Ο ΣΥΡΙΖΑ προς… νέα εποχή

Τα πράγματα δείχνουν λίγο πολύ να έχουν κριθεί και το ερώτημα που πλανάται είναι με ποιον ακριβώς τρόπο θα επισημοποιηθεί η νέα κατάσταση, που στο μυαλό των περισσότερων ισοδυναμεί με τη ρήξη και την «αποκόλληση» της Αριστερής Πλατφόρμας, καθώς διαφαίνεται ότι το brand name του κόμματος θα παραμείνει στα χέρια του πρωθυπουργού.

Σε ό,τι αφορά το εσωκομματικό «ξεκαθάρισμα», προς το παρόν οι δύο βασικοί «παίκτες» (προεδρικοί και Πλατφόρμα) δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους. Για κάποιο διάστημα ακόμη θα βρίσκεται σε εξέλιξη το παιχνίδι απόδοσης των ευθυνών της διάσπασης – αν λάβουμε υπόψη ότι στην αντίληψη πολλών εσωκομματικών παραγόντων αυτή ουσιαστικά ήδη έχει συντελεστεί. Η κατάσταση αυτή προς το παρόν διαμορφώνει εσωκομματικές ισορροπίες «τρόμου», με τον πρωθυπουργό να μην «διώχνει» τους διαφωνούντες και τους διαφωνούντες να μην φεύγουν.

Η προεδρική πλευρά χρεώνει στην Αριστερή Πλατφόρμα τον ρόλο του «διασπαστή», με τον Τσίπρα, μιλώντας στην Κ.Ε., να «καπαρώνει» τον ρόλο του «εγγυητή της ενότητας». Ουσιαστικά το επιχείρημα των προεδρικών είναι ότι η Αριστερή Πλατφόρμα, εφόσον επιλέγει έναν άλλο στρατηγικό προσανατολισμό που περιλαμβάνει το εθνικό νόμισμα, θέτει εαυτήν εκτός κόμματος, δεδομένου ότι όπως λέγεται τις τελευταίες μέρες η εποχή που στον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε το μοντέλο της πολυφωνίας και της συγκατοίκησης κάτω από την ίδια στέγη πολλών διαφορετικών απόψεων τελείωσε, καθώς δεν λειτουργεί σε συνθήκες διακυβέρνησης, αφού η κυβερνητική παράταξη χρειάζεται να είναι πιο συνεκτική και ομογενοποιημένη. Επιπλέον, ανεπισήμως, σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες, κ.λπ., κυβερνητικοί παράγοντες χρεώνουν στην εσωκομματική μειοψηφία την πρόθεση να δημιουργήσει νέο κόμμα.

Από την άλλη, η Αριστερή Πλατφόρμα δεν φαίνεται διατεθειμένη να αποχωρήσει οικειοθελώς, αλλά δείχνει να επιδιώκει να χρεώσει στον Τσίπρα την ευθύνη των «εκκαθαρίσεων». Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς τα στελέχη της θα λάβουν μέρος σε ένα συνέδριο το οποίο στη συνείδησή τους είναι παρωδία και καλείται να επικυρώσει «μνημονιακά τετελεσμένα». Στελέχη της τάσης αποφεύγουν να απαντήσουν ευθέως στο ερώτημα αυτό και αναφέρουν κάπως «αινιγματικά» ότι μέχρι τότε ο δρόμος είναι μακρύς και πολλά μπορεί να έχουν συμβεί έως τότε.

Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, στην Πλατφόρμα φαίνεται να υπάρχει η εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός, υπογράφοντας τη συμφωνία, θα υποχρεωθεί από τους δανειστές να «διώξει» την εσωκομματική μειοψηφία.

Σε ό,τι αφορά τις μετέπειτα κινήσεις των λαφαζανικών, δηλαδή αν θα συγκροτήσουν νέο πολιτικό φορέα ή όχι, προς το παρόν τα κορυφαία στελέχη του κόμματος δεν ανοίγουν τα χαρτιά τους. Όμως η κάποιας μορφής προετοιμασία για την επόμενη μέρα «προδίδει» κινήσεις συγκέντρωσης δυνάμεων και απεύθυνσης στο αριστερό ακροατήριο εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έχει απογοητευτεί από την ηγεσία. Τέτοιες κινήσεις είναι:

♦ Οι συχνές παρεμβάσεις Λαφαζάνη, ο οποίος δηλώνει ότι ο ίδιος και η Αριστερή Πλατφόρμα δεν θα ψηφίσουν μνημόνιο και καλεί και τους άλλους βουλευτές του κόμματος να σταθμίσουν τα δεδομένα –προσπάθεια οικοδόμησης «ηγετικού» προφίλ,

♦ η εκδήλωση της Iskra στον Πανελλήνιο αλλά και άλλες που θα ακολουθήσουν καθώς και προσπάθειες ζύμωσης με κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς,

♦ το άνοιγμα Λαφαζάνη στο ΚΚΕ (ή μάλλον στο ακροατήριό του), στο οποίο αναφέρθηκε τις προηγούμενες μέρες καλώντας το να αναθεωρήσει τη στρατηγική του για τις συμμαχίες, καθώς όπως είπε είναι «όσο ποτέ αναγκαία η συνεργασία και η συμπαράταξη όλων των προοδευτικών δυνάμεων στη βάση ενός ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού προγράμματος κοινωνικής αλλαγής».

