Σύνηθες φαινόμενο των Δημοτών μας τελευταία στα καφενεία και στις πλατείες , να μονοπωλούν οι συζητήσεις που έχουν να κάνουν σε σχέσει με τις συνεχείς ανεξαρτητοποιήσεις και παραιτήσεις που δεν έχουν τελειωμό των κ.κ. Αντιδημάρχων και Δημοτικών Συμβούλων, λόγω της φαιδρής, με την έννοια της έλλειψης σοβαρότητας αντιμετώπιση (όπως εν ολίγοις αναφέρουν στις επιστολές τους), των μικρών και μεγάλων προβλημάτων που επιφέρει ή κακή οργάνωση του Δήμου.
Λέγεται ότι ο κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν και αυτό προφανώς ισχύει σε όλα τα επίπεδα , γιατί όσο κυνικό και αν ακούγεται αυτό το απόφθεγμα, είναι ποιό επίκαιρο αυτή την στιγμή από κάθε άλλη φορά. Κανένας δεν περιμένει από εμάς τις λύσεις στα προβλήματα του Δήμου μας , σε εμάς όμως ανήκει η υποχρέωση να τα επισημάνουμε , να τα αναλύουμε και να τα υποδεικνύουμε, για ποιοι φταίνε και ποιοι οφείλουν να αλλάξουν ρότα και λυπάμαι, ναι ειλικρινά λυπάμαι αν ορισμένοι έμμεσα ή άμεσα προωθούν την άποψη ότι, για όλα φταίνε οι αντίπαλοι του άλλου συνδυασμού.
Παρακολουθώντας λοιπόν τις εξελίξεις διέκρινα από την μικρή μου πείρα από το πέρασμά μου από μέλος της Δημοτικής Κοινότητας Μακρακώμης και την συμμετοχή μου στις τελευταίες Δημοτικές εκλογές ότι, ορισμένοι υποψήφιοι αντίπαλοι του κ. Δημάρχου υπό του καθεστώς του ”Σύνδρομο της Στοκχόλμης”, έτυχαν να γίνουν εκφραστές κάποιας συμπάθειας και συμπόνιας προς το αντίπαλο δέος και άλλους που συμπορεύτηκαν με τον κ. Δήμαρχο , είτε με την συμμετοχή τους στην ίδιο συνδυασμό , είτε σαν αντίπαλοι την πρώτη Κυριακή των εκλογών , αλλά σύμμαχοι με άμεσο ή έμμεσο τρόπο την δεύτερη Κυριακή , να διαχωρίζουν σήμερα τα ιμάτιά τους , κάτι εν ολίγοις σαν τα μαλλιά της παλαβής.
Πέρα από τον ζεστό τον καναπέ που ανέφερε κάποιος αν ενθυμούμαι καλά κατά την προεκλογική περίοδο των Δημοτικών εκλογών και τον παχύ ίσκιο που με μεγάλη απλοχεριά μας προσφέρουν τα πλατάνια της ωραίας μας πλατείας , επείγει κύριοι να διεκδικήσουμε ότι δεν αξίζουμε τέτοιας μεταχείρισης , για αυτό πρέπει να μας γίνει μάθημα ότι, γενικά στις εκλογές πάντα ψηφίζουμε με γνώμονα το συμφέρον του Δήμου μας (τις αξίες) και όχι στην υποχώρηση του ατομικού συμφέροντος και την ιδιοτέλεια , επειδή έλαχε να είναι φίλοι , συγγενείς και γειτόνοι , που δεν ξέρουν σε ποιό από τα δύο πεζοδρόμιο περπατάνε , διαφορετικά ποιος ξέρει με το πότισμα της φαιδράς πορτοκαλέας, ΜΠΟΡΕΙ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ !!
Αφήστε μια απάντηση