Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου
Μα να σφάζονται παλληκάρια στο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση για τα μάτια της Έλενας;
Αν οι καταστάσεις δεν ήταν τόσο κρίσιμες και δραματικές, η υπόθεση Παναρίτη θα μπορούσε να ήταν ένα θέμα πολιτικού κουτσομπολιού, ό,τι πρέπει κιόλας για το χαλαρό τριήμερο…
Όμως η (ν)τροπή που πήραν τα πράγματα, τη στιγμή μάλιστα που οι διεργασίες για ιστορικές αποφάσεις βρίσκονται στην κορύφωσή τους, δείχνει ότι κάποιος κάπου έχασε τη μπάλα και όλοι μαζί το τερέν, την πιο ακατάλληλη στιγμή…
Ο υπουργός Οικονομικών φέρεται, από αναφορές άλλων, ως ο απόλυτος φταίχτης που επιμένει πεισματικά σε μια επιλογή, απέναντι στην οποία αντιτίθενται όλοι! Θα μπορούσε ο Γ. Βαρουφάκης να υποστηρίζει με τόση θέρμη την Έλενα Παναρίτη, εάν δεν είχε -αν όχι τις πλάτες- τουλάχιστον τη σιωπηρή στήριξη του πρωθυπουργού; Μάλλον όχι, είναι η ευλογοφανής απάντηση. Όλοι γνωρίζουν άλλωστε πως η σχέση των δύο ανδρών στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη σταθερά: Ό,τι κάνει ο υπουργός Οικονομικών, είναι σε απόλυτη συμφωνία και συνεργασία με τον Αλέξη Τσίπρα.
Ο υπουργός Επικρατείας Ν. Παππάς σπεύδει να αναμεταδώσει το σχόλιο του Δ. Παπαδημούλη στο twitter: «Δεν συμφωνώ με την επιλογή της κ. Παναρίτη για την εκπροσώπησή μας στο ΔΝΤ. Ζητώ από την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό να την επανεξετάσουν» ανέφερε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε το alter ego του πρωθυπουργού να υιοθετήσει τόσο επιδεικτικά ένα τέτοιο σχόλιο, χωρίς να έχει τη βεβαιότητα ότι αυτή η κίνηση απηχεί και τη θέση του Αλ.Τσίπρα; Μάλλον όχι, είναι η επίσης ευλογοφανής απάντηση. Ο Ν. Παππάς γνωρίζει το ίδιο καλά και το «παιχνίδι» της επικοινωνίας και τον πρωθυπουργό…
Ο γενικός γραμματέας του υπουργικού Συμβουλίου Σπ. Σαγιάς δηλώνει στο Βήμα, ένα μέσο που δεν χαρακτηρίζεται και ως φιλικό προς την κυβέρνηση, ότι «ο Βαρουφάκης την επέβαλε με το ζόρι. Είναι ντροπή, η κυρία Παναρίτη να εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο ΔΝΤ. Είναι απαράδεκτο» είπε με πρωτοφανή καυστικότητα ο κ. Σαγιάς, στην πρώτη του δημόσια δήλωση, από τότε που ανέλαβε τα συγκεκριμένα καθήκοντα. Θα μπορούσε ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης να εκφράσει μια άποψη που θα ήταν στον αντίποδα της πρωθυπουργικής αντίληψης; Μάλλον όχι, είναι και σ΄αυτήν την περίπτωση η ευλογοφανής απάντηση. Ο γ.γ. είναι πολύ έμπειρος και ευφυής για να μην αντιλαμβάνεται ότι οποιαδήποτε δήλωσή του, θα ερμηνευθεί ως θέση του πρωθυπουργού…
Τι συνέβη, λοιπόν, και ενώ από αλλού περίμεναν τη θύελλα στο Μαξίμου, από αλλού ενέσκηψε;
– Έγιναν λανθασμένοι υπολογισμοί ή επέβαλαν την κυρία Παναρίτη λόγοι σκοπιμότητας οι οποίοι δεν είναι ανακοινώσιμοι και -κυρίως- είναι ενοχλητικοί σε κάποιους από τους θεσμούς;
– Πίσω από τις λέξεις της σφοδρής αντιπαράθεσης κρύβεται ο Αλέξης, ή κάποιοι υπερτίμησαν τη βεβαιότητά τους ότι τον διερμηνεύουν;
– Τίθεται για ορισμένους ζήτημα προσωπικής στρατηγικής ερήμην του, ή πρόκειται για διεκδίκηση στο μερίδιο επιρροής προς τον πρωθυπουργό;
– Είναι μια τεχνητή κόντρα για να αναχαιτισθεί το κύμα αντιδράσεων από το κομματικό ακροατήριο, που δια των 40 και πλέον βουλευτών σήκωσε «αντάρτικο», ή πρόκειται για μια «βολική» θύελλα, ώστε να δικαιολογηθεί η ακύρωση της τοποθέτησης απέναντι στις τυχόν σκοπιμότητες που τη ζήτησαν;
– Υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που δεν γίνεται αντιληπτός ούτε από το μικροσκόπιο της ανάλυσης;
Όπως και να έχει το σκηνικό της ενδοκυβερνητικής κρίσης, με της Παναρίτη το κάγκελο στο Μαξίμου και μάλιστα στο στενό πυρήνα που πλαισιώνει τον πρωθυπουργό, συνθέτει μια λάθος εικόνα τη λάθος στιγμή…
Αφήστε μια απάντηση