Θα του το αρνηθούμε ;
* Ο μακρα-ΚΟΜΗΤΗΣ είναι ένας κομήτης που περνά κάθε δύο μήνες από τον πλανήτη «Μακρακώμη» και – μέσα από «το σπίρτο» – φωτίζει γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις.)
Αφήστε μια απάντηση