Μια εξαίσια, προσωπική, συλλογή από αναλλοίωτες στη μνήμη μορφές του χθες. Γιατί τι θα ήταν το ποδόσφαιρό μας χωρίς τον Βασίλη Τζαλακώστα ή τον Μιχάλη Γρίμπιλα και τον Θοδωρή Αρμύλαγο;
Σταύρος Καραϊνδρος
Το ‘καλτ’ αφορά ένα δημιούργημα που μένει στην ιστορία. Το καλτ σήμερα είναι ό,τι έχει μείνει στην ιστορία και αφορά είτε τη νοσταλγία είτε κάτι που διαμορφώνει μία εποχή. Το ποδόσφαιρο, ας πούμε, είναι καλτ από μόνο του, ορίζεται και έως τέτοιο. Οι προσωπικότητες, όμως, που έχουν ξεπηδήσει μέσα από αυτό ορίζουν κάθε εποχή, κάθε δεκαετία. Και η αλήθεια είναι ότι μας πιάνει μία νοσταλγία, γυρνώντας το χρόνο πίσω, όταν διαπιστώνουμε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν βγάζει, πλέον, ποδοσφαιριστές που χαρακτηρίζουν μία περίοδο, μία πραγματικότητα. Ναι, από παράγοντες προφανώς έχουμε μπόλικους, η ‘δεξαμενή’ δεν στερεύει, αλλά το εγχώριο προϊόν ‘διψά’ και για παίκτες. Λείπει ένας Γρίμπιλας, ένας Νταρακλίτσας, ένας Λεκμπέλο.
Μετά από ψάξιμο, αλλά και δυσκολίες στην τελική επιλογή, διαλέξαμε 13 ποδοσφαιριστές που όρισαν τις εποχές που λέγαμε. Φυσιογνωμία και όνομα, όλο το πακέτο για να θεωρηθούν αυτό που λέμε καλτ.
Λέσεκ Πις
Τον γνωρίσαμε στη Λέγκια Βαρσοβίας όταν αγωνίστηκε κόντρα στον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του Champions League το 1996. Ξεχώρισε όχι μόνο για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά και για το -βγαλμένο από τα 80s- μουστάκι του. Ο Πολωνός μάς έφερε στο νου τον Κριστόφ Βαζέχα όταν πρωτοήλθε στην Ελλάδα που είχε μουστάκι, κάτι πρωτάκουστο για κάποιον σήμερα κάτω των 30. Α, τι λέω. Η μόδα επανήλθε πέρυσι, αλλά ευτυχώς εξαφανίστηκε γρήγορα. Όχι μουστάκια παιδιά! Για να επανέλθουμε στα του Πις, την επόμενη σεζόν τον πήρε ο ΠΑΟΚ, αλλά τη μεγάλη -σε χρονική διάρκεια- καριέρα στην Ελλάδα την έκανε στην Καβάλα. Πέρασε και από τον Πανηλειακό το 2000.
Νίκος Τσιαντάκης
Πριν από τον τελικό του 1993 απέναντι στον Παναθηναϊκό και τον ‘όρκο τιμής’ των παικτών του Ολυμπιακού να κουρευτούν πριν το ματς (ΓΙΑΤΙ;) και χάσουν την κόμη τους παίκτες όπως ο Τσιαντάκης και ο Μπατίστα, τον Τρικαλινό παλαίμαχο ποδοσφαιριστή τον ξεχωρίζαμε από τις σέντρες – κουτάλα, όπως τις λέγαμε τότε (πάρε-βάλε), από το μουστάκι του που του έδινε χρόνια, αλλά και μία φυσιογνωμία του καφετζή που κληρονόμησε από τον πατέρα του το καφενείο του χωριού και από το μαλλί του. Βέβαια, το μουστάκι είχε πέραση στα 80s (Αναστόπουλος, Βαζέχα κ.α.). Είπαμε, ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΟΥΣΤΑΚΙ!
Νίκος Βαμβακούλας
Από το περιβόητο ‘you φάουλ’ μέχρι το χέρι στον ‘τελικό του Κοσκωτά‘ το 1988 επειδή άκουσε σφύριγμα από την εξέδρα (μία δική του τακτική όταν ήθελε να ανακόψει τον αντίπαλο) και από το φουντωτό μαλλί του μέχρι την φανέλα έξω από το σορτσάκι και τις κατεβασμένες κάλτσες μέχρι τον αστράγαλο, ο Νίκος Βαμβακούλας είναι ό,τι πιο καλτ έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Νικόλας της καρδιάς μας.
Τζαφάρ Ιρισμέτοφ
Παναθηναϊκός-ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, τέλη 90s. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης έχει κάνει την έκπληξη με την απόκτηση του του Τζαφάρ Ιρισμέτοφ. Επιθετικός από το Ουζμπεκιστάν. Φτάνει αυτό από μόνο του για να τελειώσει εδώ η παράγραφος. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του για να μπει αλλαγή, θέλοντας να τρολάρουν τον ‘Καπετάνιο’ για αυτή τη μεταγραφη. Κάπως έτσι γεννήθηκε η πιο καλτ στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου για έναν από τους πιο καλτ ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στον Παναθηναϊκό.
Γιώργος Μύρτσος
Επιστρέφοντας στα 80s, πάμε στο ‘Τοτέμ’ της δεκαετίας, τον Γιώργο Μύρτσο. Γνωστό το ‘Μύρτσο γερά, το βράδυ στον Καρρά’, γνωστές και οι ικανότητές του στο τέρμα, γνωστή και η αγάπη του για τα ξενύχτια. Ίσως από τους πιο ‘ζεν’ ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει από τη χώρα μας. Έχει συνδυαστεί το όνομά του με τον Ολυμπιακό αν και εκεί αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν.
