Οταν ο Θανάσης εχει κέφια γράφει… ε !!! και μεις με χαρά διαβάζουμε και πολύ καλά κάνουμε.
“Συγκινητική πράγματι η επίσκεψη υπουργών και γραμματέων στην Μακρόνησο , είτε προγραμματισμένη , είτε σχεδιασμένη σαν “αντιστάθμισμα” για το λαό, προσωπικά, μου είναι αδιάφορο.
Άθελά μου όμως μου έρχεται στη μνήμη ότι όσοι πέρασαν από τη Μακρόνησο, εκτός από τους “ανανήψαντες” είχαν ένα “ξεπερασμένο” αντιπολεμικό σύνθημα.
“Βούτυρο και όχι κανόνια”
Εμείς όμως οι γνήσιοι “κληρονόμοι” για λόγους ύψιστης ασφάλειας από τους γείτονες που όλως τυχαίως ανήκουμε στην ίδια συμμαχία το φιλειρηνικό ΝΑΤΟ , αναβαθμίζουμε τα F 16 είμαστε έτοιμοι για τα F 35 και σε λίγο όλες τις σειρές μιμούμενοι ατυχώς του φιλοτελιστές με τις σειρές των γραμματοσήμων .
Καλύτερα όμως για όλους μας είναι να μιλήσει ο Μενέλαος Λουντέμης :
-
Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πως πλένεται ?
-
Η λακωνικότερη ιστορία του κόσμου είναι η ιστορία των δειλών ανθρώπων
-
Στη Δίκη του ο Μενέλαος το 1956 με την κατηγορία της έσχατης προδοσίας για το βιβλίο του “Βουρκωμένες μέρες”,..
“Απορώ .. πως δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας..”
Ο Λουντέμης απαντά :
-
“Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο, δεν θα τα κάνω πάλι τέσσερα εγώ”
Ο Γιάννης Ρίτσος για τον Λουντέμη είχε γράψει το 1955 , (μικρό απόσπασμα από το ποίημα αφιέρωμα προς τιμήν του)
“ΕΔΩ δεν είναι το παλιό «Πανόραμα»
είναι η Ζωή.
Εδώ τα πλοία αράζουν
εδώ ο αδελφός μας Μενέλαος Λουντέμης
σεργιανάει στην προκυμαία της αξιοπρέπειας
κουβαλώντας περήφανα στους ώμους του
το φορτίο του ήλιου και την ευθύνη του
χαρούμενος
χαρούμενος
χαρούμενος
γιατί εδώ τελειώνουν τα συρματοπλέγματα
γιατί εδώ δεν είναι ένταλμα συλλήψεων
γιατί εδώ δεν διώκονται οι ποιητές που καρπίζουν τη γη
κ’ ανθίζουν τον αέρα.
ΕΔΩ η στοργή του λαού στεγάζει τους ποιητές του.
Εδώ είναι το σπίτι του Μενέλαου.
Όχι οδός Αβύσσου, αριθμός Μηδέν.
Οδός Ανθρώπου, αριθμός Ένα.
Δεν χρειάζεται να χτυπήσεις.
Η πόρτα ανοιχτή. Μπορείς να μπεις.
Μ΄ αναμμένο το φανάρι της καρδιάς μου μες στη νύχτα
φωτίζω την πόρτα σου, Μενέλαε. Σε βρήκα.
Περάστε, αδέλφια. Το σπίτι του όλους μας χωράει.
Εδώ μένει ένας άνθρωπος που καίγεται απ’ τον ήλιο
της καρδιάς του και φωτίζει”
Θανάσης Μπαρτσώκας
“αριστεριστής με βούλα”
κατά τον κ. Καρανίκα
Αφήστε μια απάντηση