Tο «πρέπει» ή το «θέλω»; Την εγκράτεια ή το πάθος; Κάπου ανάμεσα στις θεμελιώδεις αντιφάσεις υπάρχει η πραγματική ζωή. Και αυτήν περιεργάζεται το καθηλωτικό «Μαύρο Ρόδο».
«Όταν ο άλλος σού δίνει ένα κομμάτι της ψυχής σου που δεν είχες καν αντιληφθεί ότι σου έλειπε, τότε μήπως η αγάπη είναι λουλούδι που επιτρέψεις να ανθίσει; Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι ορίζει η μοίρα. Η αγάπη είναι το μεγαλύτερο δώρο που μας έκανε ο Θεός» γράφει η Ελένη Καπλάνη συνοψίζοντας το σπουδαίο βιβλίο της.
Ο έρωτας είναι, φυσικά, ο καταλύτης, ο παράγοντας εκείνος που ανατρέπει οποιαδήποτε απόπειρα έχουν κάνει οι ήρωες του «Μαύρου Ρόδου» να προγραμματίσουν το μέλλον τους. Ο χρόνος, αντί να γιατρεύει, ανοίγει νέες πληγές, καθώς στο μυθιστόρημά της η Ελένη Καπλάνη έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει μια κρίσιμη επιστροφή σαν την θρυαλλίδα μιας εκ βάθρων ανατροπής. Όταν η πρωταγωνίστρια της ιστορίας επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι, καλείται να κρίνει και να αποφασίσει ποιον δρόμο θα επιλέξει: Την ευσέβεια ή την περιπέτεια; Το προαιώνιο δίλημμα στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην αρετή και την κακία είναι πάντα επίκαιρο, η Ελένη Καπλάνη όμως κατορθώνει να το επαναπροσδιορίσει με έναν εντελώς απροσδόκητο -και εξίσου συναρπαστικό- τρόπο.
Και, σίγουρα, στην παλέτα των συναισθημάτων με τα οποία δημιουργεί τις εικόνες της η συγγραφέας, το μαύρο δεν είναι σε καμία περίπτωση το μόνο ή το κυρίαρχο. Γι’ αυτό ακριβώς, άλλωστε, το «Μαύρο Ρόδο» είναι ένα μυθιστόρημα που εύκολα διαβάζεται (και μάλιστα από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα), αλλά δύσκολα ξεχνιέται.
Αφήστε μια απάντηση