Το κύριο άρθρο από «το σπίρτο» του Φεβρουαρίου του 2014
Γράφει ο μακραΚΟΜΗΤΗΣ
Δεν ξέρω, αληθινά, φίλε αναγνώστη, αγαπητέ συμπολίτη, ποιά θα διαλέξεις. Το βέβαιο είναι ότι θα τα μπλέξεις, όπως λέει το γνωστό παλιό τραγουδάκι. Και τούτο, επειδή ούτε την Κική αγαπάς, αλλά ούτε σου αρέσει και η Κοκό. Και πώς να σου αρέσουν άλλωστε; Ξένες και οι δύο, αλλού λοξοκοιτάζουν. Και ας σου αφήνουν την ψευδαίσθηση ότι νοιάζονται και για σένα.
Θα τα μπλέξεις, λοιπόν, φίλε συμπολίτη. Όπως έμπλεξες και πριν τριάμισι χρόνια, όταν πίστεψες «…τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…». Θα τα μπλέξεις, όσο κάποιοι ξαναβάζουν μπροστά το προσωπικό βόλεμα και συμφέρον και ετοιμάζονται να ξαναπαραδώσουν τον τόπο μας, την πόλη μας, την περιοχή μας σ’ αυτούς που αυτό είχαν σαν μοναδικό όνειρο και που κατάφεραν να το κάνουν πραγματικότητα, με τη δική μας, αλλοίμονο, υποστήριξη ή ανοχή (Ξεχάσαμε αλήθεια, που η σημερινή δημοτική αρχή ούτε το… μικρό ψυγείο δεν άφησαν στο τέως Δημαρχείο Μακρακώμης; Και τόσα άλλα που αναλυτικά έχουμε κατά καιρούς στηλιτεύσει από αυτή τη στήλη…)
Αφήνοντας, τώρα, κατά μέρος τα τραγουδάκια και τις μεταφορές, ας μιλήσουμε κοιτάζοντας κατάματα την ωμή και δυσάρεστη πραγματικότητα.
Σε κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες έχουμε δημοτικές εκλογές, για να εκλέξουμε, για τα επόμενα πέντε χρόνια, παρακαλώ, τους νέους δημοτικούς μας άρχοντες.
Θα αφήσουμε, εμείς, οι Μακρακωμίτες και οι συμπολίτες της περιοχής μας, να επαναληφθεί η τραυματική και επονείδιστη εμπειρία του 2010; Τότε που δοτοί πολιτικοί, αυλικοί του θλιβερού πολιτικού που παρέδωσε αμαχητί την Ελλάδα στο Μνημόνιο και στην Τρόϊκα, αποφάσιζαν, μετρώντας ασυνείδητα το προσωπικό τους συμφέρον και μόνον, ότι η Μακρακώμη έπρεπε να σκύψει – για πρώτη φορά στην ιστορία της- το κεφάλι; Με τα αποτελέσματα γνωστά και εμφανή σε όλους μας.
Και καλά αυτοί. Στο κάτω-κάτω, τη δουλειά τους έκαναν (έστω και αν, τελικώς, πέρασαν πολύ γρήγορα, όπως τους άξιζε, στα αζήτητα της ιστορίας).
Εμείς όμως; Που αρκετοί από μας χειροκροτήσαμε το ξεπούλημά μας; Θα το επαναλάβουμε;
Και αν για την πρώτη φορά κάποιοι θα δικαιολογηθούν «δεν ξέραμε», τώρα δεν θα υπάρχει καμιά δικαιολογία. Ο καθένας αναλαμβάνει πλήρη την ευθύνη του.
Όχι, αγαπητέ συμπολίτη. Δεν θα το επαναλάβουμε. Δεν πρέπει να το επαναλάβουμε. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Πώς όμως θα γίνει αυτό; Πώς θα αποφύγουμε τη επανάληψη του ίδιου σφάλματος; Τα λόγια καλά είναι αλλά δεν αρκούν. Χρειάζονται και έργα. Και τα έργα (και το καθήκον μας, στην περίπτωσή μας) είναι να ανασκουμπωθούμε, όσο είναι ακόμη καιρός – και δεν μένει πολύς- και να συγκροτήσουμε ένα μεγάλο ενωτικό ψηφοδέλτιο, που δεν θα αποκλείει βεβαίως την πέραν του Σπερχειού πλευρά, αλλά θα διασφαλίζει ότι αυτή τη φορά δεν θα απεμπολήσουμε, ούτε θα εκχωρήσουμε τα δικαιώματα και τα καλώς νοούμενα συμφέροντά μας.
Μέχρι στιγμής, η προεκλογική κινητικότητα περιορίζεται μεταξύ της δημοτικής πλειοψηφίας και της μείζονος αντιπολίτευσης, αμφοτέρων διοικουμένων από εκπροσώπους της πέραν του Σπερχειού πλευράς. Κάτι σαν την Κική και την Κοκό. Και οι δύο τους, υποστηριχθέντες και υποστηριζόμενοι από τις πολιτικές δυνάμεις που παρέδωσαν τη χώρα και τον λαό μας στο Μνημόνιο και στην Τρόϊκα.
Χαμόγελα και θωπείες μας επιφυλάσσουν και οι δύο (όπως άλλωστε και ο κακός λύκος στην Κοκινοσκουφίτσα, να μην ξεχνάμε και το πολύ διδακτικό παραμύθι).Εμείς, θα μείνουμε «στο ίδιο έργο θεατές»; Ως πότε; Σε πολύ λίγους μήνες έρχεται η ώρα του ταμείου, «μετά την απομάκρυνσιν εκ του οποίου, ως γνωστόν, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».
Ούτε λεπτό καθυστέρησης λοιπόν. Αφήνοντας κατά μέρος τυχόν προσωπικές επιφυλάξεις, δικαιολογημένες ή μη πικρίες και απογοητεύσεις, αφήνοντας πίσω το παρελθόν, ας μιλήσουμε ο ένας με τον άλλον, ας συγκεντρωθούμε στην πλατεία μας που μας χωράει ολους και ας προχωρήσουμε στη συγκρότηση ενός δικού μας ισχυρού ψηφοδελτίου που θα δώσει νέα προοπτική ενότητας και ανάπτυξης στον τόπο μας.
Αν πάλι κάποιοι Μακρακωμίτες δεν θέλουν να προχωρήσουμε στη συγκρότηση ενός δικού μας ισχυρού ψηφοδελτίου και επιλέξουν την είσοδο τους σε ψηφοδέλτια πέραν του Σπερχειού έχουν κάθε δικαίωμα και ο νόμος το προβλέπει, η ηθική όμως…;
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η ιστορία της Ελλάδος βρίθει από τέτοιου είδους… άλτες. Λίγοι παραπάνω ίσως να μην κάνουν την διαφορά.
Φίλε συμπολίτη, αν το φέρει η κακιά η ώρα και υποχρεωτικά πρέπει να διαλέξουμε, ας αποφύγουμε και την Κική και την Κοκό.
Ας διαλέξουμε τη Μακρακώμη!
Ας διαλέξουμε το πλάτανο της πλατείας μωρέ ! Αυτό τουλάχιστον είναι και νόμιμο και ηθικό.
Αφήστε μια απάντηση