Ο ρατσισμός της τελειότητας, αυτή η μάστιγα του σύγχρονου πολιτισμού και ο τρόπος να την καταπολεμήσουμε
Άλλοτε διάσημες σταρ της Ελλάδας ή του εξωτερικού κι άλλοτε απλές θνητές, κοινό στοιχείο όλων τους είναι πως τολμούν να μην είναι τέλειες εμφανισιακά, σε έναν κόσμο, που θεοποιεί την εικονική τελειότητα.
«Χοντρές», «πλαδαρές», «γερασμένες», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που εκτοξεύονται αβασάνιστα τον τελευταίο καιρό στα social media με στόχο πάντα τις γυναίκες.
Δεν έχει σημασία αν είσαι η Χολιγουντιανή Χάλι Μπέρι -που στα 50 της έκανε το… έγκλημα να φορέσει ένα εφαρμοστό φόρεμα που διέγραφε τη φουσκωμένη, λόγω ηλικίας, κοιλιά της– ή η άγνωστη Θεσσαλονικιά με τα παχάκια, που έβαλε το μαγιό της και κολύμπησε στην ίδια παραλία με τον «κύριο τέλειο» δικηγόρο, που έκτοτε περιφέρεται στα κανάλια, καταγγέλλοντας την κυτταρίτιδα. Το κράξιμο που θα φας, θα είναι το ίδιο! Η ηλικία, το βάρος, οι κοιλιακοί, τα οπίσθια, οι ρυτίδες, είναι τα βασικά κριτήρια αξιολόγησής σου, εάν ανήκεις στο γυναικείο φύλο.
Ο Ουμπέρτο Έκο είχε αποδώσει με ελάχιστες λέξεις το μέγεθος του προβλήματος: «Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ωραίο, είναι κάθε τι που ο κόσμος θεωρεί ωραίο», είχε γράψει. Αφού, λοιπόν, ο κόσμος θεωρεί ωραίο το νέο, το σφριγηλό, το αδύνατο, το «σμιλεμένο», τότε η διαδικασία του ψυχαναγκασμού μοιάζει μονόδρομος. Μεγαλώνουμε με την υποχρέωση να είμαστε όμορφες. Κι όταν βγαίνουμε στη ζωή, μαθαίνουμε ότι η ομορφιά έχει άμεση σχέση με την εξουσία, την επαγγελματική επιτυχία ή ακόμη και με την προσωπική ευτυχία. Ότι δεν είναι αποδεκτό να γερνάς. Δεν είναι αποδεκτό να παίρνεις βάρος… Χαλάς την τελειότητα, δεν το καταλαβαίνεις;
Οι γυναίκες νιώθουν όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια για την εμφάνισή τους, οδηγούνται συχνά σε λύσεις που τις παραμορφώνουν και τις κάνουν να μοιάζουν όλες ίδιες μεταξύ τους, εξαφανίζοντας κάθε ατομικό στοιχείο γοητείας. Γυαλιστερά καλογυαλισμένα μέτωπα, ανέκφραστα πρόσωπα, φουσκωμένα χείλη, αναστηλωμένη στήθη, λιποαναρροφημένα οπίσθια, είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των γυναικών του πλανήτη, μετά τα 40.