Ερίκ Ραμπεσατρατανά
“Πίστευα στην ΑΕΚ, αλλά με έλεγαν χοντρό για να με διώξουν”, έλεγε πριν από λίγους μήνες σε συνέντευξή του στο Sport24.gr. Η μεγάλη μας συμπάθεια, τιμή και δόξα στους έχοντες παραπανίσσια κιλά. Δύσκολο όνομα, φυσιογνωμικό βγαλμένο από ‘κακό’ ταινίας με τον Στίβεν Σιγκάλ και τα κιλά που σήκωσαν θέμα συζήτησης στην ΑΕΚ του Μάκη Ψωμιάδη. Εκείνη τη χρονιά η ΑΕΚ πήρε και τον Κάρλος Γκαμάρα, οπότε καταλαβαίνετε ποιος έμεινε.
Βάιος Καραγιάννης
Τάκλιν Βάϊου σε Ρομάριο. Ούτε κάρτα. Και ο Βραζιλιάνος σηκώνεται χωρίς να διαμαρτυρηθεί. Ωραίο, ρομαντικό ποδόσφαιρο. Το μπακ-στρατιώτης της ΑΕΚ. Μία ζωή ΑΕΚ, από το 1990 έως το 2002. Σκληροτράχηλος αμυντικός, ένας ποδοσφαιριστής βγαλμένος από την ‘Απόδραση των 11’. ΔΕΝ ΜΠΛΕΚΕΙΣ!
Αρτούρ Λεκμπέλο
Το έχετε κι εσείς όταν ακούτε τέτοια ονόματα να πιάνετε το κεφάλι σας από νοσταλγία; Ο Αλβανός μέσος του Άρη, ό,τι πιο χαρακτηριστικό σε όνομα τα 90s και πάντα και το μικρό όνομα στην αναφορά από τους σπίκερ. Αρτούρ Λεκμπέλο. Μία λέξη. Ξανθομάλλης, τίμιος εργάτης του αγωνιστικού χώρου και μουστάκι. ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΜΟΥΣΤΑΚΙ!
Γιώργος Κολτσίδας
Επειδή πιάσαμε τον Άρη ας μείνουμε, με τον Γιώργο Κολτσίδα να είναι το επόμενο ‘ιερό τέρας’ του συλλόγου. Επική η στιγμή όπου με τον ‘συμπρωταγωνιστή’ του, Γιώργο Χατζάρα, προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα στο μπάχαλο της συνέντευξης Τύπου μετά από ένα Άρης-Ξάνθη για το κύπελλο. Είναι η ατάκα του Χατζάρα “ποτέ δεν είχα Skoda γιατί είμαι θιασιώτης του Golf” και είναι και το ξέσπασμα του Κολτσίδα που κανένας ποτέ δεν κατάλαβε τα λεγόμενά του (δύο λέξεις το δευτερόλεπτο!).
Βασίλης Τζαλακώστας
Εδώ στοπ, σηκωνόμαστε σε στάση προσοχής. Ο Πρεβεζάνος επιθετικός του Αθηναϊκού που έχει παίξει κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2001. Η καράφλα, το χτένισμα για να καλυφθεί η καράφλα, η τιμιότητά του στον αγωνιστικό χώρο, η καλύτερή του σεζόν στον Αθηναϊκό της Β’ Εθνικής που τον έφερε με τον Αθηναϊκό στην Α’ Εθνική και στο παιχνίδι κόντρα στους ‘κόκκινους διαβόλους’ (όπου στη ρεβάνς έχασε μεγάλη ευκαιρία). Τι ζήσαμε, Θεέ μου;
Μιχάλης Γρίμπιλας
Από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες του Ιωνικού και του ελληνικού ποδοσφαίρου εκεί στα τέλη του ’80 και αρχές του ’90. Νικαιώτης, επιθετικός, με το χαρακτηριστικό σημάδι στο αριστερό του μάγουλο, αλλά και το κάτι σαν μούσι με το, επίσης χαρακτηριστικό, κενό στο πάνω χείλος. Πρόσφατα ανακοινώθηκε η επιστροφή του στον Ιωνικό για τον πάγκο της Κ19. Δεν μπορεί χωρίς Ιωνικό.
Θοδωρής Αρμύλαγος
Στέλιος Γιαννακόπουλος, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, Τζούλια Αλεξανδράτου. Έχει μιλήσει γι’ αυτά προ τριετίας στο Oneman. Συμπαίκτης με τον Τζόλε στον Πανηλειακό, αν ρωτήσετε 10 από εκείνη την εποχή θα έβαζαν στοίχημα όταν θα έκανε μεγαλύτερη καριέρα από τον Τζόρτζεβιτς. Δεν είναι το θέμα μας αυτό. Το θέμα είναι ότι ο Αρμύλαγος είναι όλο το ποδόσφαιρο του ’90 συμπυκνωμένο σ’ εκείνον. Και μεγάλος φαρσέρ.
Αντώνης Σπίνουλας
Επιστρέφουμε στα του Αθηναϊκού. Μετά τον Τζαλακώστα ο Σπίνουλας. Δεν έζησε την ευρωπαϊκή στιγμή ούτε τη συμμετοχή στον (διπλό) τελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά ήταν ο παίκτης βγαλμένος μέσα από τον Αθηναϊκό. Επιθετικός, τα είχε τα γκολ του κάθε χρονιά, έκλεισε την καριέρα του στην Κέρκυρα. Σκόραρε στο ιστορικό 4-0 του Αθηναϊκού επί του ΠΑΟΚ. Αυτό από μόνο του φτάνει για βιογραφικό.
Αφήστε μια απάντηση