Ο Σαββίδης είναι πάνω απ’ όλα με τα λεφτά του. Και μετά με τον ΠΑΟΚ. Μέσω του ΠΑΟΚ προστατεύει τα λεφτά του. Μόνο που τώρα όλα αυτά κινδυνεύουν. Ο ίδιος έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του
Κάποτε -όχι πολύ παλιά- ξέραμε ποιος ήταν με ποιον. Ο κόσμος της διαπλοκής (μεγαλοεπιχειρηματιών-μιντιαρχών με κόμματα και πολιτικούς) ήταν πιο «καθαρός». Τώρα τελευταία έχουμε μπερδευτεί από λίγο έως πολύ. Και ειδικά με την περίπτωση του Ιβάν Σαββίδη το μπέρδεμα είναι μεγάλο.
Κάποτε, στη δεκαετία του 1990 και του 2000, γνωρίζαμε ότι ο Κόκκαλης ήταν με το ΠΑΣΟΚ και ο Βαρδινογιάννης με την ΝΔ (αμφότεροι μιντιάρχες και ποδοσφαιροπαράγοντες). Τα τελευταία χρόνια μάθαμε ότι ο Μαρινάκης είναι με την ΝΔ (του Μητσοτάκη, πριν απ’ αυτόν γλυκοκοίταζε και τον ΣΥΡΙΖΑ) και ο Μελισσανίδης με την ΝΔ (του Σαμαρά). Και ο Αλαφούζος τα τελευταία χρόνια σταθερά με την ΝΔ, αν και είχε συγκρουσθεί με τον (πατέρα) Μητσοτάκη και τα πήγαινε καλά με τις κυβερνήσεις Σημίτη.
Κάπως έτσι, σχεδόν καθαρά τα πράγματα. Ωσπου ενέσκηψε το φαινόμενο Ιβάν Σαββίδης. Με διακομματική υποστήριξη το 2012 μπαίνει στον καταχρεωμένο ΠΑΟΚ και τον σώζει. Με παράκληση του τότε Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά το 2013 αγοράζει την συνεταιριστική καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ. Τον ίδιο χρόνο αγοράζει και το «Μακεδονία Παλλάς». Οι σχέσεις του τόσο με τον Σαμαρά όσο και με τον Κώστα Καραμανλή είναι στενές.
Αλλά ο Ιβάν είναι οικουμενικός. Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση (2015), δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Αλλωστε, ο προξενητής Πάνος Καμμένος υπήρχε από πριν. Πέρσι (2017) αγόρασε την Σουρωτή και φέτος το Λιμάνι της Θεσσαλονίκης, μαζί με δύο άλλες ξένες εταιρείες. Διεκδίκησε και τηλεοπτική άδεια στον διαγωνισμό-παρωδία, που ακυρώθηκε.
Η οικουμενική αποδοχή του στράβωσε (και) λόγω του ποδοσφαίρου. Η σύγκρουσή του με τον Μαρινάκη έφερε και την σύγκρουση με τον Μητσοτάκη, ειδικά μετά την (πρωτοφανή για επιχειρηματία) «πρόβλεψή» του (εδώ). Παρόλα αυτά ουδείς βουλευτής ή άλλος παράγοντας της ΝΔ στην Βόρεια Ελλάδα θα τολμήσει να τον πιάσει στο στόμα του. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλο(και εκλογικό) μαγαζί.
Oλα πήγαιναν πρίμα για τον Σαββίδη και τον ΠΑΟΚ. Η νυχτερινή δικαστική απόφαση του περασμένου Σαββάτου 10 Μαρτίου ουσιαστικά του έδινε το Πρωτάθλημα. Ωσπου ήρθε το 90ο λεπτό του αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ της Κυριακής 11 Μαρτίου και τα ανέτρεψε όλα. Ενα γκολ του ΠΑΟΚ που στην αρχή κατακυρώθηκε, μετά ακυρώθηκε και στη συνέχεια ξανά κατακυρώθηκε απέδειξε, για άλλη μια φορά, την καταλυτική επίδραση του τυχαίου στην Ιστορία.