Δεν τα ΄χεις; Πού πας κυρά μου; Προσβάλεις την αισθητική μας…
Τα εναλλακτικά πρότυπα
Είναι κοινό μυστικό ότι στο Hollywood οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν γιαούρτια με ημερομηνία λήξης. Γίνονται σχεδόν αόρατες μόλις περάσουν τα 40, κατακρίνονται εάν εμφανιστούν δημοσίως χωρίς μπότοξ, σβήνουν από τον χάρτη εάν πάρουν λίγα παραπάνω κιλά. Υπάρχουν βεβαίως και οι ηχηρές εξαιρέσεις. Εκείνες που σφυρίζουν αδιάφορα στον χρόνο που περνάει, χωρίς να κρύβουν ηλικίες, ρυτίδες και καμπύλες. Είναι πιθανό να έχουν εκπληκτικούς πλαστικούς χειρουργούς, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν κρύβεται εκεί η γοητεία τους. Αντί λοιπόν να ζηλεύουμε «τις άλλες», τις ξερακιανές- τσιτωμένες- ρετουσαρισμένες που μας λανσάρουν τα media, γιατί να μην ρίξουμε μια ματιά σε αυτές;
Στις 50χρονες Μόνικα Μπελούτσι και Τζούλια Ρόμπερτς που διατυμπανίζουν με καμάρι πόσο σέξι νιώθουν στο κατώφλι τον δεύτερων -ηντα. Ή στη χυμώδη 41χρονη Κέιτ Γουίνσλετ που απαγορεύει το photoshop στις φωτογραφήσεις της.
Στην 66χρονη Μέριλ Στριπ που δεν σταματάει λεπτό να «τσαλακώνεται» σαρώνοντας τα βραβεία Oscar. Ή στις 70χρονες Έλεν Μίρρεν και Σούζαν Σάραντον που έκλεψαν όλα τα βλέμματα στην Τελετή Απονομής των Όσκαρ και στο Φεστιβάλ Καννών αντίστοιχα, με αυθάδικες εμφανίσεις που φώναζαν «δεν σε φοβάμαι χρόνε» με το δικό της προσωπικό στυλ η καθεμιά.
Στην 82χρονη απόλυτη Σοφία Λόρεν που δεν διστάζει να ποστάρει στο επίσημο προφίλ της στο Facebook φωτογραφίες της με ρυτίδες, συνοδευόμενες από σχόλια όπως: «Αυτό είναι φριχτό: η λέξη συνταξιοδότηση. Ποτέ!».
Η ομορφιά δεν κρατάει για πάντα, όπως η λάμψη
Την είδα μία και μοναδική φορά στη ζωή μου από κοντά. Ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια, στη Μύκονο. Στην αρχή δεν την αναγνώρισα. Είμαστε σε ένα εστιατόριο με φίλους, όταν ξαφνικά τα κεφάλια όλων μας γύρισαν προς την είσοδο και έμειναν “παγωμένα”, σαν να συμμετείχαμε σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη.
Ο λόγος ήταν μία απερίγραπτα όμορφη μελαχρινή γυναίκα, μαυρισμένη από τον ήλιο, εντελώς άβαφτη, ντυμένη με ένα ολόλευκο καφτάνι και χρυσά φλατ πέδιλα. Η εικόνα της αρχαίας Ελληνίδας θεάς έβρισκε την απόλυτη ενσάρκωση πάνω της. Δεν ήταν νέα, κάπου γύρω στα 50, αλλά στο πρόσωπό της δεν φαινόταν κανένα ίχνος αισθητικής επέμβασης (δεν ξέρω αν υπήρχε, όμως δεν φαινόταν!). Το μόνο που έβλεπες και σε καθήλωνε, ήταν μία σχεδόν απόκοσμη λάμψη. Ένα εσωτερικό φως που έμοιαζε να βγαίνει από μέσα της και να την ακολουθεί παντού.
«Είναι η Κορίνα Τσοπέη» διαπίστωσε ο άντρας μου, την στιγμή που εκείνη καθόταν στο διπλανό τραπέζι με την παρέα της. Η Μανιάτισσα καλλονή και μοναδική Ελληνίδα που κατάφερε να στεφθεί Μις Υφήλιος, παρέμενε στα 50 της μία απερίγραπτα γοητευτική και κυρίως λαμπερή γυναίκα. Ίσως γιατί την έλουζε η γοητεία της αυθεντικής ομορφιάς που όταν συναντάει την εσωτερική ωριμότητα, γίνεται πανίσχυρη! Από τότε, όταν ακούω την ερώτηση «μα τι είναι επιτέλους αυτή η λάμψη που λένε ότι κάνει μια γυναίκα ξεχωριστή;», η απάντησή μου έχει ονοματεπώνυμο: Κορίνα Τσοπέη!
