Είπα χθες πως άρχισα να δείχνω ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα φυσικά αρωματικά φυτά που φυτρώνουν ελεύθερα στα χωράφια μας στο χωριό και έκανα μια εισαγωγή, για το μελισσόχορτο που βγαίνει άφθονο, σε μεγάλη έκταση και σε καλή ποιότητα.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Πολλά τμήματα του χωραφιού, ιδιαίτερα το μικρό ρέμα που το διασχίζει και άλλα σημεία με πολλές πέτρες, είναι πλημμυρισμένα από τις παρεξηγημένες τσουκνίδες οι οποίες πάντα αντιμετωπίζονταν ως μπελάς και αποφεύγαμε να περάσουμε από την επικράτειά τους.
Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα με αυτές γιατί οι τσουκνίδες είναι ένα πολύτιμο φαρμακευτικό φυτό αλλά και καλό απολυμαντικό του εδάφους και λίπασμα – χώρια που όταν είναι φρέσκη μπορεί να μπει σε πίτες και να γίνει και σαλάτα.
Εκτιμώντας λοιπόν αυτό το φυσικό πλούτο του χωραφιού άρχισα προχθές να μαζεύω δοκιμαστικά τσουκνίδες (με γάντια εννοείται γιατί τσιμπάνε άγρια) και τα έβαλα να ξηραθούν στη μεγάλη, άδεια αχυρώνα που έχει και καλό αερισμό.
Με την ξήρανση δεν έχω πρόβλημα αλλά εκείνο που με προβληματίζει και πρέπει ως του χρόνου που θα συστηματοποιήσω τη συλλογή τους, είναι η συσκευασία καθώς δεν θέλω να μπουν σε ένα συνηθισμένο κουτί ή σε πλαστικά σακουλάκια που δημιουργούν ασφυξία. Ως τότε έχουμε καιρό και φυσικά, περιμένω και τίποτα ιδέες απ’ όσους ξέρουν περισσότερα.
Αφήστε μια απάντηση