Βεβαίως, δεν αρκούσε μόνο το τυχαίο. Αλλά και η -βλακώδης, όπως αποδείχτηκε- εισβολή του Ιβάν στο γήπεδο με το πιστόλι στη μέση. Μια ενέργεια, η οποία απέδειξε ότι, ακόμα και οι πολύ πλούσιοι και ισχυροί επιχειρηματίες, περιστοιχίζονται από ανίκανους και ανόητους ανθρώπους.
Ο ίδιος –είτε από ασυγκράτητο θυμό είτε από την αλαζονεία της δύναμης και την υποστήριξη της εξουσίας, που ευλόγως πίστευε ότι έχει– αποφάσισε να μπουκάρει στο γήπεδο. Και ούτε ένας από όσους χρυσοπληρώνει δεν βρέθηκε να τον συγκρατήσει, προειδοποιώντας τον για την καταστροφή που θα πάθει. Αυτό, δηλαδή, που κατάλαβε ο ποδοσφαιριστής Βιεϊρίνια, αλλά ήταν αργά πλέον, δεν το κατάλαβε κανένας από τα «κεφάλια» που βρίσκονται δίπλα στον Σαββίδη(εκτός αν αδικούμε κάποιον που αντέδρασε, αλλά δεν εισακούστηκε).
Και φτάνουμε στο ερώτημα του τίτλου: Με ποιον είναι ο Ιβάν; Κάποιοι από τους σημερινούς κυβερνητικούς (του ΣΥΡΙΖΑ, όχι του Καμμένου) τον «αποκηρύσσουν», προσπαθώντας να αποτινάξουν τη «ρετσινιά» (γιατί άραγε;) του «δικού τους» επιχειρηματία. Και τον φορτώνουν στους πρώην της ΝΔ, επί των ημερών των οποίων άπλωσε τα δίχτυα του. Η ΝΔ (η επίσημη, διότι από κάτω ο Ιβάν έχει πολλούς υποστηρικτές) τον χρεώνει στον Τσίπρα και στον Καμμένο, ξεχνώντας τα πριν απ’ αυτούς.
Η προσπάθεια -και των δύο- βγάζει γέλιο. Ο Ιβάν ασφαλώς είναι σήμερα με τον Τσίπρα και τον Καμμένο, διότι αυτοί έχουν την εξουσία και τους έχει μεγαλύτερη ανάγκη. Οσο είχε χτες τον Σαμαρά.
Ομως, δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αυταπάτη. Ο Ιβάν είναι πάνω απ’ όλα με τα λεφτά του. Και μετά με τον ΠΑΟΚ. Μέσω του ΠΑΟΚ προστατεύει και τα λεφτά του. Μόνο που τώρα όλα αυτά κινδυνεύουν. Οχι τόσο λόγω του «αθηναϊκού κατεστημένου». Αυτό είχε φέτος ηττηθεί. Αν ο Σαββίδης δεν είχε μπουκάρει στο γήπεδο, ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε το Πρωτάθλημα, είτε κανονικά είτε με τα χαρτιά της ΕΠΟ. Τώρα θα τα χάσει όλα. Και Πρωτάθλημα και λεφτά. Δίκαιο ή άδικο δεν έχει σημασία. Ετσι πρέπει να γίνει, διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Καμιά ΕΠΟ και καμιά κυβέρνηση(ήδη τη μισή την έχει χάσει) δεν μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Ο ίδιος έβαλε τα χέρια του και έβγαλε τα μάτια του. Και συλλαλητήρια να κάνει και κόμμα να κάνει -που δεν θα κάνει-είναι χαμένος.
ΥΓ: Αν υπήρχε τρόπος, θα ήθελα να γίνει το εξής. Ο ΠΑΟΚ να πάρει το Πρωτάθλημα, ώστε οι Θεσσαλονικείς και οι λοιποί «Βόρειοι» να αποβάλουν το κόμπλεξ του αδικημένου. Θα ήταν μια σπονδή στη συμφιλίωσή τους με τους «Νότιους». Και, ταυτόχρονα, ο Ιβάν Σαββίδης να τιμωρηθεί να μην πατήσει το πόδι του στο γήπεδο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το κύπελλο του πρωταθλητή να το απονείμει ο Τσίπρας στον Βιεϊρίνια και ο Σαββίδης να μην είναι παρών! Θα ήταν δίκαιο (εν μέρει), αλλά δεν θα γίνει πράξη!
Αφήστε μια απάντηση