Η απόδειξη ότι τα νιάτα και η ομορφιά δεν διαρκούν για πάντα. Η εσωτερική λάμψη όμως, δεν χάνεται ποτέ!
Να είσαι η Νταϊάνα κι ο… πρίγκηπάς σου να προτιμάει την Καμήλα…
Συχνά οι γυναίκες, αντί να αγαπήσουν τον εαυτό τους και να νιώσουν δυνατές γι αυτό που πραγματικά είναι, αντλούν αυτοπεποίθηση από τους εκάστοτε συντρόφους τους. Αισθάνονται όμορφες και αποδεκτές, μόνο όταν ο άντρας που είναι δίπλα τους, τις βλέπει έτσι. Ζουν με την αγωνία να του αρέσουν, τρέμουν στην ιδέα ότι θα πάψει να τις βρίσκει επιθυμητές, ταυτίζουν την επιτυχία της σχέσης τους με την περίμετρο των γοφών τους και τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια.
Η δική του αποδοκιμασία, τις ρίχνει ακόμη πιο βαθιά στον φαύλο κύκλο της αιώνιας ομορφιάς και, τελικά, της δυστυχίας. Χωρίς να αντιλαμβάνονται πως η αρνητική στάση του συντρόφου δεν έχει πάντα σχέση με την εξωτερική τους εικόνα.
Τρανή απόδειξη, η περίπτωση της Πριγκίπισσας Νταϊάνα. Της γυναίκας που κάθε της εμφάνιση επηρέαζε τις τάσεις της μόδας, του μακιγιάζ ή των μαλλιών, κάνοντας την πρότυπο εκατομμυρίων γυναικών ανά τον πλανήτη. Της γυναίκας που αποτέλεσε αντικείμενο του πόθου γοητευτικών και πανίσχυρων ανδρών. Όμως η ίδια, είδε τον σύζυγό της να παραμένει για πάντα ερωτευμένος με μία άλλη, που εμφανισιακά απείχε παρασάγγας από αυτό που θα αποκαλούσαμε πρότυπο ομορφιάς και τελειότητας…
Στην βιογραφία της «Νταϊάνα: Η Αληθινή της Ιστορία» που έγραψε ο δημοσιογράφος Άντριου Μόρτον με την βοήθεια προσωπικών της εξομολογήσεων ηχογραφημένων σε κασέτες, η Λαίδη Ντι αναφερόταν και στην μάχη της με τη βουλιμία, αποδίδοντάς την στην απόρριψη του συζύγου της Πρίγκιπα Κάρολου:
«Η βουλιμία ξεκίνησε μια εβδομάδα μετά από τον αρραβώνα μας. Ο σύζυγός μου έβαλε το χέρι του στη μέση μου και μου είπε: “Ω, είμαστε κάπως παχουλοί εδώ, δεν είμαστε;” και αυτό μου προκάλεσε κάτι μέσα μου. Και επιπλέον ήταν και το θέμα της Καμίλα. Ήμουν απελπισμένη, απελπισμένη… Θυμάμαι τον εαυτό μου την πρώτη φορά που προκάλεσα τον εαυτό μου να κάνει εμετό. Ήμουν κατενθουσιασμένη που με αυτόν τον τρόπο έφυγε η ένταση που είχα», παραδεχόταν η γοητευτική Πριγκίπισσα πέφτοντας στην ίδια παγίδα με τις απλές θνητές του πλανήτη. Αυτήν της χαμηλής αυτο-εκτίμησης. Που όταν δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τα στενά όρια της εξωτερικής εμφάνισης, κάνει μια πανέμορφη γυναίκα να νιώθει ασήμαντη. Ακόμη και μπροστά στην Καμήλα…
Τέσσερα απλά βήματα για μια ζωή γεμάτη νιάτα
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το μυστικό για να διατηρήσεις κανείς την νεότητα (σωματική, ψυχική και πνευματική) όταν τα νιάτα φεύγουν, δεν έχει σχέση με ακραίες αισθητικές επεμβάσεις, τσιτωμένα μούτρα και αψεγάδιαστα κορμιά. Οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν, τείνουν να έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Μήπως να τα δοκιμάσουμε κι εμείς;
