Βύρων Πολύδωρας: Διάγγελμα και έλλειψη ικανότητας

Ανεξήγητα πράγματα.
Βγαίνει ο πρωθυπουργός (ο πρωθυπουργός λέμε όχι ο σύμβουλος της κάτω Πετρομαγούλας) σε διαγγελματική πόζα και δεν λέει τίποτα. Και οι ώρες είναι δύσκολες, έως κρίσιμες. Σαν τέτοιες δεν επιτρέπουν κούφια και μεγαλοποζάτα λόγια.

Έτσι κάνουν μόνον οι τσαρλατάνοι, οι αγύρτες. Και κάποιοι πλανόδιοι τελάληδες, που διαλαλούν σάπια και σκάρτη πραμάτεια.
Πρώτα-πρώτα διάγγελμα δεν απευθύνουν οι πρωθυπουργοί.

Διάγγελμα απηύθυναν μόνον οι βασιλείς και οι αρχηγοί κρατών.

Ως έννοια, το διάγγελμα εμπεριέχει μια πτυχή τελεσιγράφου (pronunciamento), αυταρχικής ή δεσποτικής αυθεντίας που διατάσσει, εντέλλεται. Της παλιάς ιεραρχίας, όπου ο ανώτατος άρχων εταυτιζόταν με την ανώτατη συμπυκνωμένη εξουσία. Στις δημοκρατίες δεν ισχύουν αυτά. Γιατί ο ανώτατος άρχων και η ανώτατη εξουσία είναι ο λαός.

Μόνον «ψώνια» και βλαμμένα όντα νομίζουν αλλιώς ή πρακτορικά υποκείμενα που λειτουργούν για λογαριασμό άλλων.
Μέχρι που έρχεται η ώρα της αλήθειας.

Όταν τα αφεντικά τους τούς απορρίπτουν «σαν την τρίχα από το ζυμάρι», που λένε και οι ορεσίβιοι ποιμένες. Και καθώς βρίσκονται στην απελπισία της απόγνωσης και της αμηχανίας………….. βγάζουν διαγγέλματα.

 

Κούφια, ανούσια, μπλοφατζίδικα. Απεγνωσμένοι, αμήχανοι, πανικόβλητοι επιχειρούν να κάνουν κάτι («let’s do something»), που δεν το ξέρουν, δεν το εννοούν, δεν το πιστεύουν. Δεν είναι δικό τους. Είναι και ασύντακτο. Χωρίς ειρμό. Άλλοι τους το είπαν.
Συμπέρασμα: Οι διαγγελλόμενοι απλά, «έχουν χάσει την ικανότητα της διακρίσεως». Αυτός είναι στα νομικά ο ορισμός του ανώριμου παιδός.
Βύρων Γ. Πολύδωρας: Απόσπασμα απο δημοσίευση του
***Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική και αν κάποιοι διακρίνουν τον εαυτό τους ας ζητήσουν εξηγήσεις από τον κ. Πολύδωρα.