
Τις δεκαετίες του 50’ και του 60’ μονοπώλησαν το ενδιαφέρον, αποτελώντας μία από τις ελάχιστες μορφές διασκέδασης του κοινού, ενώ σήμερα συνεχίζουν να αγαπιούνται και να αγκαλιάζονται από τον κόσμο με τις ατάκες τους να σιγοψιθυρίζονται ακόμα και από τη νέα γενιά. Οι ασπρόμαυρες ταινίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας, λόγος που οδήγησε στα ριμέικ τους από σεναριογράφους και σκηνοθέτες του σήμερα. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» του 1959, το ριμέικ της οποίας θα κάνει πρεμιέρα ως «Ο Θησαυρός» στις 7 Δεκεμβρίου. Ας θυμηθούμε τα ριμέικ που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Το 2008, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη η νέα εκδοχή του «Ηλία του 16ου», που είχε γνωρίσει τεράστια επιτυχία με τον Κώστα Χατζηχρήστο, σε σκηνοθεσία Νίκου Ζαπατίνα και σε σενάριο Κάτιας Κισσονέργη. Η ταινία βασίστηκε στο σενάριο του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου, με τους Πέτρο Φιλιππίδη, Θανάση Τσαλταμπάση και Θέμις Μπαζάκα να κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ιστορία επικεντρώνεται σε τρεις φίλους, τον Ηλία, τον Θωμά και τον Βαγγέλη, οι οποίοι χρειάζονται χρήματα, ο καθένας για διαφορετικό λόγο. Ο τελευταίος και ο μόνος που εργάζεται, αποκαλύπτει στους άλλους δύο ότι το αφεντικό του είναι τοκογλύφος, και ό,τι κρατά για ενέχυρο, το βάζει σε μία αρβύλα. Οι τρεις τους αποφασίζουν να κλέψουν αυτή την αρβύλα, με τον Θωμά να κάνει τη διάρρηξη και τον Ηλία να κρατά τσίλιες, όμως τελικά θα βρεθεί σε άλλο σπίτι να εξιχνιάσει άλλη κλοπή, ενώ όλοι τελικά θα βρεθούν στο αστυνομικό τμήμα. Το φιλμ απέσπασε μέτριες κριτικές, ενώ ήρθε στην 11η θέση στο Ελληνικό box-office.
53 χρόνια μετά την προβολή στον ασπρόμαυρο, τότε, κινηματογράφο, «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» βγήκαν στις ελληνικές αίθουσες το 2015 με τον Στράτο Μαρκίδη να αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία. Αν και το κάστ φαινόταν υποσχόμενο, με τους Χρύσα Ρώπα, Κώστα Αποστολάκη, Κώστα Ευριπιώτη, Γιάννη Τσιμιτσέλη, Μπέσυ Μάλφα να πρωταγωνιστούν, το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε. Κανείς από τους παραπάνω δεν κατάφερε να συναγωνιστεί σε χιούμορ και ατάκες του μοναδικούς Γεωργία Βασιλειάδου, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκο Ρίζο, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση ήταν ίδια. Ο Βαγγέλης είναι ένας παραδοσιακός οικογενειάρχης παντρεμένος με την Λίνα. Δυστυχώς δεν μπορεί να χαρεί την γυναίκα του, μέσα στο ίδιο του το σπίτι, αφού μαζί τους μένει η γεροντοκόρη και εκκεντρική αδερφή του Ευτυχία. Ο μόνος τρόπος για να φύγει η Ευτυχία από το σπίτι και να την ξεφορτωθεί μια για πάντα είναι να την παντρέψει. Αναζητώντας τον κατάλληλο γαμπρό, ο Βαγγέλης καταλήγει σ’ ένα συνεργάτη του τον Μένη, που είναι στο χείλος την καταστροφής. Και ενώ το..προξενιό δείχνει να έχει πάρει τον δρόμο του εμφανίζεται ένας δεύτερος γαμπρός που διεκδικεί την Ευτυχία!
Την περίοδο 1960-1961, που προβλήθηκε για πρώτη φορά, έκοψε 69.451 εισιτήρια, κατατασσόμενη στην 6η θέση ανάμεσα στις 58 καλύτερες ελληνικές ταινίες της εποχής. Το «Ζητείται ψεύτης», σε σκηνοθεσία και σενάριο του Γιάννη Δαλιανίδη, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Δημήτρη Ψαθά, έγραψε τη δική του ιστορία με τους Ντίνο Ηλιόπουλο, Παντελή Ζερβό, Θανάση Βέγγο, Μάρθα Καραγιάννη να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας. Η ιστορία αφορούσε στις πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με τους ψηφοφόρους τους, διακωμωδώντας μία από τις πτυχές της ελληνικής πολιτικής ζωής. Ποιος ξεχνά, τον Θεόδωρο Πάρλα ή Ψευτοθόδωρο να δηλώνει επαγγελματίας ψεύτης και να έρχεται από το χωριό του στην Αθήνα για δουλειά; Μισό αιώνα αργότερα, η ταινία ξαναγυρίστηκε με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη αλλά και την Ζέτα Μακρυπούλια και τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και προβλήθηκε την κινηματογραφική περίοδο 2010–11, αποσπώντας αρκετά καλές κριτικές που έκαναν λόγο για μία αρκετά πιστή προσαρμογή στα δεδομένα του σήμερα.