Με άλλα λόγια, διαφαίνεται ότι αν στο μυαλό των επιτελικών στελεχών της Πλατφόρμας εξετάζεται η μετά τον ΣΥΡΙΖΑ προοπτική, αυτή δεν φαίνεται να είναι ένα κόμμα «δραχμής» όπως κινδυνολογούν όσοι επιχειρούν να στιγματίσουν αυτή την επιλογή, αλλά ένας φορέας που θα παίξει τον ρόλο ενός ριζοσπαστικού ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρακτηριστικά που είχε από όταν ξεκίνησε μέχρι σήμερα.

Ερωτηματικά υπάρχουν και για το πώς θα κινηθούν άλλες τάσεις ή πρόσωπα που διαφωνούν με την κυβερνητική επιλογή, όπως η ΚΟΕ, 17 στελέχη της οποίας, μεταξύ των οποίων και ο επικεφαλής της Ρούντι Ρινάλντι, παραιτήθηκαν από την Κ.Ε. Υπό εξέταση παραμένει το τι θα πράξουν οι τέσσερις βουλευτές της τάσης αυτής (Χατζηλάμπρου, Σωτηρίου, Κοδέλας, Κυριακάκης), αν δηλαδή θα παραιτηθούν από την Κ.Ο. ή θα ανεξαρτητοποιηθούν. Αυτό το κομμάτι πάντως δείχνει δύσκολο να συμπλεύσει με την Αριστερή Πλατφόρμα, με την οποία έχει σημαντικές διαφωνίες. Ερωτηματικά υπάρχουν για το τι θα πράξουν πρόσωπα, όπως για παράδειγμα η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ενώ η πλευρά των «53» επιχειρεί να παίξει έναν ισορροπιστικό κι ενωτικό ρόλο στην κατεύθυνση της αποτροπής της διάσπασης.

Βουτιές χωρίς ανάσα

Παραπλεύρως σ’ αυτήν τη σελίδα, στο ρεπορτάζ για τις επώδυνες διαδικασίες διαζυγίου που έχουν δρομολογηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, σκιαγραφείται εν μέρει η διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού μετά τη Συμφωνία που επιδιώκει να κλείσει η κυβέρνηση με τους δανειστές: Η αριστερά ως φορέας υλοποίησης προγράμματος διάσωσης…

Κάποια, ήδη απτά, αποτελέσματα αυτής της Συμφωνίας καταγράφονται στο ρεπορτάζ των σελίδων 4 και 5: Πρόκειται για το αβάστακτο βάρος που καλούνται να σηκώσουν τα φυσικά πρόσωπα, τα νοικοκυριά και γενικότερα η ελληνική οικονομία εν μέσω παρατεταμένης ύφεσης. Η άμεση και έμμεση υπερ-φορολόγηση εξακολουθεί να αποτελεί την πυξίδα και του τρίτου προγράμματος που επιβάλλεται στη χώρα μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια.

Πού οδηγήθηκε η χώρα με αυτήν την «πυξίδα» είναι πλέον φανερό. Καταγράφεται επίσης ξεκάθαρα (σελίδες 22-23 ) και στις στατιστικές αναλύσεις σαν αυτές που δημοσιεύουν η Κομισιόν, η ΕΛΣΤΑΤ και το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ) αποτυπώνοντας την εξαφάνιση ολόκληρων κλάδων και τομέων της ελληνικής οικονομίας.

Καθώς, λοιπόν, η πυξίδα που οδήγησε την ελληνική πολιτική/οικονομική και κοινωνική ζωή στη σημερινή διάλυση παραμένει η ίδια και στην τρίτη προσπάθεια διάσωσης, βάσιμα μπορεί να εκτιμήσει κάποιος ότι ούτε αυτήν τη φορά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι θετικό. Άλλωστε, από επιστημονικής απόψεως είναι ανοησία να περιμένει κάποιος διαφορετικά αποτελέσματα επαναλαμβάνοντας ένα πείραμα χωρίς να μεταβάλει κάποια από τις βασικές παραμέτρους του…