1.Νιώθουν νέοι: Οι άλλοι βλέπουν σε εμάς την εικόνα που τους αντανακλούμε. Εάν νιώθουμε μεγάλοι και «θαμποί», εάν θεωρούμε την ηλικία μας ένα ασήκωτο βάρος που μας οδηγεί στην απόσυρση, τότε έτσι ακριβώς θα μας δούνε και οι γύρω μας. Αυτή, θα είναι τελικά η εικόνα μας. Η θετική στάση απέναντι στη ζωή, η ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε αλλά και για όσα ζούμε, τα σχέδια για την επόμενη μέρα, το χαμόγελο, μας χαρίζουν νεανική όψη, ανεξάρτητα από το πόσο γκρίζα είναι τα μαλλιά μας ή πόσες ρυτίδες έχουν χαράξει το πρόσωπό μας.
2. Κάνουν παρέες: Έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLoS, υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι που διατηρούν ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς μεγαλώνοντας, έχουν 50% αυξημένες πιθανότητες να ζήσουν περισσότερα και πιο ποιοτικά χρόνια από τους συνομήλικους τους χωρίς κοινωνική ζωή. Οι συχνές επαφές με φίλους, συγγενείς ή απλώς γνωστούς με τους οποίους μας ενώνει κάποιο κοινό ενδιαφέρον μας εξασφαλίζουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής, που τελικά φαίνεται και στην εμφάνιση και στην υγεία μας.
3. Αγαπάνε το σώμα τους: Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι η διατροφή, η άσκηση, ο ήλιος και το κάπνισμα, παίζουν καταλυτικό ρόλο στον τρόπο που γερνάει το σώμα μας. Μία δίαιτα πλούσια σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, άπαχες πρωτεΐνες και πολύ νερό, φτωχή σε αλάτι, ζάχαρη και αλκοόλ, προστατεύει την υγεία μας και βοηθάει το δέρμα μας να δείχνει πιο υγιές. Εάν αυτές οι διατροφικές αλλαγές συνδυαστούν με την διακοπή του καπνίσματος (ποτέ δεν είναι αργά για μια τόσο γενναία απόφαση), την άσκηση (ακόμη και με την μορφή καθημερινού περπατήματος) και την προστασία του δέρματος από τον ήλιο (που μας γερνάει ανεπανόρθωτα πέρα των άλλων κινδύνων του), τότε το αποτέλεσμα που θα αντικρύσουμε στον καθρέφτη μας θα εκπλήξει κι εμάς τους ίδιους!
4. «Γυμνάζουν» το μυαλό τους: Ποιος είπε ότι η γυμναστική αφορά μόνο τους κοιλιακούς και τα μπράτσα; Η συνεχής προπόνηση του εγκεφάλου, τον προστατεύει από τη γήρανση. Το διάβασμα, η αναζήτηση νέων γνώσεων, η μόρφωση που δεν σταματάει ποτέ, τα επιτραπέζια παιχνίδια, το σερφάρισμα στο ίντερνετ, η μύηση στον κόσμο των social media ανεξάρτητα από την ηλικία μας… είναι μερικοί από τους τρόπους που παρατείνουν τη νεότητα του μυαλού μας και μαζί της όψης μας.
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Κυριακάτικη στις 18 Ιουνίου 2017
Αφήστε μια απάντηση