Το 2015, ο Στράτος Μαρκίδης ποντάρει και πάλι στη νοσταλγική αύρα του παλιού ελληνικού σινεμά, μεταφέροντας ξανά στη μεγάλη οθόνη την αξεπέραστη κωμωδία των Τσιφόρου – Βασιλειάδη, «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός». Δίνοντας ψήφο εμπιστοσύνης σε τηλεοπτικά πρόσωπα που θεωρούσε ότι θα φέρουν και την αντίστοιχη δημοφιλία στο remake, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους ενσάρκωσαν οι Χρύσα Ρώπα, Κώστας Ευρυπιώτης, Γιάννης Τσιμιτσέλης. Το αποτέλεσμα χαρακτηρίστηκε ως μέτριο, χωρίς δημιουργικές πινελιές ανανέωσης μιας κλασικής κωμωδίας. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, το «γνήσιο» έργο με τους Βασίλη Αυλωνίτη, Γεωργία Βασιλειάδου, Νίκο Ρίζο παραμένει χαραγμένο στη συνείδηση των θαυμαστών του ελληνικού κινηματογράφου. Όσον αφορά στην πλοκή; Ο ευκατάστατος μεσήλικας έμπορος βουτύρου και ελαιολάδου Κλέαρχος Ζουγκαλάς απατά συχνά την αυστηρή και άσχημη γυναίκα του Μαρίνα, προβάλλοντας συνήθως ως υπεύθυνο το γαμπρό του Μάχο, τον οποίο η Μαρίνα αντιπαθεί και περιφρονεί.
Η αντίστροφη μέτρηση για ένα ακόμα ριμέικ έχει ξεκινήσει, αφού στις 7 Δεκεμβρίου θα κάνει πρεμιέρα «Ο Θησαυρός», ριμέικ του «Θησαυρού του Μακαρίτη». Η ταινία του 1959, παραγωγής Φίνος Φιλμ, σε σκηνοθεσία Νίκου Τσιφόρου, με τους Γεωργία Βασιλειάδου, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκο Ρίζο, μεταφέρεται στο σήμερα, διασκευασμένη από τον Στράτο Μαρκίδη. Η σύγχρονη ιστορία εξελίσσεται σε ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κρήτης. Η χήρα Θεώνη Κανελοπιπεράκη (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου) μένει στον χρεοκοπημένο ξενώνα της στην Κρήτη και προσπαθεί να ανταπεξέλθει στα χρέη, που της άφησε ο μακαρίτης (Σπύρος Φωκάς). Τα δωμάτια όμως δεν ενοικιάζονται ιδιαίτερα εύκολα. Έτσι, μαζί με την ανιψιά της, την Λουκία (Φαίη Ξυλά), σκαρφίζονται ένα τέχνασμα και διαδίδουν πως στην πανσιόν ο μακαρίτης έχει κρύψει ένα θησαυρό. Πολύ γρήγορα η πανσιόν γεμίζει από θησαυροθήρες που με διάφορες δικαιολογίες ζητούν να νοικιάσουν ένα δωμάτιο. Ανάμεσά τους, ο Νεόκοπος Χαιρετάκης (Παύλος Χαϊκάλης), επί σαρανταετία ερωτευμένος με την Θεώνη, που λόγω μιας παλιάς βεντέτας δεν μπορεί να τον εξωτερικεύσει, και ο Στέλιος Προυσαλάκης (Σωτήρης Καλιβάτσης), ιδιοκτήτης πρακτορείου ΟΠΑΠ και ιδιαίτερα ζηλιάρης, με την Ιταλίδα γυναίκα του (Δωροθέα Μερκούρη). Όλη η περιοχή είναι υπό τον έλεγχο του Μητσάκου Παρασχάκη (Γιώργος
Γιαννόπουλος), τοκογλύφου και μαφιόζου, που θέλει να «βάλει χέρι» στον ξενώνα της Θεώνης και να χτίσει στη θέση του πεντάστερο resort.
reader.gr
Αφήστε μια απάντηση